Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μπήκαμε σε μια
νέα φάση επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό που είναι καταιγιστική.
Τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα είναι διαδοχικά και εξοντωτικά για όλα τα
εργαζόμενα στρώματα και το αύριο εμφανίζεται όλο και πιο αβέβαιο και εφιαλτικό.
Ταυτόχρονα η ανάγκη αντίστασης των εργατικών και λαϊκών μαζών προβάλλει πιο
οξυμένη και πιο επιτακτική. Όλο το διάστημα της άγριας επίθεσης οι λαϊκές μάζες
απάντησαν με μαζικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, με γενικές απεργίες αλλά
και διαφορετικών κλάδων που πλήττονταν από τα εξοντωτικά μέτρα
Παρ’ όλα αυτά, οι αγωνιστικές
απεργιακές κινητοποιήσεις δεν μπόρεσαν να ανακόψουν την επίθεση, να ανατρέψουν
τα βάρβαρα μέτρα. Αυτό έχει ως συνέπεια για τις δυνάμεις του συστήματος να
αποθρασυνθούν ακόμη περισσότερο και να απαιτούν όλο και πιο σκληρά μέτρα,
πιστεύοντας πως ο συσχετισμός δύναμης τους επιτρέπει έστω και δύσκολα να
υλοποιούν κάθε τους ανάγκη και επιθυμία.
Όλοι οι προηγούμενοι αγώνες
του εργαζόμενου λαού, οι μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις, η οργή και ο
θυμός που κατακλύζει τις πλατιές λαϊκές μάζες στο συνολό τους και η μη αποδοχή
των «από πάνω», σε συνδυασμό με τα πολιτικά αδιέξοδα του συστήματος και την
πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να δώσει λύσεις στα αστικά αδιέξοδα
οδήγησαν σε κατάρρευσή της μαζί με τον αρχηγό της. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή,
το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν μπόρεσε να απαντήσει με την οργάνωση μαζικών
και παρατεταμένων αγώνων που θα μπορούσαν να φέρουν σε πιο δύσκολη θέση τις
δυνάμεις του συστήματος και να τις υποχρεώσουν σε υποχωρήσεις και ικανοποίηση
κάποιων λαϊκών αιτημάτων και ταυτόχρονα να διαμορφώσουν έναν πιο ισχυρό
συσχετισμό δύναμης για πιο σημαντικές κατακτήσεις. Και δεν μπόρεσαν να πετύχουν
αυτά οι εργατικές και λαϊκές μάζες, γιατί οι δυνάμεις της Αριστεράς, αντί να
οργανώσουν και να δυναμώσουν το ξέσπασμα πιο μαζικών απεργιακών αγώνων και
κινητοποιήσεων για να υποχρεώσουν τις δυνάμεις της επίθεσης σε υποχωρήσεις και
σε ικανοποίηση των λαϊκών αιτημάτων, αντίθετα θέτουν σε πρώτο πλάνο και σαν
κύρια απάντηση το αίτημα των εκλογών. Έτσι διαμορφώθηκε ένα κλίμα
αποπροσανατολιστικό και συνθήκες αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού χωρίς
τις λαϊκές μάζες στο προσκήνιο. Το σύστημα έδειξε τα ταξικά αντανακλαστικά του
και, έστω προσωρινά, ενίσχυσε τις θέσεις του σε βάρος της πάλης του λαού
στηρίζοντας μια νέα κυβέρνηση από το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου. Μια
κυβέρνηση για να προωθησει όλα εκείνα τα αντιλαϊκά μέτρα και περισσότερα που
δεν μπόρεσε να προωθήσει η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Αλληλεγγύη στους απεργούς
Η αντίσταση του λαού μας, οι
εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, παρότι γίνονται σε πιο δύσκολες από πριν συνθήκες,
πρέπει να προχωρήσουν και να δυναμώσουν. Οι προηγούμενοι συσχετισμοί δύναμης
δεν ήταν αρκετοί για να φτάσουν οι εργαζόμενες μάζες σε νίκες. Απαιτείται μέσα
από νέους αγώνες να διαμορφωθούν νέοι και πιο ισχυροί συσχετισμοί προς όφελος
του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ταυτόχρονα οι απεργίες, γενικές, κλαδικές ή
επιχειρησιακές, για να φτάσουν σε νίκες πρέπει να έχουν διάρκεια και
αποφασιστικότητα. Αυτό το συμπέρασμα γίνεται πλέον πιο κατανοητό σήμερα από
όλες εκείνες τις δυνάμεις του κινήματος που βρίσκονται σε αγώνες και
κινητοποιήσεις.
Η σπουδαία, από κάθε άποψη, απεργία των εργαζομένων
στην Ελληνική Χαλυβουργία, που κρατάει πάνω από 40 μέρες, προσφέρει μια πλούσια
και σημαντική εμπειρία την οποία οφείλουν όλες οι δυνάμεις του κινήματος να την
αξιοποιήσουν για να οργανώσουν καλύτερα τους νέους αγώνες που θα ξεσπάσουν στο
αμέσως επόμενο διάστημα. Η πολυήμερη
απεργία των χαλυβουργών ανέδειξε κυρίως δύο στοιχεία σημαντικά που οφείλουν να
γίνουν κατανοητά σε όλους τους αγωνιστές, σε όλους τους εργαζόμενους της χώρας.
Πρώτον, ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη
διάθεση να κάνουν απεργίες διαρκείας και δεύτερον ότι οι πλατιές λαϊκές μάζες
μπορούν να εκφράσουν έμπρακτα την αγωνιστική τους αλληλεγγύη σε αυτές τις
απεργίες. Αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τα
πρακτικά αποτελέσματα που έχει η ταξική και λαϊκή αλληλεγγύη στους απεργούς.
Αλληλεγγύη όχι μόνο ηθική και πολιτική αλλά και υλική βοήθεια που διευκολύνει
τους απεργούς να αντέξουν τους μεγάλης διάρκειας αγώνες τους. Η αλληλεγγύη είναι ένα τεράστιο όπλο που έχουν
οι εργαζόμενες μάζες στα χέρια τους σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες και αυτό
οφείλουν να το χρησιμοποιήσουν και να το αξιοποιήσουν. Και τότε είναι βέβαιο
πως θα έρθουν και οι νίκες και οι κατακτήσεις.
Συντονισμός των απεργιών
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια
περίοδο που άρχισαν στους εργασιακούς χώρους να υλοποιούνται όλοι οι
αντεργατικοί νόμοι και οι εργαζόμενοι εκβιάζονται να αποδεχτούν τη δραστική
μείωση των μισθών τους με όχημα τις «ενώσεις προσώπων» που προωθεί η εργοδοσία
σε εργοστάσια και επιχειρήσεις, οι οποίες παρακάμπτουν τις συλλογικές συμβάσεις
και συνάπτουν ατομικές. Ταυτόχρονα προωθούν τη μείωση του 5νθήμερου σε
τετραήμερο μειώνοντας ακόμη περισσότερο το μισθό των εργαζομένων αλλά και
καταργώντας το 8ωρο και το σταθερό χρόνο εργασίας. Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας
που προωθείται στους εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού τομέα, στις ΔΕΚΟ και
στους εργαζόμενους στις τράπεζες είναι βέβαιο πως θα βγάλει στο δρόμο του αγώνα
και των απεργιακών κινητοποιήσεων τεράστες μάζες εργαζομένων. Και ένα ακόμη
όπλο που οφείλουν να αξιοποιήσουν οι εργαζόμενοι στην πάλη τους είναι την κοινή δράση τους, το
συντονισμό όλων των επιμέρους απεργιών με κοινές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις.
Ο συντονισμός των απεργιών, η κοινή τους δράση και η
λαϊκή αλληλεγγύη σε αυτούς τους αγώνες είναι ο δρόμος της νίκης!
