Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

4 Ιουν 2011

Ζάππειο ΙΙ ή Μνημόνιο; Ενα ψεύτικο δίλημμα

Διαβάζοντας την πρόταση της ΝΔ για την έξοδο από την κρίση, όπως την παρουσίασε ο Α. Σαμαράς στο Ζάππειο στις 12 Μαΐου, δυσκολεύεται να βρει κανείς τα στοιχεία εκείνα που δικαιολογούν όλη τη φασαρία που ξεσήκωσε η αξιωματική αντιπολίτευση μιλώντας για ένα σχέδιο εναλλακτικό της πολιτικής του μνημονίου που οδηγεί στην έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη.
Η ουσία περικλείεται στη δήλωση του Σαμαρά ότι δε διαφωνεί με τους στόχους του μνημονίου, αλλά με τους τρόπους που επιλέγει η κυβέρνηση να τους υλοποιήσει. Οι στόχοι υποτίθεται ότι είναι η μείωση του ελλείμματος, η επιστροφή για δανεισμό στις αγορές και η λήξη του μνημονίου. Στην ουσία, βέβαια, οι στόχοι είναι η καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος, το ξεπούλημα και η υποδούλωση της χώρας και το τσάκισμα της εργατικής τάξης.
Σε αυτούς τους στόχους πράγματι παραμένει πιστό το σχέδιο της ΝΔ. Είναι οι ίδιοι που υπηρετεί και το ΠΑΣΟΚ, είναι οι ίδιοι που και εκείνη υπηρέτησε ως κυβέρνηση. Μόνο που οι όροι, οι ταχύτητες και η ένταση της επίθεσης είναι, πλέον, σε ανώτερο επίπεδο, όπως είναι και οι πιέσεις που ασκούνται από ΕΕ και ΔΝΤ για πιστή εφαρμογή αυτής της πολιτικής.
Βασική θέση στην πρόταση της ΝΔ έχει η λεγόμενη «Επανεκκίνηση της οικονομίας», η οποία περιλαμβάνει φορολογικές ελαφρύνσεις, απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των εργοδοτικών εισφορών, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, ενίσχυση της οικοδομικής δραστηριότητας, νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, εξόφληση των χρεών του κράτους προς ιδιώτες, δέσμευση των τραπεζών να προσφέρουν ρευστότητα, ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων.
Κατά τη ΝΔ, η Επανεκκίνηση θα μπορέσει να φέρει έσοδα στο κράτος κι έτσι θα μπορέσουν να αποκατασταθούν οι κοινωνικές αδικίες, δηλαδή να επιστραφούν τα χρήματα που κόπηκαν από τους χαμηλοσυνταξιούχους και να αποκατασταθούν τα επιδόματα των πολυτέκνων.
Θα χρειαστεί, φυσικά, να περιοριστούν οι σπατάλες στο Δημόσιο και ένα μέτρο για να γίνει αυτό προτείνεται να είναι το πάγωμα των προσλήψεων για τρία χρόνια και μετά να ισχύσει ο γνωστός κανόνας ένας προσλαμβάνεται για κάθε πέντε που συνταξιοδοτούνται. Αντί απολύσεων, να εφαρμοστεί ο θεσμός της «εργασιακής εφεδρείας» για τους οργανισμούς που καταργούνται ή συγχωνεύονται, δηλαδή οι εργαζόμενοι να αμείβονται για τρία χρόνια με το βασικό μισθό, χωρίς επιδόματα, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους όπου κληθούν.
Ολα αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου, με έμφαση στους τομείς όπως η Ναυτιλία και ο Τουρισμός, η Γεωργία, η Κτηνοτροφία και η Αλιεία, η Μεταποίηση και η τυποποίηση πάνω σε προϊόντα ποιότητας, η Ερευνα, η Τεχνολογία, η Καινοτομία και η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.
Υπό αυτό το πρίσμα βλέπει η ΝΔ την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τις αποκρατικοποιήσεις, με τις οποίες συμφωνεί, φυσικά, αλλά θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ τις κάνει βιαστικά, υπό πίεση και χωρίς σχέδιο, οδηγώντας σε ουσιαστικό ξεπούλημα.
Τέλος, ο Σαμαράς πρότεινε αναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική. Εδώ χρησιμοποίησε το παράδειγμα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, στις οποίες τα μέτρα είναι λιγότερο επώδυνα απ΄ ό,τι στην Ελλάδα επειδή διαπραγματεύτηκαν πιο αποτελεσματικά με την τρόικα.
Σε γενικές γραμμές, η πρόταση της ΝΔ δείχνει σαν να προσπαθεί να απαντήσει στις αντιφάσεις της πολιτικής του μνημονίου τον τελευταίο ένα χρόνο. Είναι προφανές ότι η πολιτική του ξεζουμίσματος του λαού έχει όρια και δε φέρνει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Πόσες φορές δεν ακούμε παράγοντες του συστήματος, μέσα και έξω από τη χώρα, να τονίζουν ότι η αύξηση της φορολογίας δεν μπορεί να φέρει άλλα αποτελέσματα πια, ότι η μείωση των μισθών μειώνει και την κατανάλωση και άρα και τα φορολογικά έσοδα, ότι η ανεργία στερεί έσοδα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Η ΝΔ προσπαθεί να παρουσιάσει ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα τα αντιμετωπίζει όλα αυτά, που θα είναι μεν πιστό στις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, αλλά θα είναι πιο ήπιο και πιο λειτουργικό, κάτι σαν έναν σύγχρονο …καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.
Είναι, βέβαια, αρκετά φιλόδοξος ο Σαμαράς αν νομίζει ότι μπορεί να υπερβεί με μια οικονομική πρόταση τις εγγενείς αντιφάσεις ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος και, μάλιστα, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο και στη φάση της άγριας επιθετικότητας στην οποία βρίσκεται! Αλλά είναι αυτό που πραγματικά προσπαθεί να κάνει; Προφανώς όχι. Η ΝΔ θέλει να εκφράσει την οργή του κόσμου απέναντι στο μνημόνιο και ταυτόχρονα να παρουσιαστεί ως υπεύθυνη δύναμη απέναντι στα ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας, τα οποία, μετά την καταψήφιση του μνημονίου πέρσι, τη στρίμωξαν απαιτώντας και τη δική της ευθυγράμμιση με την αποφασισμένη πολιτική.
Αυτή τη λεπτή ισορροπία θέλει να κρατήσει ο Σαμαράς, ενόψει, μάλιστα, και του ταξιδιού του στην Ευρώπη, όπου, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, θα έχει να αντιμετωπίσει όλες, σχεδόν, τις κυβερνήσεις της Ευρώπης οι οποίες έχουν επιβάλλει το μνημόνιο στην Ελλάδα! Και θέλει να έχει στο χέρι το Ζάππειο 2 ώστε να τους πει ότι είναι αξιόπιστη πολιτική δύναμη και ικανή να αναλάβει την κυβέρνηση της χώρας αν χρειαστεί. Ελπίζει, έτσι, να ηρεμήσει και τη Μέρκελ, η οποία σχεδόν του έχει κόψει την καλημέρα!
Στις προτάσεις της ΝΔ μπορεί κανείς να βρει τα γνωστά λόγια …του αέρος που ακούμε από τα δυο μεγάλα κόμματα δεκαετίες τώρα: πάταξη της φοροδιαφυγής, ανάπτυξη παντού, ισχυρή παρουσία και διεκδίκηση στο εξωτερικό, περιορισμός στις σπατάλες κ.λ.π. Ολα αυτά που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αντιλαϊκής πολιτικής τους και που, ουσιαστικά, απαιτούν να αλλάξουν τον εαυτό τους για να τα κάνουν!
Επειτα υπάρχουν και τεράστιες αντιφάσεις, που αναιρούν εξ’ αρχής το χαρακτήρα επανεκκίνησης που θέλει να δώσει η ΝΔ στην πρότασή της. Δηλαδή, πώς είναι δυνατόν να ζεσταθεί η αγορά, να κυκλοφορήσει χρήμα και να έχει έσοδα το κράτος από τους φόρους όταν προβλέπεται, ουσιαστικά, αύξηση της ανεργίας μέσω και των αποκρατικοποιήσεων και του παγώματος των προσλήψεων και του κανόνα 1 προς 5. Τη στιγμή, μάλιστα, που δεν προβλέπεται καμιά κατάργηση των περικοπών που έχουν ήδη γίνει σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα (γιατί δεν είναι μόνο οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι πολύτεκνοι που τους μειώθηκε το εισόδημα). Και τη στιγμή που αν το δημόσιο δώσει αυτόν τον τόνο (αν συνεχίσει να τον δίνει, δηλαδή), το ιδιωτικό κεφάλαιο θα αποθρασυνθεί ακόμα περισσότερο.
Η ποιος είναι αυτός που εγγυάται ότι το κράτος θα αρχίσει να εξοφλεί τα χρέη του στους ιδιώτες και, μάλιστα, θα κάνει και δημόσιες επενδύσεις; Ποιος θα εξασφαλίσει ότι, μέσα σε αυτό το κλίμα, οι τράπεζες θα τονώσουν την αγορά με ρευστότητα; Κι αν είναι έτσι, πόσο είναι πιθανό να γίνουν πραγματικά φοροελαφρύνσεις στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους;
Η ΝΔ έχει μια δέσμη προτάσεων που σε τίποτα δεν ξεφεύγει, ουσιαστικά, από την πολιτική του μνημονίου. Κινείται στην ίδια λογική και έχει το ίδιο θύμα: το λαό. Βέβαια, η κυβέρνηση δήλωσε ότι συζητά μόνο τις αποκρατικοποιήσεις και την «εργασιακή εφεδρεία», ενώ είναι φανερό ότι στα φορολογικά θέματα υπάρχει η μεγαλύτερη απόκλιση. Ενώ οι αντιδράσεις από την Ευρώπη δεν αναμένεται να είναι θετικές, ιδιαίτερα τη στιγμή που πιέζουν ασφυκτικά και για πιστή εφαρμογή του μνημονίου χωρίς αποκλίσεις, αλλά και για συναίνεση σε αυτήν την πολιτική.
Εγινε, πάντως, φανερό για άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για την περίφημη «διέξοδο από την κρίση». Η λύση στην οποία όλες οι δυνάμεις του συστήματος συμφωνούν χωρίς καμιά διαφοροποίηση είναι ότι τα βάρη της κρίσης θα τα πληρώσουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι. Κάτω από αυτή τη βασική συμφωνία, οι όποιες διαφοροποιήσεις δεν είναι ουσιαστικές για τους λαούς. Εκείνοι έχουν το δικό τους, πραγματικά διαφορετικό δρόμο να βαδίσουν…