Αυτό που πρέπει να προβληματίσει είναι πως οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί από τις διαρρέουσες ειδήσεις, λίγες μέρες πριν από το επεισόδιο, για κατ’ αρχάς συμφωνία-συμβιβασμό Ομπάμα–Πούτιν για τη Συρία μοιάζουν σήμερα με… παρένθεση. Υποτίθεται ότι η συμφωνία προέβλεπε επανάληψη του «μοντέλου Υεμένη», δηλαδή έναρξη διαλόγου μεταξύ καθεστώτος και αντικαθεστωτικών με στόχο την «ομαλή απομάκρυνση» του Άσαντ με παροχή ασυλίας στον ίδιο και τους γύρω του και σταδιακή «αποκατάσταση της ειρήνης». Και μοιάζουν με οικτρή παρένθεση γιατί όλο το επόμενο διάστημα μέχρι και το επεισόδιο με το αεροσκάφος είχαμε μια σταδιακή αλλά εμφανή κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή. Ετσι ακολούθησαν ειδήσεις, προερχόμενες από το Ιράν, για γυμνάσια «μαμούθ» Ρωσίας-Κίνας-Συρίας και Ιράν στην ανατολική Μεσόγειο. Ειδήσεις που διαψεύστηκαν από τους φερόμενους ως πρωτεργάτες των γυμνασίων αλλά που έστειλαν προς τη Δύση τα μηνύματα για το πώς θα παίζεται το «παιχνίδι» από δω και πέρα. Στο μεταξύ ρώσικο πλοίο καθηλωνόταν λόγω υποψιών για μεταφορά οπλισμού στο συριακό καθεστώς, την ίδια στιγμή που η Ρωσία επιβεβαίωνε το γεγονός πως στέλνει άλλα πλοία στο συριακό λιμάνι της Ταρσού (η Ρωσία διατηρεί εκεί τη μοναδική ναυτική βάση στη Μεσόγειο) με σκοπό «την προστασία των ρώσων πολιτών που ζουν στη Συρία». Παράλληλα και μόλις μια μέρα πριν από το επεισόδιο με το τουρκικό αεροσκάφος οι «New York Times» αποκάλυπταν πως «αμερικανικά όπλα διοχετεύονται μέσω Τουρκίας στους αντάρτες». «Αποκάλυψη» μιας γνωστής σε όλους πραγματικότητας και για την οποία μπορεί πολλά να υποθέσει κανείς. Από την προσπάθεια Ομπάμα να κρατήσει τα χαλινάρια των οπαδών της άμεσης επέμβασης, γιατί θεωρεί πως είναι παρακινδυνευμένη μια τέτοια κίνηση, μέχρι το εντελώς αντίθετο, την πλήρη υπονόμευση οποιασδήποτε προσπάθειας συμβιβασμού. Εν τω μεταξύ βοά ο τόπος πως η Τουρκία με τη συνδρομή ΗΠΑ και Γαλλίας εκπαιδεύει και ανεφοδιάζει μονάδες του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού σε στρατόπεδα κοντά στα συριακοτουρκικά σύνορα. Ενώ παράλληλα ο αμερικανικός 5ος στόλος αυξάνει τις δυνάμεις του στον Περσικό Κόλπο. Και όλα αυτά με την κατάσταση στο εσωτερικό της Συρίας να εκτραχύνεται συνεχώς, με αύξηση των συγκρούσεων μεταξύ των αντίπαλων πλευρών.
Η κατάρριψη του τούρκικου μαχητικού αεροσκάφους ήρθε λοιπόν να προσθέσει κι άλλο μπαρούτι στην εκρηκτική κατάσταση της περιοχής. Μάλιστα, και παρά τις τουρκικές δικαιολογίες, το γεγονός πως η κατάρριψή του έγινε, όπως όλα δείχνουν, μέσα σε συριακό έδαφος, μιας και έγινε από τη συριακή αντιαεροπορική άμυνα που έχει συγκεκριμένο βεληνεκές (και όχι από πύραυλο, όπως άφησε να εννοηθεί αρχικά η Τουρκία), αναδεικνύει τις προβοκατόρικες-εμπρηστικές προθέσεις του τούρκικου καθεστώτος αλλά και των δυνάμεων που πριμοδοτούν τις κινήσεις της (κύρια ΗΠΑ, Γαλλία). Το γεγονός μάλιστα πως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές πραγματοποιείται η έκτακτη σύνοδος του ΝΑΤΟ μετά από αίτημα της Τουρκίας δείχνει και τα επίπεδα επικινδυνότητας στα οποία έχει ανέλθει η αντιπαράθεση. Κι αυτό δεν θα αναιρεθεί από το γεγονός πως πιθανόν η Τουρκία δεν θα ζητήσει (όπως είχε ανακοινώσει αρχικά) την ενεργοποίηση του άρθρου 5 της συμμαχίας που προβλέπει στρατιωτική συνδρομή σε κράτος μέλος της συμμαχίας που δέχεται επίθεση (!) και το οποίο θα σήμαινε σχετικά άμεση επέμβαση στη Συρία. Γιατί η ίδια η κίνηση προετοιμάζει τους όρους και το κλίμα για το «αύριο».
Οπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, η επιλογή μιας επέμβασης στη Συρία δεν θα είναι μια απόφαση σαν τις άλλες. Γιατί τόσο στη Συρία (όπως και στο Ιράν, που και γι’ αυτό ανεβαίνει ξανά η ένταση) έχουν συγκεντρωθεί από την απέναντι από τη «Δύση» πλευρά οι δυνάμεις της «Ανατολής» οι οποίες δεν δείχνουν πια διατεθειμένες να επαναλάβουν το λάθος (;) -τυχαία άραγε η επάνοδος Πούτιν στη θέση του Μεντβιέντεφ- της Λιβύης. Το άκρως ανησυχητικό για τους λαούς και τις χώρες στην περιοχή είναι πως, παρά το γεγονός αυτό, παρά δηλαδή το γεγονός πως μια τέτοια εξέλιξη θα είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν περιφερειακό πόλεμο, ωστόσο όλα δείχνουν πως προετοιμάζεται καθημερινά το έδαφος για μια τέτοια τυχοδιωκτική και καταστροφική για τους λαούς επιλογή. Με αυτή την έννοια, η κατάρριψη του αεροσκάφους μοιάζει σαν ένα ακόμα επεισόδιο ενός διαρκώς αναβαλλόμενου πολέμου.
Μήπως τελικά ο ιμπεριαλιστικός πυρετός (με πρώτες… ασθενείς τις ΗΠΑ) για αναζήτηση διεξόδου από την παγκόσμια κρίση μέσα από την ένταση και τον πόλεμο και για την ανάδειξή τους σε νικητές στον παγκόσμιο ανταγωνισμό που εξελίσσεται αδυσώπητος υπερκεράσει τις σαφείς διατυπωμένες αντιρρήσεις κάποιων εκ των έσω της ιμπεριαλιστικής μητρόπολης; Ας προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα…
Τ.Σ.
