Αναμενόμενη δήλωση υποταγής για μια αθεράπευτη ασθένεια

«Η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής είναι νεκρός». Αυτή είναι με δυο λόγια η πολιτική (και) της νέας κυβέρνησης του τραπεζίτη πρωθυπουργού Παπαδήμου. Με περισσότερα λόγια αυτό σημαίνει ότι η «εγχείρηση», που επίσημα ονομάζεται «δημοσιονομική εξυγίανση», στην οποία έχει υποβληθεί η χώρα, σχεδόν 2 χρόνια τώρα, από τους... θεράποντες ιατρούς της τρόικας και το βοηθητικό... νοσηλευτικό προσωπικό της κυβέρνησης θα είναι επιτυχής όταν φέρει πρωτογενές πλεόνασμα στο ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο και στους εγχώριους μεταπράτες, όταν καθηλωθεί ο «ασθενής» με απανωτές δόσεις που προκαλούν μισθούς και συντάξεις πείνας, όταν καταστραφεί το «καρκίνωμα» των εργασιακών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Αυτό ακριβώς συνιστά η καπιταλιστική «ιατρική» των αγορών.
Η επίσημη, βέβαια, «διάγνωση» είναι ότι δανειζόμαστε για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Γιατί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ήμασταν χώρα... τεμπελχανάδων και κοπριτών (και όχι εργαζομένων), που έτρωγαν και έπιναν με κεράσματα και δανεικά! «Διάγνωση» ενδεικτική για κοπρίτες κεφαλαιοκράτες και το συστημικό κηφηναριό που για χρόνια αρμέγουν κρατικούς προϋπολογισμούς, κρατικές και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (δόλωμα των ευρωπαίων «σωτήρων» για την αποβιομηχάνιση της χώρας και το ξεκλήρισμα της αγροτιάς), για αυτούς που πλουτίζουν και σταδιοδρομούν από το μόχθο της εργατικής τάξης.
Για να συνεχιστεί, λοιπόν, και να ενταθεί αυτή η διαδικασία εσαεί απαιτούνται οι «φολκλορικές» υπογραφές και οι πατροπαράδοτες γραπτές εγγυήσεις από τους παραδοσιακά δωσίλογους εγχώριους εκμεταλλευτές. Εγγυήσεις που ζητούν οι «νοικοκυραίοι» του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Οπως συνηθίζεται παραδοσιακά στους ιμπεριαλιστικούς και αποικιοκρατικούς κύκλους. Εγγυήσεις αναγκαίες για να συνεχίσει το έργο της, και με το άλλοθι της βούλας στα μεγάλα αφεντικά, η κυβέρνηση των «κομμωτών» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, ώστε να ψαλιδίσει τους μισθούς και τις συντάξεις. Να πετσοκόψει εργασιακά δικαιώματα και να «ξυρίσει» δημοκρατικές ελευθερίες. Για να ζούνε πλέον με δάνεια και δανεικά μονάχα οι τράπεζες. Από την υπεραξία που παράγει η εργαζόμενη πλειοψηφία.
Υπάρχει, όμως, «ιερός στόχος» για αυτήν την αδικία. Και η επίτευξη αυτού του στόχου είναι ο λόγος ύπαρξης της νέας κυβέρνησης που δεν πρόκειται να ξεκουμπιστεί, όπως δηλώνει η ίδια, αν δεν τον επιτύχει. Μόνο που δεν υπάρχει άλλη πολιτική για να επιτευχθούν οι συγκεκριμένοι στόχοι. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται καν να ξεκουμπιστεί η σημερινή κυβέρνηση. Χρειάζεται μονάχα κυβερνητική εναλλαγή και εκλογές όσο οι στόχοι παραμένουν ίδιοι. Κι ας ζητάει η διαχειριστική Αριστερά εκλογές «εδώ και τώρα» και αλλαγή πολιτικής με τους ίδιους στόχους, ενώ γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν τον καπιταλισμό ούτε καν οι ξένοι ή ντόπιοι κεφαλαιοκράτες.
Φαντάζει πια πανεύκολο για τον καθένα να προβλέψει τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Φαίνεται ότι, εκτός των άλλων εισαγόμενων αγαθών, εισάγεται και η κυβερνητική πολιτική αλλά και η αντίδραση σε αυτήν είναι προκαθορισμένη.
Είναι λογικό να μην περιμένει πια τίποτα κανείς από τους επίδοξους «σωτήρες». Είναι όμως μεγάλο λάθος να μην περιμένουμε τίποτα από τον εργαζόμενο λαό και την εργατική τάξη. Λάθος ανεπίτρεπτο, ιδίως για την Αριστερά που φαίνεται να επενδύει τα πάντα στις «σωτήριες» εκλογές που μηχανεύεται το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, που όταν γίνουν θα γίνουν σε ένα στημένο σκηνικό.
Αυτό που κυρίως τρομάζει τους τρομοκράτες του λαού είναι άλλο. Τρομάζει «η σωστή διάγνωση της ασθένειας από τον ασθενή». Δηλαδή, μη γίνει «θεράπων ιατρός» ο ίδιος ο λαός και η οργανωμένη πάλη του. Μη γίνει μαζικά αντιληπτό ότι η αύξηση του χρέους και του ελλείμματος είναι αποτέλεσμα μιας εξόφθαλμα ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αποτέλεσμα της ταξικής πολιτικής μιας εξαρτημένης και κρατικοδίαιτης τάξης κεφαλαιοκρατών που κυβερνά τη χώρα. Μη δει στη σημερινή «κρίση χρέους» τη συστημική, καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική κρίση που οδήγησε στην ανάγκη στήριξης των τραπεζών και των υπό κατάρρευση καπιταλιστικών επιχειρήσεων η οποία επέφερε διεθνώς μια αύξηση των ελλειμμάτων και των χρεών των κρατών διεθνώς. Στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία έως τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Μια γενικευμένη κρίση προσεχώς. Και ότι ο «λογαριασμός» της κρίσης θα σταλεί, όπως πάντα, από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη στα ασθενέστερα καπιταλιστικά κράτη, και από εκεί θα σταλεί στους λαούς. Με οικονομικούς ή πολεμικούς οδοστρωτήρες.
Για να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος της εκμετάλλευσης, της αδικίας και των πολέμων (οικονομικών και αιματηρών) μια «θεραπεία» υπάρχει. Να χαράξουμε νέους δρόμους έξω από τον φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης.