Tα γεγονότα στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας και οι τραμπουκισμοί της ηγεσίας του ΠΑΜΕ

Σε μια περίοδο κλιμακούμενης επίθεσης σε όλες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζόμενων στη χώρα, σε μέρες δύσκολες για την εργατική τάξη και το λαό, σε καιρούς που η ανεργία και η εξαθλίωση σε όλες τις μορφές χτυπάει την πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών, το ζήτημα της οργάνωσης και της πάλης όλου του λαού είναι πρώτιστο καθήκον και ζωτικό ζήτημα για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής τους από την καταστροφή όπου την οδηγεί η κυβέρνηση, το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, οι ιμπεριαλιστές πάτρωνες.
Με βάση αυτή την αντίληψη έχει συγκροτηθεί από το Φλεβάρη η Πρωτοβουλία Ανέργων Λάρισας, με τη συμμετοχή εργαζόμενων-ανέργων από διάφορους κλάδους αλλά και νέων χωρίς δουλειά (πτυχιούχων ή χωρίς πτυχίο) σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα διεκδίκησης που να αγκαλιάσει ένα δυναμικό εργαζόμενων και νέων που κάτω από το βάρος της ανεργίας βρίσκεται διασκορπισμένο και ανοργάνωτο απέναντι στην κόλαση της ανεργίας.

Η συγκρότηση αυτής της Πρωτοβουλίας Ανέργων, αν και έγινε προσπάθεια να προχωρήσει μέσα από τα σωματεία και ειδικά των οικοδόμων που αντιμετωπίζουν τρομακτικό πρόβλημα, συνάντησε την άρνηση της διοίκησης του σωματείου (ΠΑΜΕ) που έχει «έτοιμο πρόγραμμα» με προτάσεις στην κυβέρνηση για τα έργα «που πρέπει να γίνουν» για να έχουν δουλειά οι οικοδόμοι από τη μία, ενώ από την άλλη η μόνιμη δικαιολογία «ο κόσμος δεν τραβάει» και έτσι «δεν μπορούμε να καλούμε συνέχεια συνελεύσεις». Η κατάσταση και στα υπόλοιπα σωματεία της δύναμης του Εργατικού Κέντρου Λάρισας είναι σε ανάλογη κατάσταση. Η εσωτερική λειτουργία τους είναι η λειτουργία των διοικήσεών τους, πλήρως απομαζικοποιημένα, χωρίς ουσιαστική παρέμβαση στους χώρους δουλειάς ενάντια στην επίθεση κυβέρνησης-εργοδοσίας.
Ετσι, κάθε προσπάθεια συγκρότησης κινήσεων ανέργων μέσα από τα σωματεία, ενώ είναι μια σωστή κατεύθυνση, γιατί συνδέει το σύνολο των εργαζόμενων στη βάση της διεκδίκησης του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ στη ΔΟΥΛΕΙΑ, συναντάει το εμπόδιο της αποσυγκρότησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για την οποία ευθύνη έχουν τόσο οι εργατοπατέρες των ΠΑΣΚΕ–ΔΑΚΕ όσο και οι ηγεσίες του ρεφορμιστικού χώρου που έχουν και αυτές μετατρέψει τα σωματεία σε σφραγίδες και διώχνουν τον κόσμο από την οργανωμένη πάλη.
Η οργάνωση των εργαζομένων και των ανέργων σε κινήσεις, επιτροπές, πρωτοβουλίες «από τα κάτω» γίνεται μονόδρομος αλλά ταυτόχρονα και προϋπόθεση για τους εργαζόμενους για να ξανακερδίσουν τα σωματεία τους, τα όργανα της πάλης τους ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Στη βάση αυτή, και η Πρωτοβουλία Ανέργων Λάρισας από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το Εργατικό Κέντρο Λάρισας σαν τόπο συναντήσεων, συζητήσεων και οργάνωσης των δράσεών της, θεωρώντας ότι αποτελεί το «φυσικό χώρο» κάθε εργαζόμενου – άνεργου, κάθε νέου χωρίς δουλειά. Ομως η ηγεσία του ΠΑΜΕ, που ελέγχει τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, αρνούνταν πεισματικά να παραχωρήσει χώρο για να συναντιέται η Πρωτοβουλία Ανέργων και μάλιστα απείλησε εκλεγμένους συνδικαλιστές από το Σωματείο οικοδόμων να «μην τολμήσουν να εμφανιστούν στο Εργατικό Κέντρο» όταν πήγαν να κάνουν αίτηση (!!!) για συνάντηση στις 21 Φλεβάρη πριν από την πανεργατική απεργία στις 23 Φλεβάρη. Μπροστά σε μια κατάσταση που έδειχνε φανερά τις προθέσεις της ηγεσίας του ΠΑΜΕ να δημιουργήσει επεισόδια απέναντι σε οποιονδήποτε «δεν υπακούει», η Πρωτοβουλία Ανέργων επέλεξε να συνεχίσει τις συναντήσεις της σε άλλους χώρους και να πραγματοποιεί εξορμήσεις για ενημέρωση στο κέντρο της πόλης, στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ. Η κλιμάκωση της δράσης της Πρωτοβουλίας, η μαζικοποίησή της και οι νέες ανάγκες που προέκυψαν ξαναέθεσαν το ζήτημα της χρήσης του Εργατικού Κέντρου και έτσι αποφασίστηκε να γίνει ανοικτή συγκέντρωση και συνέντευξη Τύπου στα τοπικά ΜΜΕ την Παρασκευή 6 Μαΐου.
Από τη μεριά της ηγεσίας του ΠΑΜΕ, όταν τους ξαναζητήθηκε αίθουσα, απείλησαν με χυδαίο τρόπο τους εκπροσώπους της Πρωτοβουλίας. Και την ημέρα της συγκέντρωσης προχώρησαν σε μια αθλιότητα, σε έναν ανοιχτό τραμπουκισμό, πρωτόγνωρο στο πλαίσιο του εργατικού κινήματος, όταν με «αλυσίδες» στελεχών του ΠΑΜΕ αλλά και φοιτητών(!!!) απέκλεισαν την είσοδο του Εργατικού Κέντρου στα μέλη της Πρωτοβουλίας και σε όποιον ήθελε να παρακολουθήσει τη συγκέντρωση–συζήτηση που διοργάνωνε. Ηθελαν να επιβάλουν «έλεγχο» στον όποιο θα έμπαινε, αν ήταν εργαζόμενος, αν ήταν εκλεγμένος και άλλα τέτοια που αντιστοιχούν μόνο στη «γνώριμη» πρακτική των δυνάμεων καταστολής που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και οι νέοι στις κινητοποιήσεις αλλά και στην καθημερινότητά τους. Ακούστηκαν πράγματα που δείχνουν την «ταξική» λογική της ηγεσίας του ΠΑΜΕ, όπως: «Εδώ είναι ΠΑΜΕ, δεν είναι Εργατικό Κέντρο», «αν είστε άνεργοι να πάτε στον ΟΑΕΔ», «το ταξικό κίνημα είναι το ΠΑΜΕ και να μπείτε στα σωματεία», «δεν αναγνωρίζουμε καμία Πρωτοβουλία Ανέργων» και άλλα τέτοια συνοδευόμενα από λάσπη και προβοκάτσιες σε γνωστούς αγωνιστές της πόλης. Τελικά, και ενώ ο «συσχετισμός δυνάμεων» επέτρεπε την είσοδο στο Εργατικό Κέντρο, η Πρωτοβουλία επέλεξε -και σωστά έκανε- να δώσει συνέντευξη Τύπου έξω από το χώρο και να μην κάνει τη «χάρη» στο ΠΑΜΕ να δημιουργηθούν επεισόδια και μάλιστα την παραμονή της πανεργατικής απεργίας της 11ης Μάη. Μάλιστα το μαζικό μπλοκ της Πρωτοβουλίας Ανέργων Λάρισας στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία ήταν και μια απάντηση στην ηγεσία του ΠΑΜΕ που νομίζει ότι με τέτοιες πρακτικές θα δημιουργήσει εμπόδια στην ανάπτυξη των αντιστάσεων που οργανώνονται έξω από τον έλεγχό του.
Θα μπορούσε να τεθεί το ερώτημα αν έχει αξία για το κίνημα και ιδιαίτερα αυτή την περίοδο να ανοίξει μια αντιπαράθεση με την ηγεσία του ΠΑΜΕ για «κάποια γεγονότα» σε μία επαρχιακή πόλη της χώρας. Θεωρούμε πως δεν είναι καθόλου έτσι το πράγμα και πρέπει τέτοιες πραχτικές και τραμπουκισμοί να καταδικαστούν και να απομονωθούν οι εμπνευστές τους. Η περίπτωση της Λάρισας δεν είναι μία «τυχαία περίπτωση», υπάρχει από τη μία η κυριαρχία του ΠΑΜΕ στο Εργατικό Κέντρο αλλά από την άλλη υπάρχουν και ζωντανές δυνάμεις του κινήματος, μέσα και έξω από τους εργασιακούς χώρους, που επιμένουν στην κοινή δράση και στη συγκρότηση μετώπου αντίστασης όλου του λαού. Αυτή η κατεύθυνση, που η ηγεσία του ΠΑΜΕ δεν τη νιώθει σαν «πίεση» σε άλλα εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες που ελέγχει, αποκαλύπτει τη λογική και τους στόχους μιας δύναμης που θέλει να εμφανίζεται σαν «ταξική» και «πρωτοπόρα». Αποδεικνύει το φόβο της μπροστά σε αυτό που δεν ελέγχει, ουσιαστικά το φόβο της απέναντι στο πραγματικό κίνημα και επιπλέον φανερώνει και τους «τρόπους αντιπαράθεσης» που θέλει να επιβάλει εκεί που οι συσχετισμοί θεωρεί ότι είναι υπέρ της. Μία επικίνδυνη πολιτική κατεύθυνση που από τη μία υψώνει τείχη διαχωρισμού ανάμεσα στους εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα αλλοιώνει τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των μελών και στελεχών του ΠΑΜΕ και τα μετατρέπει στο αντίθετό τους. Αυτή η κατεύθυνση, που βλέπει μόνο «εχθρούς» μέσα στην Αριστερά και στο κίνημα ευρύτερα, που πρέπει με κάθε τρόπο και μέσο να «τσακιστούν» από το «ταξικό κίνημα» που οι ίδιοι, υποτίθεται, εκπροσωπούν, αποτελεί μια αντικομμουνιστική πολιτική κατεύθυνση σε μια περίοδο που η συγκέντρωση δυνάμεων και η προσπάθεια συγκρότησης μετώπων αντίστασης αποτελεί πρώτιστο καθήκον, κάτι που και οι ίδιοι, στα λόγια, αναγνωρίζουν.
Η θέση μας αυτή δεν σημαίνει ούτε ψευδεπίγραφες ενότητες ούτε προεκλογικές συγκολλήσεις, αλλά ανάληψη ευθύνης για πραγματική σύγκρουση με το σύστημα από τη μεριά των εργατικών συμφερόντων, χωρίς να εγκαταλείπεται η αναγκαία πολιτική-ιδεολογική αντιπαράθεση στο πλαίσιο του κινήματος και για τις ανάγκες του. Αντίθετα, οι ενέργειες της ηγεσίας του ΠΑΜΕ στη Λάρισα προβοκάρουν τους νέους και τους εργαζόμενους, με βάση τραμπούκικες πρακτικές και απαράδεκτες συμπεριφορές, την υπόθεση της πάλης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, για την προοπτική της ανατροπής και της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Προβοκάρουν την έννοια της αριστερής και κομμουνιστικής οργάνωσης από τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά της, δίνουν επιχειρήματα στους «αντιοργανωτικούς» και στο α/α χώρο να επιτίθεται στους κομμουνιστές γενικά αλλά και την ευκαιρία σε αντιδραστικές δυνάμεις να λασπολογούν για το χαρακτήρα και τους στόχους του κινήματος.
Επίσης είναι αναγκαίο από τις στήλες της εφημερίδας να απευθύνουμε μια προειδοποίηση προς την ηγεσία του ΚΚΕ – ΠΑΜΕ στη Λάρισα για τη λάσπη και την προβοκάτσια που εξαπολύουν σε αγωνιστές του εργατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος στην πόλη, ενάντια σε οργανώσεις της Αριστεράς που είναι μόνιμα στόχος σε κάθε τους ανακοίνωση, ότι όσα λένε γυρίζουν σε βάρος τους και αποδεικνύονται κοινοί συκοφάντες, Εξάλλου, πάει πολύ, επαγγελματικά στελέχη, συνδικαλιστικά ή κομματικά, να κατηγορούν και να προβοκάρουν αγωνιστές που αντιμετωπίζουν την κόλαση της ανεργίας και της φτώχειας, πάει πολύ μία ηγεσία που δεν θέλει «η χώρα να γίνει μια Κερατέα» να κατηγορεί αριστερές οργανώσεις ότι «στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική».
Το ΚΚΕ(μ-λ), καταγγέλλοντας τους τραμπουκισμούς, επιμένει στην κατεύθυνση της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ όλου του διαθέσιμου δυναμικού μέσα στο πλαίσιο του κινήματος, για τις ανάγκες τού σήμερα, για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση ενός ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, του μόνου ικανού να ανατρέψει την αντεργατική – αντιλαϊκή λαίλαπα. Ο τραμπουκισμός, η λασπολογία και οι προβοκάτσιες της ηγεσίας ΚΚΕ-ΠΑΜΕ θέλουν να αποκλείσουν κάθε περίπτωση συνάντησης των αγωνιστών στους δρόμους, να υψώσουν τείχη «υγειονομικής ζώνης» ανάμεσα σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, να σταματήσουν κάθε πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση και τελικά να μετατρέψουν την Αριστερά σε αποστειρωμένο συστατικό του αστικού πολιτικού συστήματος.
Το ΚΚΕ(μ-λ), με όσες δυνάμεις διαθέτει, θα κάνει τα πάντα για να αποκλείσει μια τέτοια αρνητική εξέλιξη.