Αντιφασιστική συγκέντρωση στο Πέραμα Εικόνες και προβληματισμοί

Το Σάββατο 16 Ιούνη η Πρωτοβουλία Πολιτών Περάματος Ενάντια στον Φασισμό και στον Ρατσισμό διοργάνωσε συγκέντρωση και πορεία στο Πέραμα σε απάντηση του δολοφονικού χτυπήματος φασιστικής ομάδας σε σπίτι Αιγυπτίων ψαράδων της περιοχής το πρωί της Τρίτης 12 Ιούνη. Το αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν ο βαρύτατος τραυματισμός ενός από τους μετανάστες ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Τζάνειο» και έπειτα στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Πολιτών Περάματος, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ηρώων αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις, δυνάμεις του ΕΕΚ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ(μ-λ). Οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς έλαμψαν διά της απουσίας τους. Μετά τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία στους δρόμους του Περάματος.
Για άλλη μια φορά φάνηκαν οι πολιτικές αδυναμίες του αριστερού, προοδευτικού χώρου. Αδυναμίες που έχουν να κάνουν με λαθεμένες πολιτικές θέσεις, τόσο στο θέμα της μετανάστευσης όσο και απέναντι στον φασισμό. Αδυναμίες που εκφράστηκαν τόσο στη διοργάνωση της συγκέντρωσης όσο και στο πολιτικό περιεχόμενό της. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τα εξής:
Αν και δεν γνωρίζουμε τι «δουλειά» είχε γίνει τις προηγούμενες ημέρες στο Πέραμα από την Πρωτοβουλία Πολιτών Περάματος, τουλάχιστον την ημέρα της συγκέντρωσης δεν ακούστηκε ούτε μία φορά από τη μικροφωνική που είχε στηθεί κάποιο κάλεσμα προς τον λαό να συμμετέχει στη συγκέντρωση. Αποτέλεσμα ήταν η συμμετοχή από εργαζόμενους και λαό της περιοχής να είναι πολύ μικρή.
Στα ηχεία της μικροφωνικής, σε όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, παιάνιζαν ήχοι ξενόγλωσσοι, από Μάνου Τσάο μέχρι μέταλ. Η πλατεία θύμιζε περισσότερο άνοιγμα σε συναυλία νεολαίας, παρά λαϊκή συγκέντρωση. Παρ' όλα αυτά, ακόμα και από τη νεολαία της περιοχής η συμμετοχή ήταν μικρή.
Δεν έγιναν ομιλίες στην πλατεία, παρά μόνο από έναν εκπρόσωπο της Πρωτοβουλίας Πολιτών Περάματος που διάβασε την ανακοίνωσή τους και μιας γυναίκας από την οικογένεια των Αιγυπτίων μεταναστών. Παραθέτουμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ανακοίνωσης αυτής με τίτλο «Ψήφισμα για την καταδίκη του φασισμού»: «Το Πέραμα πάντα συμβίωνε με τη διαφορετικότητα. Στρέφεται (ο φασισμός) ενάντια στους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους, τους “ρομά”, τους κομμουνιστές, τους αναρχικούς, τους απεργούς και σε όποιον διαφοροποιείται από τα ολοκληρωτικά τους ιδεολογήματα. Αυτές οι ιδέες, που έρχονται σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, κουρελιάζουν τη διαφορετικότητα, σπέρνουν το μίσος. Σήμερα εμείς οι αντιφασίστες πολίτες, όπως στην κατοχή και την αντίσταση, καθώς και κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας, καλούμαστε να αντιπαλέψουμε αυτές τις ιδέες μέσα στην κοινωνία».
Το περιεχόμενο της ανακοίνωσης εξηγεί πολλά. Γιατί, τι νόημα έχει να απευθύνεσαι στον λαό εφόσον ο φασισμός στρέφεται ενάντια στους «διαφορετικούς»! Και φυσικά, πώς να συμμετάσχει ο λαός σε μια συγκέντρωση κατά του φασισμού όταν οι ίδιοι οι διοργανωτές δεν του αποκαλύπτουν ότι ο φασισμός στρέφεται ενάντια στον εργαζόμενο και στον λαϊκό άνθρωπο, ανεξάρτητα από το ποιους στοχοποιεί σε κάθε συγκυρία. Τι εικόνα σχηματίζει ο εργαζόμενος του Περάματος παρακολουθώντας μια συγκέντρωση υπεράσπισης των «διαφορετικών», σε αντιπαραβολή με τη Χρυσή Αυγή που στις συγκεντρώσεις της απευθύνεται σε «όλους τους Έλληνες» και στα μεγάφωνα ακούγεται ακόμα και Ξυλούρης; Για να μη συζητήσουμε ότι οι απόψεις που θεωρούν τον κομμουνιστή «διαφορετικό» από τον λαό είναι στην καλύτερη ελιτίστικες και στη χειρότερη δεξιές και αντιδραστικές. Όσο για τα ζητήματα της μετανάστευσης, το βάρος έπεσε στην ομιλία της γυναίκας από την Αίγυπτο που διαχώρισε τους νόμιμους από τους «λαθρομετανάστες», κρατώντας σαφώς διαφορετική στάση για τους δεύτερους. Στη βάση του φόβου της καταρχήν, αλλά και της γενικής αποδοχής (ακόμα και στο πλαίσιο κάποιων δυνάμεων της Αριστεράς) του διαχωρισμού σε «νόμιμους» και «λαθραίους». Και, φυσικά, ούτε λόγος για τον ιμπεριαλισμό σαν γενεσιουργό αιτία της μετανάστευσης, της φτώχειας και εξαθλίωσης όλο και περισσότερων λαών στον πλανήτη, μαζί και του ελληνικού λαού.
Η απόσταση ανάμεσα σε όσους συμμετείχαν στην αντιφασιστική κινητοποίηση και στον λαό που παρακολουθούσε, στην πλειονότητά του σιωπηλά, χωρίς να εκφράζει ανοιχτά ούτε αποδοχή ούτε αποδοκιμασία, πρέπει να προβληματίσει. Δείχνει τα όρια της απήχησης στον λαό της επίκλησης των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», από τη μια, και της λογικής των «αποφασισμένων» που θα αντιμετωπίσουν τον φασισμό χωρίς τον λαό και για λογαριασμό του.
Δεν μπορεί να υπάρχει αποτελεσματική απάντηση στον ρατσισμό που να πατάει στη βάση του ανθρωπισμού και του κοσμοπολιτισμού. Η μόνη στέρεα βάση για την ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων είναι το κοινό ταξικό τους συμφέρον. Αυτό πρέπει να προβάλλει η Αριστερά, καταγγέλλοντας τις απόψεις που διαχωρίζουν τους εργάτες ως συστημικές και αντιδραστικές.
Δεν μπορεί να υπάρχει αποτελεσματική απάντηση στον φασισμό από τους «διαφορετικούς» ή τους αντιφασίστες. Η δύναμη είναι στον λαό και ουσιαστική απάντηση στον φασισμό μπορεί να δοθεί μόνο από τον λαό. Αρκεί η Αριστερά να αντιληφθεί ότι χρειάζεται να στηρίξει πολιτικά και ιδεολογικά αυτόν τον λαό για να συγκροτήσει και να οργανώσει την πάλη του και σε αυτό το μέτωπο. Όπως έκανε στην κατοχή και στη δικτατορία. Αλλά για να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο η Αριστερά, πρέπει να θέλει και να μπορεί. Και αν, ως προς τις διαθέσεις απέναντι στον φασισμό του αριστερού και προοδευτικού χώρου, δεν έχουμε ενδοιασμούς, ως προς τις πολιτικές του δυνατότητες έχουμε δυστυχώς πολλούς.
Η ανταπόκριση πάντως από αγωνιστές όλης της Αττικής που στήριξαν την αντιφασιστική αυτή κινητοποίηση ήταν σημαντική και αποτελεί το πιο ελπιδοφόρο σημείο. Το ΚΚΕ(μ-λ) διαδήλωσε, τόσο με την προκήρυξη που μοίρασε όσο και με τα συνθήματά του στη διάρκεια της πορείας, το ζήτημα της ενότητας της εργατικής τάξης, Ελλήνων και μεταναστών απέναντι στην επίθεση του ιμπεριαλισμού, τη φτώχεια και την καταστολή. Κατήγγειλε τον συστημικό ρόλο του φασισμού και την τραμπούκικη δράση του, που αποτελεί μέρος αυτού του ρόλου.