Η «πολιτισμένη διαπραγμάτευση με τους δανειστές» μετατράπηκε «αστραπιαία» σε ωμό εκβιασμό συναίνεσης και ομοφωνίας από τους θύτες για αιμοδοσία του θύματος προς τους βρικόλακες.
Ωστόσο, τα εγχώρια αρπακτικά δεν φαίνεται να ενοχλούνται. Συνηθισμένοι στο μαυραγοριτισμό, το μεταπρατισμό και το ραγιαδισμό, συνηθισμένοι στην αποικιοκρατική συμπεριφορά των ιμπεριαλιστών, αλλά, ταυτόχρονα, παραμυθιασμένοι για την «ανωτερότητα της φυλής», που ενώ κυνηγά τους μετανάστες προσκυνά τους ξένους κατακτητές, πασχίζουν να ισορροπήσουν μεταξύ μεγαλοϊδεατισμού-εθνικισμού (θα τα καταφέρουμε γιατί είμαστε Ελληνες!) και υποτέλειας (δεν μπορεί ο «κοπρίτης» λαός χωρίς υψηλούς προστάτες).
Κοινός στόχος ιμπεριαλιστών και ντόπιων υποτακτικών, να παραδοθεί η εργατική τάξη και το σύνολο των εργαζομένων, κυριολεκτικά αλυσοδεμένο, στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου, του μεγάλου ή μικρού αφεντικού. Μπρος στα μάτια μας ορθώνεται ήδη ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο εργαζόμενων-μισθωτών ή άμισθων σκλάβων που ζει σε συνθήκες διαρκούς λιτότητας, φτώχειας και εξαθλίωσης. Εδραιώνεται ένας σύγχρονος μεσαίωνας που μετατρέπει τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους και το ιμπεριαλιστικό και ντόπιο κεφάλαιο σε απόλυτο δυνάστη του κόσμου της εργασίας. Μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα στην εργασία, στο μισθό, σε ιατρική περίθαλψη και ασφάλιση, χωρίς καμία εγγύηση να συνταξιοδοτηθεί μετά από πολλά χρόνια εργασίας. Ενας ολόκληρος κόσμος της εργασίας που, ενώ παράγει όλο τον πλούτο, απαξιώνεται, χλευάζεται και λοιδορείται.
Ολοι αντιλαμβανόμαστε ότι «διαπραγματευόμαστε» με τρομοκράτες, εκβιαστές και βιαστές! Δεν αναφερόμαστε βέβαια (μόνο) στην περίπτωση του Στρος Καν. Με ή χωρίς... καμαριέρα, όλοι αντιλαμβανόμαστε τον εκβιασμό και βιασμό. Μπορεί η σημερινή κατάσταση να έχει μόνο επιδερμική ομοιότητα με την κατοχή, ωστόσο, η επιχειρηματολογία των σύγχρονων «κατοχικών δυνάμεων», όπως και των σύγχρονων «κατοχικών κυβερνήσεων», είναι ανατριχιαστικά η ίδια: Για το καλό της πατρίδας και του έθνους απαιτείται η υποταγή στους ισχυρούς. Με δηλώσεις «μετάνοιας και υποταγής» για το «αμαρτωλό μας παρελθόν» θα διασωθεί η πατρίδα!
«Πατριώτης», επομένως, είναι ξανά μονάχα όποιος ξεπουλά ή συμφωνεί με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όποιος προσφέρει γη και ύδωρ στους κατακτητές, όποιος υποκύπτει στους εκβιασμούς των ισχυρών. Πάντα σοβαροί οι λόγοι, σπουδαίοι οι σκοποί (και η αποζημίωση) της υποτέλειας και του ραγιαδισμού: η δυνατότητα να παραμείνουμε ευκατάστατοι οι ραγιάδες!
Γερμανοτσολιάδες, αμερικανοτσολιάδες και κάθε είδους «τσολιάδες» εμφανίζονται (χωρίς κουκούλα και προστασία) ως «πατριώτες» που βάλθηκαν να σώσουν το λαό. Να συνετίζουν τον «όχλο», να μας επαναφέρουν στην τάξη, να αποκαταστήσουν το δίκαιο της «άξιας» μειοψηφίας απέναντι στην «ανάξια» πλειοψηφία. Να αποκοινωνικοποιήσουμε... αποσοβιετοποιήσουμε το κράτος, που λέει και ο κρατικοδίαιτος ραγιάς «προστασίας της υπανάπτυξης και του υποτακτικού».
