Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

2 Ιουλ 2012

Για το εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Οι εκλογές της 17ης Ιούνη έφεραν ένα σημαντικά αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα για τις δυνάμεις της Αριστεράς του εξωκοινοβουλευτικού χώρου. Όσον αφορά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η απώλεια ψήφων σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη ήταν ιδιαίτερα σημαντική και έφτασε στο 75%.
Ο χώρος αυτός υπέστη την πίεση του «αριστερού» κυβερνητισμού του ΣΥΡΙΖΑ και τη λογική της «χαμένης ψήφου» που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στον ευρύτερο αριστερό χώρο, και δυστυχώς συμβολή στη λογική αυτή είχε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έναντι άλλων αριστερών δυνάμεων στις εκλογές της 6ης Μάη, όταν κεντρικός στόχος της ήταν η είσοδος στη Βουλή.
Εδώ είναι απαραίτητο να ξαναπούμε ότι η αστική εκλογική διαδικασία γενικά αλλά και οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις αποτελούν ένα προνομιακό πεδίο για την αστική ολιγαρχία και τους ιμπεριαλιστές πάτρωνες. Ένα πεδίο στο οποίο ο λαός πάει με το όποιο πολιτικό φορτίο έχει συγκροτήσει το προηγούμενο διάστημα αλλά και αρκετά ευάλωτος στις πιέσεις, στους εκβιασμούς, στα τρομοκρατικά διλήμματα των αντιδραστικών δυνάμεων του συστήματος. Και όσο η Αριστερά δεν ξεκόψει από τις εκλογικές αυταπάτες και τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, κάθε μορφής, κυβερνητικού ή άλλου χαρακτήρα, όπως η είσοδος στη Βουλή, τόσο θα μεγαλώνει μέσα στον λαό και στο κίνημα η σύγχυση για το πεδίο όπου μπορεί να δώσει νικηφόρες μάχες. Τόσο θα δυναμώνει η επιρροή του ρεφορμισμού μέσα στον λαό και στο κίνημα με τις δήθεν άμεσες λύσεις που μπορεί να προωθήσει, σπέρνοντας την απογοήτευση, την ηττοπάθεια, ενισχύοντας τη λογική της ανάθεσης από τη μια πλευρά και της αποσυγκρότησης από την άλλη των «βάσεων» του κινήματος.
Οι αυταπάτες δεν καλλιεργούνται σε ουδέτερο αλλά σε ένα «πρόσφορο» έδαφος πολιτικών αντιλήψεων και κατευθύνσεων που «κουμπώνουν» με τις εκλογικές και κοινοβουλευτικές αυταπάτες για «λύσεις», «ρήξεις» και «ανατροπές» εντός του παρόντος συστήματος. Και είναι οι εναλλακτικές προτάσεις και το λεγόμενο μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ενισχύει και τις δύο πλευρές, και αυτής των αυταπατών αλλά κυρίως της «ευκολίας» προσέγγισης του κόσμου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με τον ρεφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορείς με  αντικαπιταλιστικές και επαναστατικές διακηρύξεις να καλύψεις αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται σαν «συγγενή» χώρο λόγω πολλών κοινών θέσεων, κοινών «επαφών» σε μία σειρά διεργασίες, από τους αριστερούς οικονομολόγους έως την ΕΛΕ (επιτροπή λογιστικού ελέγχου) αλλά και τις επιτροπές «δεν πουλάμε», «δεν χρωστάμε», «δεν πληρώνουμε», τον συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων κ.ά. Το κοινό πλαίσιο να «πέσουν οι κατοχικές κυβερνήσεις» των μνημονίων, να «πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο», σε όλες τις παραλλαγές (φορολόγηση κ.λπ.), με την περιβόητη «αναδιανομή» του πλούτου υπέρ των εργαζομένων(!!!), την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων επιχειρήσεων, με εργατικό έλεγχο, διαμόρφωσε σε ένα ευρύτατο αγωνιστικό δυναμικό την πεποίθηση ότι οι αποστάσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο μεγάλες. Και έχουν να κάνουν κυρίως με τα ζητήματα της ΕΕ και του ευρώ. Αλλά και στα ζητήματα αυτά από τη μεριά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν υπάρχει μία συνολική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, όταν υποτιμάει σοβαρά την εξάρτηση σαν έναν κύριο παράγοντα των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Όταν μέσα στην ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε στελέχη, υποψήφιους και μέλη οργανώσεων που τη συγκροτούν, αναπτύσσεται ένα ρεύμα ενίσχυσης κριτικής ή ολόπλευρης στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται κατανοητό ότι αυτό και με βάση τα προηγούμενα που αναφέρθηκαν για τις θέσεις και τις αυταπάτες λειτούργησε «πολλαπλασιαστικά» προς τον κόσμο που στήριξε το σχήμα στις εκλογές της 6ης Μάη. Αποκαλύπτοντας έτσι ότι το πρόβλημα δεν μπορεί να εντοπιστεί σε αδυναμίες οργανωτικές ή «εκλαΐκευσης» και «βαθέματος» του προγράμματος αλλά στον πολιτικό χαρακτήρα και τις ενδογενείς αντιφάσεις που διαπερνούν τον χώρο αυτόν.
Στις δύο προτάσεις για κοινή εκλογική κάθοδο αλλά και σε γενικότερη προσπάθεια διαμόρφωσης όρων κοινής δράσης που απηύθυνε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πριν από τις εκλογές της 6ης Μάη αλλά και της 17ης Ιούνη στις οργανώσεις της συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και ΜΛ-ΚΚΕ, όπως και σε άλλες του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, είχαμε απαντήσει στους συντρόφους και «διά ζώσης» αλλά και με κείμενα ότι μία τέτοια ανάγκη, όπως αυτή της κοινής δράσης σε μία ταξική, επαναστατική και αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα σε προεκλογική περίοδο από τη μια, αλλά κυρίως δεν μπορεί να προχωρήσει με την επιμονή σε ένα πρόγραμμα που πολύ λίγο απέχει από τις ρεφορμιστικές κατευθύνσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό ισχύει και για την επόμενη, μετά τις εκλογές, περίοδο, με ακόμα πιο ισχυρά στοιχεία που προκύπτουν από την ανάδειξη του ρεφορμιστικού ΣΥΡΙΖΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση στον «προθάλαμο» της κυβερνητικής εξουσίας. Δεν θέλουμε να γίνουμε «δωρητές σώματος» στον ρεφορμισμό και πολύ περισσότερο δεν θέλουμε να συμβάλουμε σε μια μαζική και «σταθερή» πολιτική μετατόπιση ενός ευρύτατου αγωνιστικού δυναμικού προς αυτή την κατεύθυνση. Από αυτή την άποψη, θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για τη δημιουργία του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ αλλά και θα επιμείνουμε στην ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ με στόχους ΠΑΛΗΣ που θα ανοίγουν δρόμο για τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις και δεν θα τον κάνουν κυβερνητικό «μονόδρομο» διαχείρισης της κρίσης του συστήματος.