Καυστήρες για παλιοσίδερα, πετρέλαια και γκάζια εξατμισμένα σε τρομαχτικά όνειρα χειμερινής νυκτός, ψυγεία και φουρνάκια αχρηστευμένα, φώτα σκοτεινιασμένα, τηγάνια και κατσαρολικά αλάδωτα και ξεπαγιασμένοι, άσιτοι, σκοτισμένοι, τυφλοπόντικες πρώην αστοί (εμείς δηλαδή, οι αστοί εκ του άστεως όπου κάποτε βγάζαμε το μεροκάματο και όχι εκ της τάξεως η οποία και δεν μας το δίνει πια και μας γδέρνει στο πλήρωσέ με παίρνοντας φοροδάνεια και χάνοντας από σπίτι μέχρι μπούσουλα) – σιγά τις απώλειες, σου λένε, ήθελαν και οι χωριάτες πόλη, τώρα ξεβρομίζουμε...
Να γιατί αξίζει, σε νουθετούν, να υποκύψεις στο χαράτσι και να έχεις ηλεκτρικό: μόνο και μόνο για να βλέπεις στην τηλεόραση –και βλέποντας να συνετίζεσαι– την τραπεζιτική διαφήμιση στην οποία ο πατέρας έχει υπογράψει συμβόλαιο με τον πιτσιρίκο του ότι στις 30 κάθε μήνα θα τον χαρτζιλικώνει, όμως είναι στην τελευταία μέρα του ο κουτσοφλέβαρος και ο πατέρας αρνείται να δώσει στο παιδί του τα ψωρολεφτά διότι οι υπογραφές τους δεν υποστηρίζουν... εκταμίευση παρά στις 30 του μηνός. (Η καλή μας ασφαλιστική εταιρεία, βεβαίως, δεν συμπεριφέρεται έτσι κ.λπ. κ.λπ. Σημειωτέον ότι η φάτσα και η ενδυμασία του εν λόγω ψευτοπατέρα σού θυμίζουν φίλο, συνάδελφο, γείτονα, τον διπλανό σου στη διαδήλωση, πάντως όχι κεφάλαιο, Παπαδήμους, τα σύσσωμα μπράβο και τα τοιαύτα.)
2
Από χρόνια πεθαμένος, σου λένε, ο δικός σου ο πατέρας, που εσύ και όλος ο κόσμος τον λογαριάζατε για κανονικό άνθρωπο επειδή και τα γειτονόπουλα τα κέρναγε σοκολάτες και παγωτά, σήμερα, σου ξαναλένε, αν ζούσε, θα ήταν πρότυπο προς αποφυγήν, τρελός ή παιδεραστής. Χωρίς συμβόλαια και ρήτρες, κατάντησε σκορποχέρης –τι παιδιά και τι μεγάλοι, με όλους απλόχερος ήταν–, σκέψου δηλαδή πόσο φοροδιέφευγε, τι αρχικλέφτης εις βάρος τού Δημοσίου υπήρξε ώστε να μπορεί να μοστράρει λεβεντιά στην κοινωνία και τάχα άνθρωπος ανθρώπινος. Ευτυχώς πάει, πέθανε αυτός, τα τίναξε και ο παλιός ο κόσμος του, και έτσι γλίτωσε η Ευρώπη μας και το ευρώ της, που δεν είναι για χόρτασή σας. (Η Ευρώπη τους, συμμορία ταχτοποιημένη με χαρτιά και χαρτούλια υπογεγραμμένα, όλα φυλαγμένα σε γερμανικά σεντούκια –νεκρόκασες με κλειδαριές Σχολής Σικάγου.) Σου το λένε και σου το... υπογράφουν. Αυτή είναι η νέα ανθρωπιά.
Τώρα, στις εννιά του μακαρίτη, δεν ήρθαν μόνο οι κομισιόνοι και τα πάντσερ να πάρουν τις τζίφρες κάθε βεριτάμπλ αστού Σαμαρά –και όχι για να ελεήσουν με τη δόση τον πρεζάκια, αλλά για να λεηλατήσουν το βιος και τον βίο τού καθενός μας–, μα μπουκάρισαν και οι κολαούζοι τους στο κρύο δωμάτιο μασκαρεμένοι σαν αίμα μας και σόι μας, να κατεβάσουν τη γραμμή στη βάση καλύτερα και από τα δελτία ειδήσεων: «Μην εμπιστεύεσαι τον πατέρα σου, εμπιστεύσου τους Παπαδήμους. Αυτοί είναι πατριώτες, σε νοιάζονται και δεν σε κλέβουν».
3
Ο παλιός κόσμος δεν αξιώθηκε μόνο τον τρυφερό πατέρα σου, είχε, αλίμονο, και φασίστες. Αυτοί έχασαν άπαξ και διαπαντός (πάλι «έφταιξε» ο Στάλιν). Η νέα κυβέρνηση δεν είναι φασιστική επειδή διαθέτει υπουργούς χαμένους στο αμετάκλητο παρελθόν. Αλλά διότι το μοντέρνο της τσεκούρι στάζει φρέσκο αίμα. Το αίμα σου. Το λογαριάζει με Προϋπολογισμό. Ούτε που το βλέπει χυμένο στην μπάντα.
Πάντα το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.
