Αν και ο χαρακτήρας της G20 προσδιορίζεται γύρω και πάνω στα οικονομικά ζητήματα, τα πραγματικά και αγεφύρωτα πολιτικά–στρατηγικά προβλήματα ήταν αυτά που κυριάρχησαν. Και είναι άλλωστε αυτά που διαμορφώνουν και την ουσιαστική βάση των συσχετισμών που αντανακλάται και στα οικονομικά τέτοια.
Σχετικά λοιπόν με την κατάσταση της «παγκόσμιας οικονομίας», και αυτή η σύνοδος των «G20» πιστοποίησε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την πολυπλοκότητα της κατάστασης που διαμορφώνεται στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Μια πολυπλοκότητα που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η προσπάθεια μετατόπισης του υπαρκτού συσχετισμού δύναμης προς τη μεριά των λεγόμενων «αναδυόμενων περιφερειακών οικονομικών δυνάμεων» που για μια ακόμη φορά θέλησαν να προβάλουν τη δυναμική τους.
Βασικά οι Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία φαίνεται ότι σιγά σιγά, αλλά σταθερά, επιχειρούν να μετατρέψουν τη συνολικά (και όχι απλά αθροιστικά) σημαντική παραγωγική και οικονομική τους δύναμη και σε δύναμη πολιτικής και στρατηγικής ισχύος. Η επιδίωξη αυτή, χωρίς βέβαια να αίρει και τις μεταξύ τους –καθόλου ασήμαντε – αντιθέσεις, προβάλλεται την τελευταία δεκαετία –με πολλούς τρόπους– ως το πιο ορατό στοιχείο της προσπάθειας διαμόρφωσης του αντίπαλου δέους στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Σε αυτή τη σύνοδο προβλήθηκε έντονα, και ως ενισχυτικό της προηγούμενης διαπίστωσης, η (αρχική) συμφωνία των χωρών αυτών να αυξήσουν τη συμμετοχή τους στο ΔΝΤ κατά 420 δισ. δολάρια. Οι χώρες BRICS αύξησαν μεν το ποσό συνεισφοράς τους, ωστόσο έθεσαν σαφέστατους όρους: «Η αύξηση συνεισφοράς θα γίνει όταν το ΔΝΤ, που έχει περιορισμένες ταμειακές ευχέρειες σήμερα, παραχωρήσει περισσότερα δικαιώματα ψήφου στις αναδυόμενες οικονομίες» καθώς και «την προσδοκία πλήρους, έγκαιρης εφαρμογής όλων των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν το 2010 στη Σεούλ και επιβεβαιώθηκαν το 2011 στις Κάννες».
Ο μετασχηματισμός του ΔΝΤ, που τέθηκε στις δύο προηγούμενες συνόδους, αναδεικνύει ως κρίσιμο ζήτημα την αύξηση των δικαιωμάτων ψήφου των «αναδυόμενων χωρών» βάσει ποσοστώσεων. Στην πραγματικότητα την αύξηση του ειδικού βάρους των «αναδυόμενων χωρών» στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων.
Ωστόσο, η «μη εφαρμογή» των προηγούμενων αποφάσεων δεν είναι ζήτημα τεχνικό/ διαχειριστικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό και προσκρούει στις οξύτατες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς. Σήμερα, ως γνωστό, τις περισσότερες ψήφους στο ΔΝΤ έχουν οι ΗΠΑ και ελεγχόμενες από αυτήν χώρες.
Πάντως, όπως φημολογείται, ήταν μια πλούσια σε περιεχόμενο συζήτηση αλλά… στο περιθώριό της και στις πολλές διμερείς συναντήσεις των ηγετών, οι οποίες άλλωστε αποτελούν πάντα και το ιδιόμορφο προοίμιο τέτοιων ή αναλόγων συνόδων κορυφής.
Την παράσταση έκλεψε η πολύωρη συνάντηση Πούτιν–Ομπάμα. Αλλωστε είχαν πολύ καιρό να συναντηθούν (από το 2009). Τα αποτελέσματα των συνομιλιών του ηγέτη της Ρωσίας με τον ομόλογό του από τις ΗΠΑ τα περίμεναν με ιδιαίτερη ανυπομονησία και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι. Πάντως, τόσο οι δηλώσεις των δύο όσο και η ξεχωριστή συνέντευξη τύπου του Πούτιν επιβεβαίωσε τα αυτονόητα: ότι το ζήτημα της ανάπτυξης των στρατηγικών όπλων αλλά και η περιοχή της Μ. Ανατολής είναι και θα παραμένουν τα βασικά πεδία του ανταγωνισμού και της αναμέτρησής τους. Συμπέρασμα: τα προβλήματα από την προώθηση της αμερικανικής «ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής άμυνας» ως την ιρανική και συριακή κρίση και συσσωρεύονται και οξύνονται.
Η συνάντηση έκλεισε αισιόδοξα από τον Πούτιν. Η Ρωσία θα αναλάβει την προεδρία της «G20» το 2013 και επισήμανε ότι «η εμπιστοσύνη προς αυτό τον Οργανισμό πρέπει να ενισχυθεί » και αυτό θα γίνει αν οι αποφάσεις που λαμβάνει δεν θα «παραμένουν απλές δηλώσεις, χωρίς να εφαρμόζονται και να τηρούνται»…
Χ.Β.
…………………………………………………………………………………………………………
Γενικότερα ισχύει: όσο οι αντιθέσεις στους ιμπεριαλιστές βαθαίνουν και οξύνονται άλλο τόσο αυτές παραμερίζονται μπροστά στην επίθεση που εξαπολύουν απέναντι στους λαούς και τους εργαζόμενους. Αυτό όσο καλύτερα το αντιλαμβάνονται οι λαοί τόσο χειρότερο για τους ιμπεριαλιστές.
Ενώ οι G20 συνεδρίαζαν στο Μεξικό, ακριβώς απ’ έξω γινόταν μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στον κόσμο με μηδενική τηλεοπτική και δημοσιογραφική κάλυψη! Απαιτήθηκε από την Google (η οποία είναι ιδιοκτήτρια του Youtube) όσα σχετικά βίντεο ανέβαιναν στο yοutube να κατεβαίνουν αμέσως… Τα κανάλια επίσης είχαν συμφωνήσει να μην την καλύψουν καθόλου…
