ΣΥΡΙΑ: Ενισχύονται οι στρατιωτικές παράμετροι της κρίσης.

Ενα τμήμα του «δεύτερου στόλου» της Ρωσίας κατευθύνεται στη Συρία και πιο συγκεκριμένα στο λιμάνι της Ταρτούς, όπου και η μοναδική βάση της Ρωσίας στη Μεσόγειο.
Σύμφωνα με το πρακτορείο ΡΙΑ-Νόβαστι, ο «στολίσκος» που θα σχηματιστεί στη Μεσόγειο θα αποτελείται από πλοία των ρωσικών Στόλων του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού, της Βαλτικής θάλασσας και της Μαύρης θάλασσας, τα οποία κατά τη διαδρομή τους προς τη Συρία θα πραγματοποιήσουν ασκήσεις στον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Σε διπλωματικό επίπεδο η υπηρεσία Τύπου του Βόρειου Στόλου ανακοινώνει πως η αποστολή των πλοίων στη Συρία δεν σχετίζεται με την κατάσταση στη χώρα, αλλά πρόκειται για προγραμματισμένη άσκηση!
Στο πραγματικό επίπεδο είναι φανερό πως η αποστολή των πλοίων αυτών σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο στη διαμορφωμένη κατάσταση, μια και αποτελεί κλιμάκωση της ρωσικής εμπλοκής στη συριακή κρίση.
Από την άλλη, την ίδια στιγμή πλέουν προς τις ακτές της Συρίας δύο δυτικά πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα, το αμερικανικό «Αϊζενχάουερ» και το γαλλικό «Σαρλ Ντε Γκολ», ενισχύοντας την ήδη ενισχυμένη ναυτική παρουσία της Δύσης σε όλη την περιοχή. Επίσης συνεχίζεται η συσσώρευση χερσαίων δυνάμεων της Τουρκίας στα σύνορα με τη Συρία. Ολα δείχνουν πως η κλιμάκωση της κατάστασης και η εξέλιξή της σε πολεμική αναμέτρηση στην περιοχή με άξονα τη Συρία δεν είναι απλώς ένα πολύ μελλοντικό σενάριο.
Οι Δυτικοί δείχνουν και σε αυτή την περίπτωση ενοποιημένοι στον κοινό στόχο της ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ, παρά το γεγονός ότι έχουν αναδειχτεί κάποιες αποκλίσεις στην τακτική. Αποκλίσεις που στη φάση αυτή μπορεί να μη σημαίνουν ουσιαστική διάσταση απόψεων (συμφερόντων) τόσο μεταξύ των δυτικών ιμπεριαλιστών όσο και σε αυτό καθαυτό το πολιτικό–στρατιωτικό κατεστημένο της Αμερικής, δείχνουν ωστόσο την αγωνία τους για τη κατεύθυνση που μπορεί να πάρει η συριακή κρίση. Από διάφορες πλευρές εκτιμάται πως αυτή δεν είναι ικανοποιητικά προβλέψιμη και προπάντων συμβατή με τους στόχους που θα έπρεπε να εξυπηρετήσει στο σημερινό στάδιο. Κάποιοι αντιλαμβάνονται ενδεχομένως πως είναι σημαντική η απόκλιση των όρων και των μέσων που διαθέτουν σε σχέση με τους στόχους που επιθυμούν.
Και αυτός είναι ο λόγος που βλέπουμε να εναλλάσσονται αντιφατικές δηλώσεις αξιωματούχων της Δύσης οι οποίες σε γενικές γραμμές συνοψίζονται στις φράσεις: «Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική λύση για την κρίση στη Συρία» (εννοείται με την παρουσία του Μπασάρ αλ Ασαντ στην εξουσία). «Δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση για την κρίση στη Συρία» (εννοείται με την παρουσία του ρωσικού στόλου στην Ταρτούς). Από την άλλη, εδώ και καιρό μάλλον έχει απορριφθεί και το «λιβυκό σενάριο». Τελικά το σταδιακό βάθεμα της συριακής κρίσης είναι πλέον αναπόφευκτο να συνδυαστεί με την επέκτασή της, εμπλέκοντας μια σειρά χώρες της περιοχής στη ολέθρια δίνη της.
Μια κρίση που αναδεικνύει το πόσο στενά συνδέονται, για την οπτική των δυτικών ιμπεριαλιστών και βασικά των Αμερικανών, τα καθεστώτα Συρίας και Ιράν. Η ανατροπή τους αποτελεί κρίσιμο ζήτημα. Ζήτημα στρατηγικού πλεονεκτήματος γι’ αυτούς απέναντι στους βασικούς ανταγωνιστές τους σήμερα: τη Ρωσία και την Κίνα. Από την άλλη, ωστόσο, η μη έγκαιρη απάντηση σε αυτό το πρόβλημα ενέχει τον προφανή κίνδυνο επηρεασμού των εξελίξεων σε αντίθετη κατεύθυνση και ακύρωσης των όποιων ωφελειών προέκυψαν για αυτούς με τις ανατροπές των καθεστώτων που συντελέστηκαν στο πλαίσιο της «αραβικής άνοιξης» σε Τυνησία, Λιβύη και Αίγυπτο.
Η συσσωρευμένη ένταση των τελευταίων μηνών γύρω και πάνω από το «συριακό ζήτημα» και η ολοένα και αυξανόμενη εμπλοκή όχι μόνο των ιμπεριαλιστών αλλά και περιφερειακών δυνάμεων (Τουρκία) διαμορφώνει μια νέα δυναμική των πραγμάτων σε ολόκληρη την περιοχή, η οποία και ενισχύει καθημερινά το ενδεχόμενο επιτάχυνσης των εξελίξεων και τη μετατροπή τους σε γενικότερη στρατιωτική αναμέτρηση.
Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις τελευταίες δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ , Χίλαρι Κλίντον, αλλά και ευρωπαίων ηγετών, τα πράγματα όπως διαμορφώνονται είναι μάλλον σε βάρος τους. Ο Ολάντ ξεπέρασε εαυτόν δικαιολογώντας το μένος της Χίλαρι ενάντια σε Ρωσία και Κίνα και, απευθυνόμενος προς τη Ρωσία, δήλωσε: «Σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι το καθεστώς Ασαντ, όσο απεχθές και να είναι, μπορεί να επιτρέψει την αποφυγή του χάους, θέλω να τους πω ότι (με τη στάση αυτή) θα εξασφαλίσουν και το πλέον απεχθές καθεστώς και το χάος».
Η σημερινή «κινητικότητα» αντανακλά κατά βάση το μπλοκάρισμα της Δύσης για μια, όπως διαφαινόταν αρχικά, εύκολη ανατροπή του συριακού καθεστώτος με βασικό μοχλό την εσωτερική αντιπολίτευση. Τα πέρα δώθε του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, οι διάφορες διεθνείς συσκέψεις και διασκέψεις, τα συμβούλια και διαβούλια σε ΟΗΕ και ΝΑΤΟ περιγράφουν στην ουσία την πραγματική ακινησία στην οποία έχουν περιέλθει οι ιμπεριαλιστές της Δύσης σε σχέση με τις πρωτοβουλίες που χρειάζεται να πάρουν για να ξεμπλοκάρουν, προς όφελός τους, την κατάσταση.
Ομως για το συριακό λαό αυτή η «ακινησία» συνεχίζει να προσθέτει καθημερινά εκατόμβες θυμάτων. Και απειλεί να συνεχίσει το ολέθριο έργο της με ακόμη πιο άγριο τρόπο όταν οι «μυλόπετρες» του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού πάρουν εκ νέου κίνηση και επιτάχυνση. Εκτός και αν…

Χ.Β.