Με 16 νέες απολύσεις απάντησε η εργοδοσία της Ελληνικής Χαλυβουργίας στο συνεχιζόμενο σπουδαίο απεργιακό αγώνα που δίνουν οι 400 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου.
Εφαρμόζοντας τον αντεργατικό νόμο 3863/2010 που ψηφίστηκε πέρσι το καλοκαίρι κατ’ εντολή του ΔΝΤ και της ΕΕ, και αύξησε το ποσοστό των απολύσεων στο 5% το μήνα για επιχειρήσεις με πάνω από 150 εργαζόμενους, η εργοδοσία έφτασε στις 50 συνολικά απολύσεις.
Εφαρμόζοντας τον αντεργατικό νόμο 3863/2010 που ψηφίστηκε πέρσι το καλοκαίρι κατ’ εντολή του ΔΝΤ και της ΕΕ, και αύξησε το ποσοστό των απολύσεων στο 5% το μήνα για επιχειρήσεις με πάνω από 150 εργαζόμενους, η εργοδοσία έφτασε στις 50 συνολικά απολύσεις.
Με αυτόν τον τρόπο ο Μάνεσης και τα κυβερνητικά του στηρίγματα πιστεύουν ότι θα σπάσουν αυτόν τον απεργιακό αγώνα που συμπλήρωσε ένα μήνα και αποτελεί ήδη παράδειγμα και αναφορά για όλη την εργατική τάξη της χώρας. Έναν αγώνα που έχει προκαλέσει ένα σημαντικό, πλατύ κίνημα ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα και πέρα από αυτή. Έναν αγώνα ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που θέλουν να επιβάλουν το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Έναν αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, την ανεργία και την ανασφάλεια. Έναν αγώνα για το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς όρους και μεροκάματα.
Γνωρίζουν πολύ καλά το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του τη σημασία αυτού του αγώνα. Και τρέμουν στη σκέψη ότι μπορεί να νικήσει. Γιατί είναι ένας αγώνας που έρχεται από το μέλλον. Ένας αγώνας που φανερώνει την οργή της εργατικής τάξης που σιγοβράζει. Την οργή που ολοένα και συχνότερα, ολοένα και πιο μαζικά, ολοένα και πιο αποφασιστικά εκφράζεται στους δρόμους του αγώνα. Οργή ενάντια σ’ ένα σύστημα που το μόνο που μπορεί να προσφέρει στις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες είναι φτώχεια και όλεθρος. Ένα σύστημα που, βουλιάζοντας μέσα στην κρίση του, γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Ένα σύστημα που απαιτεί αιματηρές θυσίες από την εργατική τάξη προκειμένου να διασώσει την κερδοφορία του το μεγάλο κεφάλαιο.
Γνωρίζουν ότι η νίκη αυτού του αγώνα θα δώσει κουράγιο, δύναμη κι ελπίδα σε όλη την εργατική τάξη. Και αυτοί, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, τη θέλουν διαλυμένη, υποταγμένη, με σκυμμένο το κεφάλι. Γι’ αυτό και θέλουν να διαλύσουν όλα αυτά που την κρατούν συγκροτημένη και δυνατή: τις συλλογικές συμβάσεις, τα σωματεία, τα συνδικάτα. Γι’ αυτό και θέλουν να πάρουν πίσω όλα όσα έχει κατακτήσει με τους αγώνες της εδώ κι έναν αιώνα. Ήδη, αυτό που απαιτούν στη Χαλυβουργία θέλουν να το εφαρμόσουν και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά!
Είναι στο χέρι μας να τους εμποδίσουμε! Να δυναμώσουμε την ταξική αλληλεγγύη μας στον αγώνα της Χαλυβουργίας. Να γίνει η υπόθεση αυτή, υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη. Βάζοντας στον αγώνα όλα τα σωματεία του κλάδου του μετάλλου, αλλά και όλα τα σωματεία της περιοχής. Με απεργιακές αποφάσεις του Συνδικάτου, της Ομοσπονδίας και των Εργατικών Κέντρων.
Μόνο έτσι θα σπάσει η «αδιάλλακτη» στάση της εργοδοσίας. Μόνο έτσι θα σπάσει η ηττοπάθεια και η μοιρολατρεία. Μόνο έτσι θα ηττηθεί το κεφάλαιο και οι δυνάμεις που το στηρίζουν.
Ταξική Πορεία
