Είχε μόλις βγει από μια κινηματογραφική αίθουσα στο νοτιοδυτικό Δελχί μαζί με τον σύντροφο της. Από τις εξαίσιες τρισδιάστατες εικόνες της ταινίας η Ζωή του Πι, βρέθηκε αντιμέτωπη με την ανθρώπινη βαρβαρότητα. Και από την κινηματογραφική μάχη για την επιβίωση στην απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τους δολοφόνους βιαστές της, προσπάθεια που τελείωσε δραματικά σε νοσοκομείο της Σιγκαπούρης. Από την πρώτη σχεδόν στιγμή που έγινε γνωστό το γεγονός του ομαδικού βιασμού της 23χρονης νεαρής Ινδής φυσιοθεραπεύτριας , χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους της ινδικής πρωτεύουσας και συγκεντρώθηκαν στην Πύλη της Ινδίας και μπροστά στο προεδρικό μέγαρο. Πρώτοι από όλους οι φοιτητές από το Πανεπιστήμιο Νεχρού, το οποίο είναι κοντά στην γειτονιά στην οποία έγινε η επιβίβαση των δύο νέων στο μοιραίο λεωφορείο.
Μια απλή έκρηξη οργής, που θα ξεχαστεί γρήγορα, καθοδηγημένη εν πολλοίς από τα μέσα ενημέρωσης, για ένα γεγονός που έγινε στους πολυσύχναστους δρόμους της ινδικής μεγαλούπολης , και θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, η κάτι παραπάνω ήταν ο θυμωμένος Δεκέμβρης που συγκλόνισε την χώρα; Ήδη στην Ινδία έχει ανοίξει ένας κύκλος αναλύσεων, πολεμικών άρθρων και αντιπαράθεσης που αγγίζουν ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που απασχολούν μια κοινωνία γεμάτη ρήγματα και εκρηκτικές αντιθέσεις.
Η Ινδία έχει έναν από το υψηλότερους δείκτες σε βιασμούς και περιστατικά κακοποίησης γυναικών, αριθμοί που αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο και τα οποία στην συντριπτική πλειοψηφία τους όχι μόνο μένουν ατιμώρητα αλλά και ενοχοποιούν κοινωνικά συνήθως τα θύματα. Το μαζικό αυτό φαινόμενο, που οδηγεί αρκετούς να μιλάνε για μια διαδεδομένη κουλτούρα βίας, είναι ένα αναπαραγόμενο σύγχρονο πρόβλημα και όχι απλά μια επιβίωση του παρελθόντος. Η Ινδία των απίστευτων ανισοτήτων, του υποκινούμενου θρησκευτικού εξτρεμισμού, των κοινωνικών διαχωρισμών και των καστών, της γυναικείας καταπίεσης σε συνδυασμό με την διαδεδομένη κρατική βία είναι η μήτρα και αυτού του προβλήματος. Μόνο το 2011 καταγράφτηκαν επίσημα 24 χιλιάδες περιστατικά βιασμών, σίγουρα πολύ λιγότερα από αυτά που έχουν συμβεί . Μόνο ένα στα τέσσερα από αυτά , οι δράστες οδηγούνται στα δικαστήρια και καταδικάζονται ενώ πριν σαράντα χρόνια, το 1971, το 46% των δραστών αντιμετώπιζαν την δικαιοσύνη! Αντί, δηλαδή, να πηγαίνει μπροστά η κατάσταση στο πρόβλημα αυτό έχει χειροτερεύσει. Αυτή η οπισθοδρόμηση δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ουδέτερη κοινωνική εξέλιξη. Υποκινείται από την κυρίαρχη οικονομική και πολιτική ελίτ, που έχει ενισχύσει την πολιτική και την λογική της βίας σε κάθε πτυχή της ινδικής πραγματικότητας. Είναι αξιοσημείωτο πως το περιοδικό Τehelka, τον περασμένο Απρίλη, διαπίστωνε ύστερα από έναν κύκλο 36 συνεντεύξεων ανώτερων στελεχών της αστυνομίας, πως η διαδεδομένη αντίληψη στις λεγόμενες δυνάμεις ασφαλείας είναι πως για τους βιασμούς φταίνε κυρίως τα θύματα. Με την ίδια αντίληψη συντάσσονται ινδουιστές θρησκευτικοί ηγέτες, το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα και μια μεγάλη μερίδα της αστικό-φεουδαρχικής διανόησης. Η οργή στους νεαρούς κυρίως διαδηλωτές κορυφώθηκε όταν ο αστυνομικός διευθυντής στο Δελχί, τις πρώτες ώρες, έκανε προκλητικές δηλώσεις που έριχναν έμμεσα τις ευθύνες στο θύμα.
Ασυνήθιστες αντιδράσεις για ένα συνηθισμένο γεγονός. Έτσι χαρακτήρισε η γνωστή συγγραφέας Αρουντάντι Ρόι την πρόσφατη αναταραχή στην Ινδία σχετικά με τον θανατηφόρο βιασμό που έγινε στο Νέο Δελχί στα μέσα του Δεκέμβρη, υπογραμμίζοντας πως η κουλτούρα της βίας, ισχυρή στην φεουδαρχική Ινδία εκπηγάζει σήμερα από το κράτος και τις ανώτερες κάστες, δηλαδή την ινδική ελίτ. Σημειώνει επίσης με νόημα πως οι αντιδράσεις για το συγκεκριμένο γεγονός έχουν μια επιλεκτικότητα γιατί αυτό ανταποκρίνεται στα στερεότυπα της μεσαίας τάξης. Για το πλήθος των περιστατικών άγριας βίας ενάντια στους νταλίτ, άνδρες και γυναίκες η ενάντια σε θρησκευτικές μειονότητες, που είναι καθημερινό φαινόμενο σε όλη την χώρα, κυριαρχεί η σιωπή και η συγκατάβαση.
Και έτσι όμως, η οργή που ξέσπασε με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός, δείχνει πως οι κοινωνικές αλλαγές στην Ινδία, περικλείουν ισχυρές αντιθέσεις και συγκρούσεις οι οποίες πιο συχνά από εδώ και πέρα θα εκρήγνυνται. Ανάπτυξη, ανισότητες, διεύρυνση της μεσαίας τάξης, μορφωτική επέκταση κλπ αποτελούν φαινόμενα που ασφυκτιούν μέσα στις δομές της φεουδαρχικής Ινδίας και των δομών που συντηρεί η άρχουσα τάξη για να εξουσιάζει.
Δ.Π.