Το Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων της Αιγύπτου, που κυβερνά τη χώρα μισό αιώνα περίπου, όχι μόνο δεν βιάζεται να εγκαταλείψει την εξουσία –παρά τις υποσχέσεις που έδινε– αλλά, αντίθετα, δείχνει να εδραιώνεται ξανά σε αυτήν μετά και τις τελευταίες εξελίξεις. Οι προεδρικές εκλογές στις 16 και 17 του Ιούνη έδωσαν πρόεδρο, αλλά χωρίς πραγματικές εξουσίες!
Γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο: «Οι ισλαμιστές έχουν ήδη συντριπτική πλειοψηφία στη Βουλή, έχουν την κυβέρνηση, αν πάρουν και την προεδρία θα αποκτήσουν πολιτική ισχύ που δεν θα είναι εύκολο να ελεγχθεί με ομαλό τρόπο (…) Στη βάση όλων αυτών των δεδομένων είναι αρκετά εμφανής (…) η τάση της πραξικοπηματικής εκτροπής.»
Και αυτό τελικά έγινε, έστω και αν επιχειρείται να καλυφθεί και με λίγη νομιμοφάνεια! Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου με την οποία ακυρώνονται οι βουλευτικές εκλογές του περασμένου Νοέμβρη με αφορμή μια παρατυπία στον εκλογικό νόμο; Απόφαση που συνεπάγεται στη συνέχεια και την κατάργηση της νεοσύστατης Βουλής. Μια Βουλή στην οποία οι ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του σαλαφίτικου Νουρ ήλεγχαν πάνω από το 70% των εδρών. Ολα αυτά γίνονταν τρεις μέρες πριν από το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών όπου αναμετριούνταν ο Αχμέντ Σαφίκ -πρώην στρατηγός και πρωθυπουργός του Χόσνι Μουμπάρακ- και ο Μοχάμεντ Μούρσι από τη μεριά των ισλαμιστών.
Στη συνέχεια, με ένα έκτακτο προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε από το Στρατιωτικό Συμβούλιο το οποίο εκτελεί και χρέη κυβερνώντος κόμματος, και λίγες ώρες αφότου είχαν κλείσει οι κάλπες στις 17 του Ιούνη, ο στρατός ανέθεσε στον εαυτό του υπερεξουσίες με αποτέλεσμα ο νέος πρόεδρος να πρέπει να ζητάει την έγκριση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου για σχεδόν κάθε του κίνηση. Το Συμβούλιο δημοσίευσε προσωρινό σύνταγμα στο οποίο ο στρατός διατηρεί τις πλέον διευρυμένες εξουσίες, αναιρώντας στην ουσία τον πολιτικό ρόλο μελλοντικού προέδρου. Πέρα από αυτό, και μέχρι την εκλογή του νέου Κοινοβουλίου, οι λειτουργίες της νομοθετικής εξουσίας μεταφέρονται στους στρατιωτικούς.
Επίσης οι νέες βουλευτικές εκλογές δεν θα γίνουν προτού υιοθετηθεί το νέο σύνταγμα, για το οποίο το Ανώτατο Συμβούλιο έχει δικαίωμα να ασκήσει βέτο εφόσον κρίνει ότι κάποιο άρθρο του αντίκειται «στα συμφέροντα της χώρας». Το Ανώτατο Συμβούλιο θα αναλάβει και τη νομοθετική εξουσία μέχρι την ανάδειξη ενός νέου Κοινοβουλίου, κάτι που ενδέχεται να γίνει στο τέλος του έτους ή και αργότερα.
Τελικά, και ύστερα από ένα πολυήμερο θρίλερ στη διάρκεια του οποίου η εκλογική επιτροπή ανέβαλλε επ’ αόριστον την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και ενώ τόσο ο Μούρσι όσο και ο αντίπαλός του υποστήριζαν πως έχουν κερδίσει την αναμέτρηση, οι αιγυπτιακές αρχές «αποδέχτηκαν» την επικράτηση των Αδελφών Μουσουλμάνων και τη νίκη του Μούρσι. Προηγήθηκαν ωστόσο παρασκηνιακά κάποια πράγματα. Οπως η αναγνώριση της τροποποίησης του συντάγματος από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους καθώς και η απόσυρση των διαδηλωτών τους από την Ταχρίρ, ώστε να γίνει δυνατή η ανακοίνωση του Μούρσι ως νικητή των προεδρικών εκλογών. Ετσι, σύμφωνα με τα επίσημα και τελικά αποτελέσματα, ο Μούρσι συγκέντρωσε 51,7% των ψήφων έναντι 48,2% του Σαφίκ. Η όλη κατάσταση όπως διαμορφώνεται πλέον εκτιμάται σαν μια εξέλιξη που στόχο έχει από τη μια να κατευνάσει τις κινητοποιήσεις στην εμβληματική πλατεία Ταχρίρ κι αλλού και από την άλλη, και ταυτόχρονα, να δώσει τον αναγκαίο χρόνο στις αντιδραστικές δυνάμεις, μέσα και έξω από την Αίγυπτο, να διαμορφώσουν μονιμότερο και σταθερότερο πλαίσιο διατήρησης του στάτους των τελευταίων δεκαετιών. Από την άποψη αυτή οι δυτικοί ιμπεριαλιστές έχουν κάθε διάθεση να βοηθήσουν. Αυτό φαίνεται άλλωστε από τον τρόπο που υποδέχθηκαν τις «διορθωτικές» παρεμβάσεις του στρατού στα εκλογικά αποτελέσματα, παρά την προσχηματική ανησυχία τους για τη «δημοκρατική μετάβαση» (Χίλαρι Κλίντον). Λονδίνο, Παρίσι και Βερολίνο είναι από τους πρώτους που έσπευσαν να συγχαρούν το νέο «πρόεδρο» και να του δηλώσουν πως θα έχει αμέριστη συμπαράσταση στο δύσκολο έργο της αποκατάστασης της ηρεμίας και της ομαλότητας στη χώρα του, προκειμένου να εγκαθιδρύσει ένα «κράτος δικαίου». Ακόμα και το Ισραήλ σέβεται το δημοκρατικά διαμορφωθέν αποτέλεσμα! Και αναμένει με τη σειρά του «τη συνέχιση της συνεργασίας με την αιγυπτιακή διακυβέρνηση επί τη βάσει της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών, που είναι προς το συμφέρον των δύο λαών και συμβάλλει στην περιφερειακή σταθερότητα».
Ο Μούρσι, ο νέος πλέον «πρόεδρος» –Αδελφός Μουσουλμάνος αλλά και μετριοπαθής, φιλοδυτικός και ειδικότερα αμερικανόφιλος- εμφανίστηκε μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος συμφιλιωτικός προς όλες τις πλευρές. Απευθύνοντας κάλεσμα ενότητας σε όλους τους Αιγυπτίους, δείχνει να αποδέχεται τις παρεμβάσεις του στρατού αλλά και το ρόλο του ως «γεφυροποιού». Εξαίρει μάλιστα τη στάση του στρατού όλην αυτή την ταραγμένη περίοδο, χαρακτηρίζοντάς τη συνετή.
Είναι μάλλον βέβαιο πως τα πράγματα κάθε άλλο παρά σταθεροποιούνται στο πολιτικό σκηνικό της Αιγύπτου. Η επαναφορά σε ένα προηγούμενο στάδιο εσωτερικό ισορροπιών με άξονα το στρατό και στις σημερινές συνθήκες είναι πρακτικά ανέφικτη. Και σε αυτό σίγουρα τον καθοριστικό ρόλο έπαιξε, και εξακολουθεί να παίζει, η λαϊκή εξέγερση που ανέτρεψε τον Μουμπάρακ.
Ετσι, και η όλη προσπάθεια επιβολής της «νέας» στρατιωτικής διακυβέρνησης στην Αίγυπτο και η «δημοκρατική» επίφαση μέσα από την οποία επιχειρεί να νομιμοποιηθεί δεν φαίνεται να είναι σε αντιστοιχία με τις ελάχιστες προδιαγραφές που απαιτούνται για την εξασφάλιση της ευστάθειας, έστω και μεσοπρόθεσμα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά το εσωτερικό της χώρας αλλά ολόκληρης της περιοχής της Μ. Ανατολής. Και αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό στοιχείο για τους δυτικούς ιμπεριαλιστές που δείχνουν να το υπολογίζουν με πολύ σοβαρό τρόπο και να είναι πολύ προσεκτικοί με την κάθε τους κίνηση μέχρι στιγμής.
Χ.Β.
