Ευθεία σύγκρουση της κυβέρνησης με το σύνολο των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

ΩΜΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΣΤΟ ΑΜΑΞΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ

Νίκη στον αγώνα των εργαζομένων!

Να πέσει στο κενό η φασιστικού χαρακτήρα επιστράτευση!

Ευθεία σύγκρουση της κυβέρνησης με το σύνολο των εργαζομένων

στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Με την ωμή επέμβαση των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια, τα ξημερώματα της Παρασκευής 25 Γενάρη, απάντησε η κυβέρνηση στην αγωνιστική συμπαράταξη σωματείων και εργαζομένων που ξεσήκωσε η φασιστικής έμπνευσης επιστράτευση στην οποία είχε προχωρήσει λίγες ώρες νωρίτερα.
Με το σύνολο των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να έχουν εξαγγείλει απεργία συμπαράστασης στους απεργούς του Μετρό και μπροστά στο φόβο της να φουντώσει ακόμη περισσότερο το αγωνιστικό απεργιακό μέτωπο, η κυβέρνηση της εξάρτησης και της τρομοκρατίας έδωσε εντολή στα ΜΑΤ να εισβάλουν στο Μετρό και να συλλάβουν όποιον εργαζόμενο αντισταθεί.
Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η εξέλιξη αυτή, δεκάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν κοντά στο χώρο του ασφυκτικά αποκλεισμένου αμαξοστασίου, ενώ την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές είχε ήδη καλεστεί μεγάλη συγκέντρωση συμπαράστασης από εργαζόμενους στα υπόλοιπα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εργατικά σχήματα, πολιτικές οργανώσεις, κινήσεις γειτονιάς κ.ά.
Μετά από 8 μέρες απεργίας στο Μετρό και παρά την ασταμάτητη, ενορχηστρωμένη προσπάθεια εκφοβισμού των απεργών και δυσφήμισης του αγώνα τους από την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, η κήρυξη της επιστράτευσης αποδεικνύει την αποτυχία όλου αυτού του εσμού να κάμψει τους απεργούς και να διασπάσει το απεργιακό τους μέτωπο. Γι’ αυτό και προσφεύγει σε αυτήν τη φασιστικού χαρακτήρα κίνηση. Κίνηση απόλυτα συνεπή με το γενικότερο κλίμα φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής που θέλει να επιβάλει.
Εδώ και 9 ημέρες, από τις 17 Γενάρη, οι εργαζόμενοι στο Μετρό, με επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, δίνουν αγώνα ενάντια στο νέο ενιαίο μισθολόγιο-φτωχολόγιο και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Εξελίξεις που θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο τις ήδη δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι μετά από τις απανωτές μειώσεις μισθών που τους έγιναν τα τρία τελευταία χρόνια. Η κυβερνητική σπέκουλα για «υψηλόμισθους» εργαζόμενους των 4.000 ευρώ έχει εξοργίσει τους εργαζόμενους οι οποίοι ανταπάντησαν καλώντας κυβέρνηση και εργοδοσία να παρουσιάσουν όλες τις μισθοδοσίες των εργαζομένων προκειμένου να φανεί η αλήθεια. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που μας μετέφερε εργαζόμενος του Μετρό, ο οποίος -μετά από 22 χρόνια υπηρεσίας- παίρνει μόλις 1.200 ευρώ καθαρά, τα οποία θα μειωθούν περίπου στα 800 ευρώ με την εφαρμογή του νέου μισθολογίου!
Σε αυτές τις 9 ημέρες (και ιδιαίτερα τις τρεις-τέσσερις τελευταίες, όπου οι κυβερνητικές απειλές γίνονταν όλο και πιο πυκνές) η απεργία στο Μετρό ξεσήκωσε ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης και ταξικής αλληλεγγύης. Δεκάδες σωματεία και εργαζόμενοι, εργατικές συλλογικότητες και κινήσεις γειτονιάς βρίσκονται καθημερινά στο αμαξοστάσιο των Σεπολίων δίνοντας κουράγιο στους εργαζόμενους. Αυτό εκφράστηκε και στη συγκέντρωση συμπαράστασης που έγινε στις πύλες του αμαξοστασίου την Τετάρτη 23 Γενάρη, μια μέρα πριν από την ανακοίνωση της επιστράτευσης.
Ωστόσο, δεν έγινε το ίδιο και με τους εκπροσώπους των άλλων σωματείων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Εάν δεν υπήρχε η κήρυξη της επιστράτευσης, οι εργαζόμενοι του Μετρό θα ήταν ακόμη μόνοι τους στην απεργία, καθώς στη σύσκεψη σωματείων και ομοσπονδιών στα ΜΜΜ που έγινε δυο μέρες νωρίτερα, η κοινή απόφαση που πάρθηκε για στάση εργασίας την Τρίτη 29 Γενάρη και 24ωρη απεργία την Πέμπτη 31 Γενάρη, άφηνε εκτεθειμένους τους εργαζόμενους στο Μετρό και την απόφασή τους να συνεχίσουν. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η συγκεκριμένη απόφαση ξεκίνησε ως πρόταση του ΠΑΜΕ την οποία, πρόθυμα, στήριξαν ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση. Βέβαια, η επίταξη άλλαξε τα δεδομένα και ανάγκασε όλα τα σωματεία του κλάδου να πάρουν απεργιακές αποφάσεις, κάτω από την πίεση και των ίδιων των εργαζομένων που είδαν και τις τελευταίες αυταπάτες να διαλύονται.

Αυταπάτες τις οποίες απλόχερα φρόντιζαν να καλλιεργούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στα διάφορα σωματεία του κλάδου. Στο Μετρό, για παράδειγμα, από τα τέσσερα σωματεία που λειτουργούν, μέχρι προχθές μόλις τα δύο ήταν σε απεργία καθώς στα υπόλοιπα οι εργαζόμενοι ζούσαν στην αυταπάτη ότι θα εξαιρεθούν. Αυταπάτη που καλλιεργούσε συνολικά η στάση του ΠΑΣΟΚ και του Βενιζέλου, μέχρι που «αδειάστηκε» από τον υπουργό Μεταφορών, τον Χατζηδάκη. Αυτό ήταν και το σημείο στο οποίο μπήκε στην απεργία και το τρίτο σωματείο του Μετρό. Αντίστοιχη «δουλειά» έκαναν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και άλλων σωματείων του κλάδου με πιο χαρακτηριστική, ίσως, περίπτωση αυτή του τραμ.
Όλες αυτές, λοιπόν, οι αυταπάτες διαλύθηκαν με την κίνηση της επιστράτευσης, μέσα από την οποία η κυβέρνηση ποντάρει πλέον στην ανοιχτή, ωμή τρομοκράτηση των εργαζομένων. Κραδαίνοντας τις απειλές των συλλήψεων και των απολύσεων, η κυβέρνηση ευελπιστεί να κάμψει τους εργαζόμενους και να τους αναγκάσει να γυρίσουν στις δουλειές τους με σκυμμένο το κεφάλι. Και συνοδοιπόρος της σε αυτήν την προσπάθεια είναι και η αστική δικαιοσύνη που από την πρώτη στιγμή φρόντισε να συνδράμει την εργοδοτική πλευρά κρίνοντας την απεργία παράνομη και απειλώντας ευθέως τους συνδικαλιστές.
Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τα καταφέρει. Τόσο η αδυναμία της να ενεργοποιήσει το λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό» όσο και το γεγονός ότι η οργή περισσεύει σε μεγάλα κομμάτια των εργαζομένων στα ΜΜΜ, κάνουν ιδιαίτερα δύσκολη τη νέα αυτή κυβερνητική επίθεση. Και είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, σε αυτήν την περίσταση, όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ να κατανοήσουν τη σημασία αυτού του αγώνα για το μέλλον το δικό τους, αλλά και των υπόλοιπων εργαζομένων. Η δική τους ενεργοποίηση, ο κοινός τους αγώνας ενάντια στο μισθολόγιο και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, είναι αυτό που πραγματικά φοβούνται τόσο τα αστικά επιτελεία όσο και οι εκπρόσωποί τους στο εργατικό κίνημα. Ένας τέτοιος αποφασιστικός αγώνας είναι αυτός που δίνουν μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι στο Μετρό και πρέπει να στηριχτεί μέχρι το τέλος.
Στο πλευρό των εργαζομένων του Μετρό σε καθημερινή βάση, η Ταξική Πορεία και το ΚΚΕ(μ-λ) καλούν το λαό και τους εργαζόμενους να στηρίξουν με κάθε τρόπο αυτόν τον αγώνα. Έναν αγώνα που μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για τον απαραίτητο νέο γύρο κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιλαϊκή-αντεργατική επιδρομή της κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστικών αφεντικών της σε ΕΕ και ΔΝΤ.