Εικονικό σχολείο 2011 – 2012

Ομολογημένη και τραγική είναι πλέον η κατάσταση των σχολείων της χώρας. Πέρα από την έλλειψη βιβλίων όλων των βαθμίδων, ακόμη και κατεύθυνσης Γ λυκείου, θέρμανση, μεταφορά μαθητών αλλά και στοιχειώδεις ανάγκες (χαρτί, αντισηπτικά, στοιχειώδη φάρμακα κ.λπ.) δεν μπορούν να καλυφθούν. Ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Αττικής Ι. Κουμέντος σε έγγραφό του αναφέρει ότι τρείς χρηματικές δόσεις για το 2011 έχουν εκταμιευθεί προς τους δήμους για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων. Η υφυπουργός Χριστοφιλοπούλου υπενθυμίζει στους δήμους την υποχρέωσή τους για τήρηση του πλαισίου που διέπει τη χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών. Επιπροσθέτως αναφέρει πως δεν έχουν προκηρυχθεί διαγωνισμοί για την αγορά πετρελαίου, πως επίκειται απώλεια χρηματοδότησης εξοπλισμών. Τι συμβαίνει λοιπόν, πού είναι η αλήθεια; Με την εφαρμογή του Καλλικράτη δημιουργήθηκαν ενδιάμεσα όργανα, συμβούλια κι επιτροπές που θα διαχειρίζονταν, λέει, τα λεφτά. Άνοιξαν οι δρόμοι της συμμετοχής σ' αυτά διαφόρων δημοτικών παραγόντων, διευθυντών σχολείων, εκπροσώπων συλλόγων γονέων αλλά και μαθητών (δημοκρατία γαρ). Όταν κάποιοι καλόβλεπαν τη συμμετοχή και τη νομιμοποίηση των οργάνων του, μάλλον διάλεγαν και να μη σκέφτονται τι θα ακολουθούσε. Σήμερα λοιπόν καλούνται τα όργανα με υπευθυνότητα να διαχειριστούν ανύπαρκτα χρήματα, που από την έγκρισή τους (δημοσιεύεται, διαφάνεια γαρ, και στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ!!) μέχρι τη χορήγησή τους στα σχολεία ακολουθούν μακρινές διαδρομές κατά τις οποίες μπορεί και να χαθούν. Σήμερα που οι γονείς δεν μπορούν να γίνουν χορηγοί, τώρα που καλούνται σχολικές επιτροπές να προσλάβουν καθαρίστριες που θα μείνουν απλήρωτες και να τους καταβάλουν και τα ένσημα από κονδύλια που δεν έχουν πάρει, αναζητούνται τα λεφτά! Με την εκρηκτική εμφάνιση του προβλήματος, που δεν χωράει πια καμία διόρθωση, αποκαλύφθηκε και η αξία της συμμετοχής που αρκετοί προσκύνησαν αλλά και η μπαρούφα της διαφάνειας και της δημοκρατίας που πολλοί χειροκρότησαν. Αποκαλύφθηκε ποιο είναι το πρόβλημα και ποια η λύση του. Ζούμε στο “Εικονικό Σχολείο 2011”. Απ΄τη μια ευφάνταστα προγράμματα ψηφιακού σχολείου (κάποιοι χαίρονταν με τους διαδραστικούς πίνακες) με συγκροτημένες τις αμειβόμενες επιτροπές που θα τα τρέξουν, κι απ' την άλλη μαθητές να τρέχουν για να ζεσταθούν, γονείς να τρέχουν για την επιβίωση, εκπαιδευτικοί να τρέχουν προς την εφεδρεία (συμβαίνει, συνήθως, σ' αυτό το άνισο ταξικό κυνηγητό οι ασθενέστεροι να λιποθυμάνε). Το θέμα της χρηματοδότησης των σχολείων έχει ανοίξει επιτακτικά. Πολλοί δήμοι, σύμφωνα με ανακοινώσεις συλλόγων εκπαιδευτικών, διαχειρίζονται τα κονδύλια βάζοντάς τα στον κορβανά τους και δίνοντας με το σταγονόμετρο ψίχουλα στα σχολεία. Αυτή βέβαια είναι η καλύτερη περίπτωση γιατί υπάρχει και η χειρότερη, ότι τα σχολεία δεν έχουν πάρει χρήματα τα οποία... πού πήγαν;;. Αυτό προσπαθεί να διαχειριστεί η Χριστοφιλοπούλου, επισείοντας την “υπευθυνότητα” και ρίχνοντας το μπαλάκι στους δήμους, βασιζόμενη στο ότι τα χρήματα αυτά είναι ειδικού σκοπού (για τα σχολεία) και όχι γενικώς των δήμων. Οι δήμοι όμως, μαθημένοι να βάζουν το χέρι στην τσέπη του δημότη, δεν θα το βάλουν και αλλού;; Ο μόνος δρόμος που μπορούμε και πρέπει να διαβούμε, αν θέλουμε να υπερασπιστούμε δικαιώματα και κατακτήσεις, είναι ο δρόμος του αγώνα όλων όσοι δέχονται την επίθεση στο χώρο της εκπαίδευσης, ως εργαζόμενοι, ως γονείς, ως μαθητές. Θα πρέπει άμεσα να ανοίξουν μαζικές διαδικασίες συνελεύσεων για να διεκδικηθεί η πλήρης κάλυψη των αναγκών των σχολείων. Τη στιγμή που η “φιλανθρωπία” ετοιμάζεται να ταϊσει παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα σαν νέα Φρειδερίκη, τη στιγμή που ο ψευτο-εθελοντισμός έρχεται να αντικαταστήσει την αγωνιστική διεκδίκηση, να μην αφήσουμε να κρυφτεί το πρόβλημα ούτε η λύση του. Να δημιουργήσουμε ένα μαζικό κίνημα που θα αποτρέψει τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των σχολείων. Να απαιτήσουμε από το κράτος να παρέχεται δωρεάν πρωϊνό σ' όλους τους μαθητές. Ο αγώνας για την επιβίωση των λαϊκών οικογενειών να αποκτήσει αριστερό, κινηματικό πρόσημο.

Κωστούλα Κανδηλιώτη