Τα γεγονότα της άνοιξης και του καλοκαιριού του 2010 έδειχναν να δημιουργούν νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή της Ουγγαρίας. Μόνο που η κατεύθυνσή τους ήταν ασαφής. Στις εκλογές του Απρίλη του 2010 οι «σοσιαλιστές» υπέστησαν αληθινή πανωλεθρία και στην κυβέρνηση αναδείχθηκε το δεξιό κόμμα του Βίκτορ Ορμπαν με ποσοστό 52,8%(!), ενώ και το φιλοναζιστικό ακροδεξιό κόμμα «Γιόμπικ» (απόγονοι του περιβόητου Χόρτι που το 1927 είχε υπογράψει σύμφωνο φιλίας με τη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι και από το 1920 πρωτοπορούσε στις συστηματικές διώξεις κομμουνιστών και Εβραίων) απέσπασε το 17,6%(!!) των ψήφων και κατετάγη τρίτο με ελάχιστη, κάτω του 3%, διαφορά από τους δεύτερους Σοσιαλιστές.
Αρχικά τα πράγματα έδειχναν να κινούνται σε κατεύθυνση επιθυμητή για τον ουγγρικό λαό και όχι μόνο. Στις πιέσεις των «εταίρων» της ΕΕ και του ΔΝΤ η κυβέρνηση απάντησε με άρνηση να πάρει νέα μέτρα λιτότητας. Οι επικεφαλής της ΕΕ και του ΔΝΤ –όπως ήταν επόμενο– προχώρησαν στη διακοπή της καταβολής των δόσεων του δανείου που είχε συνάψει η προηγούμενη κυβέρνηση. Ετσι ο «αντάρτης» Ορμπαν γινόταν παράδειγμα «αντίστασης» στην Τρόικα και «σύμβολο εθνικής αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας» αφού έδειχνε, υποτίθεται, έναν άλλο δρόμο!
Ωστόσο η άλλη όψη του νομίσματος είναι και η πραγματική.
Η κυβέρνηση Ορμπαν όχι μόνο δεν ακύρωσε κανένα από τα μέτρα της προκατόχου αλλά προχώρησε σε ακόμη εντυπωσιακότερα. Διπλασίασε το χρόνο δοκιμαστικής εργασίας από τους 3 στους 6 μήνες. Μείωσε το ελάχιστο όριο ηλικίας για το οποίο το κράτος εγγυάται την εκπαίδευση του νέου από τα 18 έτη στα 16! Μείωσε το χρόνο επιδότησης της ανεργίας από τους 9 μήνες στους 3! Θέσπισε τη δυνατότητα… ενοικίασης(!) ανέργων σε ιδιωτικές εταιρείες, ειδικά για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, με αμοιβή μικρότερη του κατώτατου εθνικού μισθού. Ωστόσο το πιο εντυπωσιακό έγκειται στο πώς ο Ορμπαν υλοποίησε την κυβερνητική εξαγγελία για νέες θέσεις εργασίας.
Με το φασιστικής έμπνευσης πρόγραμμα (που είχε ακόμα και το ίδιο όνομα, «εθνικό σχέδιο εργασίας», με εκείνο που είχε ένα ανάλογο πρόγραμμα της φασιστικής κυβέρνησης του 1930) δημιουργούνται κάτι σαν στρατόπεδα εργασίας ανέργων στα πρότυπα του… arbeit macht frei!
Ετσι, περίπου 300 χιλιάδες άνεργοι σε πρώτη φάση (με προοπτική να φτάσουν στις 800) θα μετακινούνται από διάφορες περιοχές της χώρας και σχεδόν θα εξαναγκάζονται σε διάφορες εργασίες. Βέβαια για να λειτουργήσει αυτό το πρόγραμμα «απαιτεί ακριβώς τις ικανότητες που έχει η αστυνομία» (δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Σάντορ Πίντερ). Πάντως οι εργάτες θα μένουν σε τροχόσπιτα υπό την επίβλεψη συνταξιούχων αστυνομικών ! Αφού έγιναν όλα αυτά, το «μοντέλο του αντιμνημονιακού» ηγέτη ανακοίνωσε ότι θα επιδιώξει νέα συμφωνία με το ΔΝΤ, το οποίο και θα «εγγυηθεί την οικονομική και χρηματοοικονομική κυριαρχία της Ουγγαρίας»!
Το νέο σύνταγμα έρχεται όχι απλά να επισφραγίσει τα όσα έγιναν μέχρι τώρα, αλλά να εγκαινιάσει το άνοιγμα ακόμα πιο αντιδραστικών εξελίξεων. Η αλλαγή του συντάγματος θεωρείται πως θα αποτελέσει ένα βασικό εργαλείο για την παγίωση όχι μόνο της εξουσίας του εθνικιστικού κόμματος «Ενωση Νεαρών Δημοκρατών» του πρωθυπουργού Ορμπαν, αλλά και ενός καθεστώτος που τα βασικά του χαρακτηριστικά παραπέμπουν στην περίοδο του μεσοπολέμου.
Μια σειρά από άρθρα του νέου συντάγματος θέτουν ουσιαστικούς περιορισμούς σε βασικά θεσμικά όργανα του κράτους που αφορούν τις αρμοδιότητες της Δικαιοσύνης και του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας. Γενικότερα διαμορφώνεται αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας τόσο της Βουλής και των θεσμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο και της λειτουργίας του Τύπου και των ΜΜΕ. Τέλος, η Αστυνομία αποκτά γενικότερο εποπτικό ρόλο!
Το νέο σύνταγμα «Ουγγαρίας» και όχι της «Δημοκρατίας της Ουγγαρίας», για τον πρωθυπουργό Ορμπαν, συμβολίζει την «αναβίωση του ουγγρικού έθνους» το οποίο ενωμένο και μετά από μια «πραγματική επανάσταση» (αυτή τη δικής του) που τον οδήγησε σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία δύο τρίτων «καταφέρνει εκ νέου να σταθεί όρθιο, και αντάξιο των περιστάσεων» και το οποίο σύνταγμα θα δώσει διέξοδο στο μέχρι πρότινος «καταπιεσμένο ουγγρικό πνεύμα».
Η περίπτωση της Ουγγαρίας θα συζητηθεί στο άμεσο μέλλον και γι’ αυτά που συμβαίνουν στο εσωτερικό με την αντιπαράθεση που ξεκίνησε αλλά και για το ρόλο που αναζητά στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Αξίζει επίσης να σημειωθεί κάτι που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο τις τελευταίες βδομάδες: η συνάντηση κορυφής των χωρών της ΕΕ που είναι εκτός ευρώ με πρωτοβουλία της Μ. Βρετανίας. Η ουγγρική κυβέρνηση όχι μόνο συμμετείχε με μεγάλη προθυμία σε αυτήν, αλλά φαίνεται και να διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο ενάντια στο «κλειστό κλαμπ» της ευρωζώνης.
Χ.Β.
