Το κίνημα κατά των χαρατσιών

Το κίνημα κατά των χαρατσιών με αφορμή το τέλος για τα σπίτια εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο. Δεν υπάρχει γειτονιά στις πόλεις και χωριό που να μην οργανώνονται πρωτοβουλίες, συνελεύσεις και επιτροπές με σοβαρό αριθμό εργαζόμενων, ανέργων, συνταξιούχων, νεολαίων να συμμετέχουν σε καθημερινή βάση και με πολύ ζωντανό τρόπο όχι μόνο στην υλοποίηση των αποφάσεων, αλλά και στη διαμόρφωσή τους. Άνθρωποι που λίγο καιρό πριν δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα συμμετέχουν σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Ανακαλύπτουν την δύναμη της συλλογικής αντίστασης απέναντι σε μια πολιτική που τους εξαθλιώνει και τους καταστρέφει τη ζωή. Που τους γκρεμίζει τα όνειρα και δεν τους αφήνει να ελπίζουν ούτε για τα παιδιά τους. Που τους αναγκάζει να πουλάνε ό,τι με κόπο έχουν αποκτήσει για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν όχι μόνο στην πληρωμή των χαρατσιών, αλλά και στην καθημερινή διαβίωσή τους. Τα συναισθήματα που συναντά κανείς στις συνελεύσεις έχουν απ’ όλα. Από την οργή έως την αγωνία για το πού πάμε, μέχρι και τη μεγάλη στεναχώρια. Έτσι οι συλλογικότητες αντίστασης μετατρέπονται και σε ένα αποκούμπι όπου οι άνθρωποι του λαού παίρνουν κουράγιο, βλέπουν ότι δεν είναι μόνοι τους. Κατεβαίνουν σε πορείες τοπικές και κεντρικές, δηλώνουν την με κάθε τρόπο αλληλεγγύη τους στους γείτονές τους αλλά και σε απεργιακές κινητοποιήσεις, ιδιαίτερα το διάστημα αυτό στους εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας.
Αυτό που κυριαρχεί σε όλες τις συζητήσεις είναι το «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ», με την έννοια ότι για όλους έχουν κοπεί οι μισθοί, οι συντάξεις και όποια άλλα εισοδήματα, άλλοι δεν έχουν καθόλου λόγω ανεργίας και από αυτούς ελάχιστοι παίρνουν τα επιδόματα που δεν φτάνουν ούτε για τη διατροφή τους, πόσο μάλλον να πληρώσουν λογαριασμούς και χαράτσια! Αυτό το «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ» κυριάρχησε στο γνωστό τρίπτυχο των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιήθηκαν για τα χαράτσια από τις αρχές του φθινοπώρου. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι το τελευταίο διάστημα δυνάμεις και αγωνιστές του κινήματος ζητούν να αφαιρεθεί, γιατί λέει εκφράζει γκρίνια, μιζέρια και… κακομοιριά! Λες και δεν είναι η πραγματικότητα, λες και δεν συναντάμε το απόλυτο «δεν έχω» καθημερινά μπροστά μας, λες και δεν ξεδιπλώνεται σε όλο του το «μεγαλείο» και σε διαστάσεις που δεν τις φανταζόμασταν μέχρι τώρα ή δεν αγχώνει τους πάντες, μια και όλοι είμαστε υποψήφιοι σε λίγο να μην έχουμε πράγματι ούτε για τα απολύτως αναγκαία.
Αντί το «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ» να μετατραπεί σε δύναμη αντίστασης και διεκδίκησης πρέπει να φύγει και να μετατραπεί σε κίνημα του «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», κυρίως για ιδεολογικούς λόγους! Λες και το ένα είναι αντιθετικό του άλλου, κριτικάρουν έως και λοιδορούν ανθρώπους του λαού, εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους, γιατί νιώθουν άσχημα που δεν έχουν! Αντί να τους στηρίξουν και την αγωνία τους να τη μετατρέψουν σε δύναμη αντίστασης για να έχουν όχι μόνο σπίτι, φως και νερό, αλλά και μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, εισοδήματα τέτοια που να μπορούν να αντεπεξέλθουν με άνεση στη ζωή τους αλλά, γιατί όχι, και να πληρώσουν ό,τι τους επιβάλλει το σύστημα (που δεν είναι μόνο τα νέα χαράτσια), τους κατηγορούν και από πάνω!
Και εδώ πάμε στην ουσία του πράγματος. Είμαστε και συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις στο κίνημα των χαρατσιών όχι μόνο γιατί γενικά και αόριστα θεωρούμε ότι η επιβολή τους είναι άδικη ή επειδή όντως δεν αναγνωρίζουμε τη δικαιολογία (χρέος) για την οποία επιβάλλονται, αλλά κυρίως γιατί θεωρούμε ότι έρχονται προσθετικά μετά τις μειώσεις και καταργήσεις των μισθών στη μεγαλύτερη αφαίμαξη του λαού προς όφελος του κεφαλαίου. Είναι μέρος της επίθεσης σε κάθε τι που έχει κατακτήσει ο λαός όλα τα προηγούμενα χρόνια.
«Η "εισφορά αλληλεγγύης" και το "τέλος επιτηδεύματος", όπως εξοργιστικά ονομάζει τα νέα χαράτσια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το "τέλος ακινήτων" που θα ενσωματωθεί στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, είναι μία ακόμη αφαίμαξη στο εισόδημα του λαού, μετά τις μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ανεργίας, μετά τις τεράστιες αυξήσεις σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, με τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση να γίνεται θηλιά που πνίγει την κάθε λαϊκή οικογένεια».
Αυτά λέγαμε στην ανακοίνωσή μας τον Σεπτέμβρη και εξακολουθούν να ισχύουν με το παραπάνω και με την τωρινή κυβέρνηση!
Είναι γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις στις ανακοινώσεις και στις ενέργειες συλλογικοτήτων η διάσταση του μισθού και των εισοδημάτων είτε έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα είτε και δεν υπάρχει καθόλου, ενώ είναι η βάση της επίθεσης του συστήματος απέναντι στον εργαζόμενο λαό. Η δικαιολογία είναι ότι μια συλλογικότητα γειτονιάς δεν μπορεί να διεκδικήσει μισθούς, ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο στους εργασιακούς χώρους. Αυτό το μόνο που θα μπορούσε να θέσει είναι η μεγάλη καθυστέρηση που παρουσιάζεται στους χώρους δουλειάς στο να ενταχθούν στο κίνημα κατά των χαρατσιών. Η συμμετοχή του οργανωμένου εργατικού κινήματος σε οποιοδήποτε κίνημα είναι καθοριστική για την έκβασή του και πράγματι θα πρέπει να το δούμε πολύ πιο σοβαρά.
Αυτό όμως δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με την αναγκαιότητα ανάδειξης του ζητήματος των μισθών και στις γειτονιές. Στο κάτω κάτω, αυτοί που εντάσσονται στο κίνημα δεν είναι απλά ιδεολόγοι που θεωρούν ότι δεν είναι σωστό να πληρώσουν, αλλά κατά συντριπτική πλειοψηφία εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι και νέοι που βλέπουν ότι με τα κάθε είδους χαράτσια μπορεί να μην τους κόβεται άμεσα ό,τι έχει απομείνει από τους μισθούς, τα επιδόματα και τις συντάξεις, αλλά για να τα πληρώσουν θα χρειαστούν σε ορισμένες περιπτώσεις τα αντίστοιχα πολλών μηνών! Η ένταξη, ως κύρια αιχμή, του ζητήματος των μισθών και εισοδημάτων στο κίνημα θα εκφράσει την πραγματική διάσταση της επίθεσης και θα λειτουργήσει πιεστικά στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αντίθετες ή βρίσκουν για δικαιολογία τη διασπορά στους τόπους κατοικίας των εργαζόμενων, για να μην ασχοληθούν. Θα βοηθήσει τους ίδιους τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο κίνημα στις γειτονιές να μεταφέρουν το πνεύμα αντίστασης και διεκδίκησης και στους τόπους δουλειάς τους, όσο δύσκολο και αν φαντάζει αυτό.
Ένα άλλο ζήτημα που διαφεύγει πολλές φορές είναι το πού στοχεύουμε. Αντικειμενικά οι συγκεντρώσεις έξω από τη ΔΕΗ είναι σωστές και αναγκαίες, κινδυνεύουμε όμως έτσι να ξεχάσουμε ότι ο κύριος υπεύθυνος αυτής της πολιτικής είναι η κυβέρνηση που εκτελεί τις έξωθεν εντολές, η ΔΕΗ είναι απλώς το όχημα που έρχεται να μας επιβάλει το ένα από τα πολλά χαράτσια. Θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε τις εφορίες, το υπουργείο Οικονομικών, την κυβέρνηση και την τρόικα!
Το «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ» λοιπόν είναι η διαπίστωση της πραγματικότητας, το «ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ» και «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ» η απάντηση, η άμυνα. Το εσείς φταίτε γι’ αυτά και «ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΜΑΣ» θα πρέπει να γίνει η αιχμή του λαϊκού και εργατικού κινήματος, η επίθεση αν θέλουμε να μιλάμε με έναν όρο αρκετά κακοποιημένο στην Αριστερά τις τελευταίες δεκαετίες!