Η θεωρία των δύο άκρων
Ο Σαμαράς, όταν ρωτήθηκε για τη δήλωσή του στη Ν. Υόρκη ότι εκτός από τη Χρυσή Αυγή υπάρχει και το άλλο άκρο, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θέλει να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, αναγνώρισε ότι άλλο πράγμα μια πολιτική θέση και άλλο η βία. Η συνέχεια της τοποθέτησής του, όμως, ήταν μια ουσιαστική και αναμφισβήτητη υποστήριξη της θεωρίας των δύο άκρων.
Κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι καταδικάζει τη βία με το “ναι μεν αλλά...”, έκανε ακριβώς το ίδιο καταδικάζοντας τη Χρυσή Αυγή μεν, επιτιθέμενος προς τον ΣΥΡΙΖΑ δε, για τη Μαρφίν, για τις Σκουριές, για το ότι καλεί το λαό να αγωνιστεί για να ανατρέψει την κυβέρνηση, για την κατάληψη στο νοσοκομείο Ιωαννίνων, για την ΕΡΤ και γενικά ...για ό,τι κινείται!
Ο στόχος εδώ ήταν διπλός: Από τη μια η άσκηση πίεσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αφήσει τα ...τριτοκοσμικά αγωνιστικά του τερτίπια και να γίνει μια υπεύθυνη ευρωπαϊκού τύπου αντιπολίτευση.
Από την άλλη, όμως, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, ο στόχος ήταν ο ίδιος ο λαός. Τις όποιες κινητοποιήσεις έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες, στις Σκουριές, στην ΕΡΤ, στα νοσοκομεία, στους εκπαιδευτικούς, δεν τις έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο λαός που αναζητά τους τρόπους να αντισταθεί στην επίθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, όπου δεν αντιτάχθηκε ευθέως στις κινητοποιήσεις, τις άφησε, ουσιαστικά, στην τύχη τους ή τις υπονόμευσε μέχρι να κλείσουν. Φροντίζοντας πάντα να προσανατολίζει το πολιτικό τους περιεχόμενο όχι στους συγκεκριμένους στόχους που έβαζαν, αλλά στην πτώση της κυβέρνησης, στο όνομα, δήθεν, της πολιτικοποίησης του αγώνα. Αρα ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν είναι κίνδυνος, αλλά είναι και πολύ χρήσιμος για την κυβέρνηση και το σύστημα συνολικά. Και άρα τα πυρά του Σαμαρά απευθύνονται στο λαό τον ίδιο, απέναντι στον οποίο θα εξαντληθεί η αυστηρότητα του κράτους.
Φυσικά, είναι σαφής και η αναφορά στην Αριστερά. Οι αριστερές ιδέες είναι ο πραγματικός στόχος πίσω από την επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ. Η πάλη του λαού ενάντια στην πολιτική της εξαθλίωσης είναι αυτή που πρέπει να τσακιστεί στο όνομα της “εθνικής ενότητας” μπροστά στη δύσκολη προσπάθεια που κάνει το έθνος. Το έθνος. Πέρα από τάξεις, πέρα από πλούσιους και φτωχούς, πέρα από εργαζόμενους και χρυσοκάνθαρους. Ο,τι άλλο είναι αντεθνικό, επικίνδυνο και καταστροφικό. Και απέναντί του το κράτος θα είναι αμείλικτο...
Νέα μέτρα; Προφανώς!
Η συζήτηση για το αν θα υπάρξουν νέα μέτρα ή όχι έχει αρχίσει και γίνεται ένα άθλιο παιχνίδι με τις λέξεις το οποίο στην κυριολεξία περνά για ηλίθιο έναν ολόκληρο λαό. Στη συνέντευξη ο Σαμαράς επιβεβαίωσε ότι δε θα υπάρξουν δημοσιονομικά μέτρα (τα λεγόμενα οριζόντια) αλλά διαρθρωτικά. Τώρα ησυχάσαμε!
Ας δεχτούμε, λοιπόν, ότι όντως δε θα μειωθούν περαιτέρω μισθοί και συντάξεις. Μα δεν έχουμε καμιά δέσμευση ότι τα “προσωρινά” μέτρα, όπως το χαράτσι της ΔΕΗ, θα αρθούν. Αντίθετα έχουμε τη δέσμευση ότι θα μονιμοποιηθεί και θα επεκταθεί η φορολογία των ακινήτων. Και όταν ο Πρετεντέρης έθεσε το θέμα του αβάσταχτου φορολογικού βάρους στην Ελλάδα, ο Σαμαράς έσπευσε να συμφωνήσει ότι πρέπει να μειωθεί στο 15% η φορολογία των επιχειρήσεων για να προσελκυθούν επενδύσεις! Τέτοια ελάφρυνση στα φορολογικά βάρη μισθωτών και συνταξιούχων!
Η όλη συζήτηση και επιχειρηματολογία του Σαμαρά αφορούσε, ουσιαστικά, τους τρόπους με τους οποίους θα καταφέρει η κυβέρνηση να εισπράξει περισσότερους φόρους. Αντιμετωπίζει και εκείνη, αλλά και η ίδια η τρόικα, το πραγματικό πρόβλημα ότι τα έσοδα που υπολογίζουν δεν έρχονται, απλά γιατί ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, η επιβολή του οποίου βύθισε τα αντίστοιχα κρατικά έσοδα γιατί ο κόσμος δεν έβαλε πέρυσι πετρέλαιο. Ολη η φασαρία και η δημαγωγία περί δικαιότερων φόρων γίνεται γι' αυτό το λόγο. Και είναι αλήθεια ότι θα ήθελαν ανάπτυξη και για να κερδίσει το κεφάλαιο, αλλά και για να μπορούν να εισπράττονται περισσότεροι φόροι, οι οποίοι να καταλήγουν απευθείας στα ιμπεριαλιστικά ταμεία μέσω της αποπληρωμής των δυσθεώρητου ύψους δανείων.
Από εκεί και πέρα, έχουμε κάθε λόγο να μην τους πιστεύουμε όταν δεσμεύονται πως δε θα παρθούν νέα μέτρα και πως δε θα υπάρξει νέο μνημόνιο. Κι έχουμε κάθε λόγο να είμαστε σίγουροι ότι είτε οριζόντια είτε κάθετα είτε δημοσιονομικά είτε διαρθρωτικά, τα νέα μέτρα θα υπάρξουν και θα στοχεύσουν κατευθείαν στις τσέπες του λαού.
Και μια παροχή!
Για να μην τον αδικούμε, ο Σαμαράς έταξε και κάτι για να αντιμετωπίσει τη δυσπιστία της νεολαίας στο πολιτικό σύστημα: δωρεάν ασύρματο ίντερνετ (wi-fi) σε όλη τη χώρα σε ένα χρόνο. Και το έχει ψάξει και θα το κάνει. Κι έτσι η νεολαία θα δει ότι κάποιος νοιάζεται γι' αυτήν και δε θα αμφισβητεί το κράτος, την κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα. Θα σερφάρει τζάμπα ψάχνοντας τις λιγοστές αγγελίες για κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη δουλειά, προσπαθώντας να χτίσει το μέλλον της πάνω σε ...ασύρματα θεμέλια...
