Σύστημα γενικευμένης εξαθλίωσης και πολεμικών απειλών Να πάρει ο λαός την υπόθεση στα χέρια του!

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/1/2013

Το «πρόγραμμα» της ιμπεριαλιστικής λεηλασίας και της ανθρωποφαγίας του κεφαλαίου περπατάει. Πιο σωστά, πατάει την εργατική τάξη και το λαό στο λαιμό και σπρώχνει τη χώρα στο παγωμένο σκοτάδι της εποχής που φέρνουν οι επιδιώξεις και οι ανταγωνισμοί του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Με αυτή την «επιτυχία» της αναμετριέται ήδη η κυβέρνηση Σαμαρά, δηλαδή το βασικό υπαρκτό σήμερα κομμάτι του αστικού πολιτικού συστήματος. Στριμωγμένη λοιπόν η κυβέρνηση μέσα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, δεμένη με χίλιες «λίστες»-νήματα από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και με έκδηλη στους κόλπους της την αναζήτηση «ενός κάποιου μέλλοντος» για το ντόπιο πλουτοκρατικό κηφηναριό, συνεχίζει στη μόνη υπαρκτή ρότα για τις δυνάμεις που υπηρετεί και εκφράζει.
-Τη σταθεροποίηση της βαρβαρότητας που ο λαός και η νεολαία «πρέπει» να αποδεχτούν σαν μόνιμη κατάσταση και σαν σωτηρία. Το «πρέπει» αυτό μεταφράζεται σε κάθε πεδίο και με κάθε δυνατό τρόπο, όπως με τη φασιστικού χαραχτήρα πολυήμερη κυβερνητική επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ.
- Την κλιμάκωση της βαρβαρότητας με νέα μέτρα, ώστε η εξαθλίωση και ο κοινωνικός μεσαίωνας να γίνουν συντριπτικά για ακόμα πλατύτερες μάζες, ώστε η εργατική δύναμη να γίνει το πιο φθηνό, το πιο «ελαστικό» εμπόρευμα.

Η φορά της επίθεσης στο 2013

Η κατεύθυνση αυτή καλλιεργείται, προπαγανδίζεται σε όλους τους τόνους από το σύνολο των πολιτικών και άλλων παραγόντων του συστήματος και καθημερινά επιχειρείται το στρώσιμο του εδάφους για ακόμα πιο άγριες επιλογές. Πρόσφατα, π.χ., ο πρώην υπουργός της ΝΔ Δούκας πρότεινε οι άνεργοι να δουλεύουν δωρεάν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και στο δημόσιο, ώστε να «αποκτούν εμπειρία»!! Και δεν είναι δύσκολο να παρατηρήσει κανείς πως και οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις (από τους ΑΝΕΛ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ) καθόλου δεν βρίσκονται -ούτε έστω διακηρυκτικά- στον αντίποδα αυτής της ταξικής βαρβαρότητας. Ο Α. Τσίπρας επιστρέφοντας από την περιοδεία του στη Ν. Αμερική ούτε λίγο ούτε πολύ εκθείασε την κοινωνική κατάσταση εξαθλίωσης που επικρατεί σήμερα στην Αργεντινή, εμφανίζοντάς την σαν διαφορετική και αντίθετη εκδοχή από αυτήν που υπάρχει στη χώρα μας!
Και βέβαια η κατεύθυνση αυτή υλοποιείται. Με τα μέτρα που ψηφίστηκαν στο Μνημόνιο 3 και σε όλα τα προηγούμενα. Με νέα μέτρα που «απορρέουν» από το «πρόγραμμα» ή που «προδιαγράφονται» από αυτό και εξαγγέλλονται ήδη για το 2013. Δηλαδή με τη φόρα και τη φορά που έχει διαμορφώσει ο αρνητικός ταξικός συσχετισμός στον οποίο σήμερα βρίσκεται η εργατική τάξη και ο λαός της χώρας απέναντι στους ιμπεριαλιστές και το κεφάλαιο.
Ένας ενδεικτικός κατάλογος των άμεσων μέτρων αυτής της κατεύθυνσης είναι:
-Η καταιγίδα απολύσεων που ήδη εξελίσσεται στον ιδιωτικό τομέα αλλά που έφτασε κιόλας και στο δημόσιο τομέα, όπως φρόντισε να υπογραμμίσει στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο Σαμαράς, ανακηρύσσοντας το νέο χρόνο περίπου σε έτος διάλυσης του δημοσίου που υπήρχε. Δίπλα σ' αυτή την κατάσταση πρέπει να μπουν τα λεγόμενα νέα προγράμματα του ΟΑΕΔ για ανέργους, που κυρίως στοχεύουν στην εμπέδωση «μισθών» 300-400 ευρώ. Σχετικά με τις προθέσεις του συστήματος, φαίνεται ότι δεν είναι μακριά η θεσμοθέτηση της πρότασης Δούκα! Ταυτόχρονα βέβαια το άθλιο σημερινό επίδομα ανεργίας καταργείται για χιλιάδες μέχρι σήμερα δικαιούχους -εποχιακά εργαζόμενους- με βάση το νέο περιορισμό που επιβάλλεται και απαιτεί περισσότερους από 30 μήνες ανεργία στην κάθε τελευταία 4ετία ώστε να έχουν δικαίωμα σε αυτό!
-Νέος στραγγαλισμός του εφάπαξ και των συντάξεων σε ποσοστά 5% έως 20%. Είναι χαρακτηριστικό ότι για το 2013 προγραμματίζεται μείωση των συντάξεων της τάξης των 4,68 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά για την τετραετία 2013-2016 η μείωση φτάνει στα 20,895 δισ. ευρώ!
-Κατασχέσεις αυτοκινήτων ή και μισθών-συντάξεων ακόμα και ακινήτων για τους οφειλέτες τελών κυκλοφορίας! Το μέτρο αυτό, που ήδη υλοποιείται, είναι προπομπός συνολικότερων δημεύσεων-κατασχέσεων που έχουν απαιτήσει ΔΝΤ-Κομισιόν, με έκθεσή τους, για οποιεσδήποτε οφειλές στην Εφορία μέχρι 3.000 ευρώ! Αυτή η κατεύθυνση αποτελεί και τη μόνη πραγματική διάσταση-στόχευση της φιλολογίας για «πάταξη της φοροδιαφυγής». Ουσιαστικά είναι και ο μόνος τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλει τη γιγάντια φοροληστεία των λαϊκών μαζών που προβλέπει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίζεται αυτές τις μέρες στη Βουλή.
-Σ' αυτό το πλαίσιο και με τον.. αέναο στόχο της μείωσης των δαπανών για παιδεία και υγεία, το σχέδιο “Αθηνά” για την κατάργηση πολλών δεκάδων τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ, τις αντίστοιχες συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τις ανάλογες αναδιατάξεις στο χώρο της υγείας, γίνεται φανερό ότι επίκειται δραματική επιδείνωση της ήδη άθλιας κατάστασης για τα στοιχειώδη δικαιώματα του λαού σε σπουδές και περίθαλψη.
-Ειδικότερα για τη μαθητική νεολαία, είναι ενδεικτική η πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, που προβλέπει τη μαζική εκδίωξή της από τα λύκεια μέσα από σύστημα πανελλαδικών εξετάσεων σε κάθε τάξη του λυκείου και με πρόβλεψη εφαρμογής του συστήματος αυτού από την αμέσως επόμενη σχολική χρονιά!

Τα «μεγάλα σχέδια» της υποτέλειας

Παρόλα αυτά, το «ένα κάποιο μέλλον» για την αστική τάξη της χώρας δεν έχει προσδιοριστεί, δεν φαίνεται στον ορίζοντα και οι αγωνίες μεγαλώνουν ευθέως ανάλογα με τη συντριβή της εσωτερικής αγοράς που περιορίζει δραστικά ακόμα και τα κέρδη του μεταπρατισμού της. Φυσικά, ακόμα πιο απόμακρα είναι για την ίδια τα σχέδια και οι φιλοδοξίες της για ρόλους στην περιοχή που δεν μπορούν να της αποδοθούν ενόσω κυριαρχούν και δυναμώνουν οι γεωπολιτικές ακόμα και πολιτικοστρατιωτικές αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστών. Με αυτούς τους όρους δεν μπορεί να λυθεί και το πολιτικό ζήτημα, γιατί αυτό καθορίζεται από τη συγκρότηση ρόλων και περιεχομένων των κοινωνικών (αστικών) δυνάμεων που θα εκφραστούν μέσα από τα αντίστοιχα κόμματα και κυβερνητικές λύσεις. Παρότι, λοιπόν, το σύνολο των δυνάμεων του συστήματος ομονοεί στην προώθηση της βαρβαρότητας ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό, παρότι «έχουν βρει» τη γραμμή της φασιστικοποίησης, τις κάθε είδους αντιδραστικές επιλογές για το πολιτικό τους σύστημα ως γραμμή οχύρωσης απέναντι στον εχθρό λαό, δεν μπορούν να στήσουν ένα «νέο» πολιτικό σύστημα όσο «λείπει» και δεν προσδιορίζεται ο δικός τους ρόλος.
Αυτός ο προσδιορισμός, όμως, προϋποθέτει τη συμφωνία των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους στη βάση της οποίας θα διαμορφώσουν πλαίσιο και θα μοιράσουν ρόλους στην περιοχή στις (υποτακτικές τους) αστικές τάξεις. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα το 1974 μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και με βάση αυτό το «συμβόλαιο» έφτασαν την κατάσταση -όχι χωρίς αναταράξεις- μέχρι σήμερα. Στα τελευταία «μνημονιακά» χρόνια, το «συμβόλαιο» παίρνει διαρκώς παρατάσεις αλλά είναι φανερό ότι τουλάχιστον εξ αντικειμένου έχει τεθεί σε αμφισβήτηση. Από τα Δυτικά –και όχι μόνο- Βαλκάνια μέχρι τη Ν.Α. Μεσόγειο, τη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική διεξάγεται ένας «πόλεμος» θέσεων και κυριαρχίας όλων με όλους! Και μεταξύ των Δυτικών και με σφήνες-παρεμβάσεις από την «Ανατολή». Ένας «πόλεμος» που βαραίνει ιδιαίτερα στην παγκόσμια σκακιέρα, καθώς αφορά μια περιοχή (την «Ευρασία» όπως πρόσφατα «υπενθύμισε» και ο Πούτιν) στην οποία συμπυκνώνονται οι μεγάλες αντιθέσεις. Το κρίσιμο, λοιπόν, ερώτημα είναι πόσο ορατή είναι η ιμπεριαλιστική συμφωνία που προϋποτίθεται για να βρει η αστική τάξη ρόλο και δρόμο πλεύσης; Και ακόμα, τα ζητήματα που μέσα στην κρίση οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αντιμετωπίζουν προς επίλυση μέχρι ποιο σημείο μπορούν να αντιμετωπιστούν «ειρηνικά», δηλαδή με τους «συνήθεις» οικονομικούς-πολιτικούς αλληλο-εκβιασμούς τους;
Όλα αυτά και όλα όσα αυτά σημαίνουν, άμεσα ή μεσοπρόθεσμα, ίσως δεν διαφεύγουν αλλά οπωσδήποτε η αντιμετώπιση τους είναι έξω από κάθε λογαριασμό και επιλογή που η αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της, σε όλες τις παραλλαγές του, εμφανίζονται να κάνουν. Στην πραγματικότητα τα «αντιμετωπίζουν» με μια εγκληματική για το λαό, τη χώρα και την περιοχή… ελαφρότητα. Σαν αυτή με βάση την οποία ο Σαμαράς στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του δήλωσε ότι «θέλουμε την Ευρώπη (!!) δίπλα μας ώστε να αναδείξουμε τον ορυκτό μας πλούτο, τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους, την ΑΟΖ μας». Είναι ο ίδιος που την περίοδο του 1990 κάποια ιμπεριαλιστικά κέντρα του είχαν «τάξει» πως θα μπει «απελευθερωτής» στην Αλβανία, αν όχι σε όλα τα Δυτικά Βαλκάνια, και με βάση αυτά τα «ταξίματα» διαμόρφωσε «γραμμή» τυχοδιωκτισμού που υπηρέτησε τους εντολείς του. Τώρα σε πολύ πιο άγριες συνθήκες δείχνει και πάλι πρόθυμος να εξορμήσει στα… νοτιοανατολικά της Κρήτης όπου η «Ευρώπη» (δηλαδή η ιμπεριαλιστική Γερμανία) φιλοδοξεί να στήσει τη δική της «εξέδρα»-παρουσία για να διαμορφώσει όρους παρέμβασης στην ευρύτερη φλεγόμενη περιοχή. Η πολιτική αυτή -που προβάλλεται σαν διέξοδος από την κρίση για την Ελλάδα!- το λιγότερο που μπορεί να «πετύχει» είναι να παραδώσει στην ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση ακόμα περισσότερο «τον ορυκτό μας πλούτο και τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους». Ταυτόχρονα αποτελεί ακόμα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους πολιτικοστρατιωτικούς ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών και έχει ήδη φέρει στην επιφάνεια τις ελληνοτουρκικές αντιθέσεις που πάγια χρησιμοποιούνται με κάθε τρόπο για την ενίσχυση της επικυριαρχίας των Αμερικανονατοϊκών στις δύο χώρες και στην περιοχή. Εξάλλου, για τον ίδιο τον Σαμαρά εκκρεμεί, όπως δημοσιεύτηκε, ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον για να συναντηθεί με τον πρόσφατα επανεκλεγέντα Ομπάμα, που δείχνει ότι καθόλου απρόσκοπτα δεν πρόκειται να εξελιχθεί η «νέα μεγάλη ιδέα» που επιχειρεί να διαμορφώσει.

Ποιος θα διώξει την αιθαλομίχλη από τη ζωή μας;

Αυτό που υλοποιεί και τάζει στο λαό το σύστημα της υποτέλειας και της εκμετάλλευσης είναι ολοένα περισσότερη κοινωνική και εργασιακή βαρβαρότητα, «δημοκρατία» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της εξαιρετικής αλλά μόνιμης αυτής βαρβαρότητας, εμπλοκή στις πολεμικές συρράξεις που θα πυροδοτήσουν οι ιμπεριαλιστές αναζητώντας διέξοδο για το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Δεν υπάρχει καμία διέξοδος από την αιθαλομίχλη που σκεπάζει τις εργατικές-λαϊκές γειτονιές και καμία προοπτική για το λαό και τη νεολαία όσο αυτοί μένουν στο περιθώριο της πολιτικής και ταξικής πάλης. Ο λαός μας δοκιμάζεται σκληρά ενώ μπροστά μας βρίσκονται τα χειρότερα. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να το πάρουμε απόφαση πως πρέπει να πάρουμε την υπόθεση της χώρας και της κοινωνίας στα χέρια μας! Δεν υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις έξω από την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία που να μπορούν και να θέλουν να αναλάβουν το έργο της ανακοπής του ολέθρου που μας χτυπάει, το έργο της ανατροπής των ιμπεριαλιστικών δεσμών της χώρας, το έργο της απελευθέρωσης της κοινωνίας από την καπιταλιστική σκλαβιά. Αυτό το ζήτημα έχει τεθεί αντικειμενικά απέναντι στο λαό μας και παλεύοντας γι' αυτό θα βρει συμμάχους στους λαούς και τις χώρες πριν από όλα της περιοχής, σε όλο τον κόσμο.
Ας «ξεκινήσουμε», λοιπόν, συνεχίζοντας την πάλη των προηγούμενων χρόνων με όσα είναι μπροστά μας. Με την πάλη για νά 'χει δουλειά, φαγητό, θέρμανση, σχολειό, φάρμακο, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο νεολαίος. Δηλαδή με την πάλη για να μην περάσουν τα νέα μέτρα, με την πάλη για την ανατροπή των παλιών και νέων μνημονίων. Με την πάλη που συνενώνει σε αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική βάση, στα δικά τους σχήματα πάλης, τους εργαζόμενους και τη νεολαία στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στις γειτονιές, στα σχολεία και στις σχολές, όπως ήδη επιχειρούν και προχωρούν τα σχήματα που αναφέρονται στην ΠΑΑΣ. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να επιταχυνθεί η μακριά διαδρομή που χρειάζεται για να μορφοποιηθεί σε δύναμη πάλης η οργή, για να τροποποιηθεί ο αρνητικός ταξικός συσχετισμός, για να οικοδομηθεί το Μέτωπο Αντίστασης Διεκδίκησης Ανατροπής που χρειάζεται ο λαός μας απέναντι στην ιμπεριαλιστική θηριωδία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα: Να μπουν αποφασιστικά, μαχητικά όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις στην υπόθεση του αγώνα!