Η Σλοβενία ήταν μια χώρα, κατά κάποιον τρόπο, υπόδειγμα. Ήταν αυτή που χωρίστηκε «αναίμακτα» από την πρώην κοινή γιουγκοσλαβική πατρίδα (κάτι νεκροί Σέρβοι στρατιώτες είναι απλά ένα στατιστικό στοιχείο). Στην πορεία, η πιο «αυστριακή» και «δυτική» χώρα της προηγούμενης τάξης πραγμάτων αποτέλεσε και υπόδειγμα οικονομικής ευημερίας, πάντα ειρηνικής.
Τώρα, ύστερα από έξι χώρες της ΕΕ που έχουν δοκιμάσει επισήμως (δηλαδή μέσω μνημονίων, όπως η Ελλάδα) ή ανεπισήμως (όπως οι υπόλοιπες πέντε της περιφέρειας) το κρεβάτι του Προκρούστη των «υπερχρεωμένων χωρών», έρχεται η σειρά της. Σχεδόν κάτι τέτοιο είχε προαναγγελθεί, μετά το bail in της Κύπρου, και τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την είχαν βάλει στο μάτι ως το επόμενο «υπόδειγμα». Εδώ, δεν χαρίστηκαν στην… καθαυτήν Αυστρία, θα χαρίζονταν στο είδωλό της;
Δύο φορές, μέχρι σήμερα, προσπάθησε η σλοβένικη κυβέρνηση να δανειστεί από τις αγορές αλλά τα περίφημα spreads ήταν πολύ υψηλά. Αποτέλεσμα ήταν, σ` αυτό το τελευταίο διάστημα, το χρέος της χώρας να αυξηθεί πάνω από 10%. Παρ’ όλα αυτά, δεν κινείται ακόμη σε δραματικά επίπεδα (γύρω στο 65% του ΑΕΠ). Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα με το έλλειμμα, που ξεπέρασε φυσικά το όριο του 3% και κινείται σε επίπεδα πάνω του 5.3%. Εκεί δε που σηκώνεται η τρίχα στους ειδήμονες, περί του χρέους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των πολιτών της. Αυτά φτάνουν το 1/5 του ΑΕΠ της χώρας. Όπερ σημαίνει, πως ο τραπεζικός τομέας είναι, και εδώ, «υπερτροφικός».
Διάφορα σενάρια επεξεργάζονται στις Βρυξέλες, με αυτό που κερδίζει τη μεγαλύτερη υποστήριξη να είναι ένα πρόγραμμα παροχής «ρευστότητας» στις τράπεζες της χώρας –που φρόντισαν να κρατικοποιήσουν τα χρέη των πολιτών και επιχειρήσεων- και συνοδεύεται με την διαταγή στο νέο κυβερνητικό σχήμα να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα «αυτοακρωτηριασμού» άμεσα… Και, μάλιστα, σε διάστημα που δεν ξεπερνούσε τις 24 ώρες (όταν θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, το πρόγραμμα της σλοβένικης σταθεροποίησης θα είναι γεγονός). Πράγμα, βέβαια, που και τον πολιτικό κόσμο της χώρας διχάζει και έχει δημιουργήσει αντιπαράθεση ανάμεσα στις πολιτικές αρχές και τις διοικήσεις των τραπεζών. Δηλαδή, στην ουσία, ένα πρόγραμμα «διάσωσης» ισπανικής απόχρωσης, που δεν αποκλείεται να συμπληρωθεί και με μία κυπριακή «εστάνς». Βέβαια, είναι πολύ νωρίς για νέο σοκ, ειδικά τώρα που προσπαθούν όλοι να παρουσιάσουν μια πρόοδο των προγραμμάτων λιτότητας τα οποία, όπως φαίνεται, πιάνουν τα όρια τους: Ενώ καταρρέει το φιλοευρωπαϊκό μέτωπο στην Πορτογαλία, ειδικά μετά την καταδικαστική για τα τελευταία μέτρα απόφαση του Ειδικού δικαστηρίου, με ένα δημόσιο χρέος να ξεπερνά το 124% του ΑΕΠ και το συνολικό όγκο του εμπορίου να περιορίζεται στο 30% του ΑΕΠ επίσης, στην Ισπανία διαβαίνουν το επικίνδυνο κατώφλι του 90% του ΑΕΠ, το οποίο θα συρρικνωθεί στο 1,5%, το επόμενο διάστημα. Περίεργα συμβάντα (ή, μήπως, συμβατά με αυτές τις εξελίξεις) καταγράφονται στον αντίποδα:
Δίνονται τα επίσημα συγχαρητήρια στην Ελλάδα και τα spread των ελληνικών ομολόγων αγγίζουν ξανά τα προ-μνημονίων επίπεδα, η Πορτογαλία εκδίδει για πρώτη φορά 10ετη ομόλογα, με χαμηλά επιτόκια, και ονειρεύεται επάνοδο στις αγορές, μετά τον Σεπτέμβρη.
Και, φυσικά, το κερασάκι σ` αυτή την ευρωπαϊκή τούρτα είναι η επίσημη απαλλαγή της Γαλλίας από την υποχρεωτική τήρηση του 3% στον επίσημο προϋπολογισμό της.
Οπωσδήποτε, μια υποδειγματική και αυτοτιμωρητική (και προπαντός αναίμακτη και «ειρηνική», για να τηρηθούν οι παραδόσεις) λύση στη Σλοβενία θα ανεβάσει το «κύρος» των ευρωπαϊκών αρχών και θα στείλει πολλαπλά μηνύματα.
Eκτός και αν «σκαλώσει» το πράγμα, όπως έγινε στην περίπτωση της Κύπρου…
Τώρα, ύστερα από έξι χώρες της ΕΕ που έχουν δοκιμάσει επισήμως (δηλαδή μέσω μνημονίων, όπως η Ελλάδα) ή ανεπισήμως (όπως οι υπόλοιπες πέντε της περιφέρειας) το κρεβάτι του Προκρούστη των «υπερχρεωμένων χωρών», έρχεται η σειρά της. Σχεδόν κάτι τέτοιο είχε προαναγγελθεί, μετά το bail in της Κύπρου, και τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την είχαν βάλει στο μάτι ως το επόμενο «υπόδειγμα». Εδώ, δεν χαρίστηκαν στην… καθαυτήν Αυστρία, θα χαρίζονταν στο είδωλό της;
Δύο φορές, μέχρι σήμερα, προσπάθησε η σλοβένικη κυβέρνηση να δανειστεί από τις αγορές αλλά τα περίφημα spreads ήταν πολύ υψηλά. Αποτέλεσμα ήταν, σ` αυτό το τελευταίο διάστημα, το χρέος της χώρας να αυξηθεί πάνω από 10%. Παρ’ όλα αυτά, δεν κινείται ακόμη σε δραματικά επίπεδα (γύρω στο 65% του ΑΕΠ). Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα με το έλλειμμα, που ξεπέρασε φυσικά το όριο του 3% και κινείται σε επίπεδα πάνω του 5.3%. Εκεί δε που σηκώνεται η τρίχα στους ειδήμονες, περί του χρέους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των πολιτών της. Αυτά φτάνουν το 1/5 του ΑΕΠ της χώρας. Όπερ σημαίνει, πως ο τραπεζικός τομέας είναι, και εδώ, «υπερτροφικός».
Διάφορα σενάρια επεξεργάζονται στις Βρυξέλες, με αυτό που κερδίζει τη μεγαλύτερη υποστήριξη να είναι ένα πρόγραμμα παροχής «ρευστότητας» στις τράπεζες της χώρας –που φρόντισαν να κρατικοποιήσουν τα χρέη των πολιτών και επιχειρήσεων- και συνοδεύεται με την διαταγή στο νέο κυβερνητικό σχήμα να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα «αυτοακρωτηριασμού» άμεσα… Και, μάλιστα, σε διάστημα που δεν ξεπερνούσε τις 24 ώρες (όταν θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, το πρόγραμμα της σλοβένικης σταθεροποίησης θα είναι γεγονός). Πράγμα, βέβαια, που και τον πολιτικό κόσμο της χώρας διχάζει και έχει δημιουργήσει αντιπαράθεση ανάμεσα στις πολιτικές αρχές και τις διοικήσεις των τραπεζών. Δηλαδή, στην ουσία, ένα πρόγραμμα «διάσωσης» ισπανικής απόχρωσης, που δεν αποκλείεται να συμπληρωθεί και με μία κυπριακή «εστάνς». Βέβαια, είναι πολύ νωρίς για νέο σοκ, ειδικά τώρα που προσπαθούν όλοι να παρουσιάσουν μια πρόοδο των προγραμμάτων λιτότητας τα οποία, όπως φαίνεται, πιάνουν τα όρια τους: Ενώ καταρρέει το φιλοευρωπαϊκό μέτωπο στην Πορτογαλία, ειδικά μετά την καταδικαστική για τα τελευταία μέτρα απόφαση του Ειδικού δικαστηρίου, με ένα δημόσιο χρέος να ξεπερνά το 124% του ΑΕΠ και το συνολικό όγκο του εμπορίου να περιορίζεται στο 30% του ΑΕΠ επίσης, στην Ισπανία διαβαίνουν το επικίνδυνο κατώφλι του 90% του ΑΕΠ, το οποίο θα συρρικνωθεί στο 1,5%, το επόμενο διάστημα. Περίεργα συμβάντα (ή, μήπως, συμβατά με αυτές τις εξελίξεις) καταγράφονται στον αντίποδα:
Δίνονται τα επίσημα συγχαρητήρια στην Ελλάδα και τα spread των ελληνικών ομολόγων αγγίζουν ξανά τα προ-μνημονίων επίπεδα, η Πορτογαλία εκδίδει για πρώτη φορά 10ετη ομόλογα, με χαμηλά επιτόκια, και ονειρεύεται επάνοδο στις αγορές, μετά τον Σεπτέμβρη.
Και, φυσικά, το κερασάκι σ` αυτή την ευρωπαϊκή τούρτα είναι η επίσημη απαλλαγή της Γαλλίας από την υποχρεωτική τήρηση του 3% στον επίσημο προϋπολογισμό της.
Οπωσδήποτε, μια υποδειγματική και αυτοτιμωρητική (και προπαντός αναίμακτη και «ειρηνική», για να τηρηθούν οι παραδόσεις) λύση στη Σλοβενία θα ανεβάσει το «κύρος» των ευρωπαϊκών αρχών και θα στείλει πολλαπλά μηνύματα.
Eκτός και αν «σκαλώσει» το πράγμα, όπως έγινε στην περίπτωση της Κύπρου…
