Οργιάζει τον τελευταίο καιρό η «συζήτηση» για τον «κίνδυνο» να χαθούν εξάμηνο και εξεταστική, σαν αποτέλεσμα της πολύμηνης απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στο ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ. Γαβγίζουν, όσο ποτέ άλλοτε, τα κυβερνητικά σκυλιά, μαζί με διάφορους ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες που έχουν πάρει σβάρνα τα κανάλια παριστάνοντας τους «αγανακτισμένους», για «την παιδεία που υπονομεύεται», «τους φοιτητές που βρίσκονται σε ομηρία» και «αυτούς που έρχονται από την επαρχία και αναγκάζονται να πληρώνουν νοίκια χωρίς λόγο». Σε πλήρη συγχορδία, υπουργείο, ΜΜΕ, μεγαλοκαθηγητές, πρυτάνεις, συμβούλιο ιδρύματος, καθεστωτικές δυνάμεις, παρά τις μεταξύ τους κόντρες (βλ. αντιπαραθέσεις συμβουλίου διοίκησης και Πελεγρίνη), με ένα στόμα μια φωνή, συμφωνούν στο ότι πρέπει «επιτέλους» οι σχολές να ανοίξουν, η απεργία να σπάσει, η ομαλότητα να επιστρέψει, αν θέλουμε να κάνουμε την οποιαδήποτε σκέψη για την πραγματοποίηση του εξαμήνου.
Γινόμαστε, με έναν τρόπο, στο ίδιο έργο θεατές, γιατί όλα αυτά δεν διαφέρουν και πολύ από όσα άκουγαν οι μαθητές ενόψει της απεργίας των καθηγητών τους. Η παλιά και δοκιμασμένη συνταγή της ανθρωποφαγίας και του «κοινωνικού αυτοματισμού» τίθεται για άλλη μια φορά σε εφαρμογή, με απώτερο σκοπό να εμποδίσει την είσοδο του φοιτητικού κινήματος στο προσκήνιο και να στήσει αναχώματα στη συγκρότηση κοινού μετώπου φοιτητών-εργαζομένων, ασκώντας παράλληλα πιέσεις και στους ίδιους τους απεργούς. Και είναι αλήθεια ότι η τρομοκρατία της κυβέρνησης για το «χαμένο εξάμηνο» έχει αρχίσει να πιάνει τόπο σε πολλούς φοιτητές και ειδικά σε αυτούς που τώρα μπαίνουν στο πρώτο έτος, χωρίς, όμως, κατ’ ανάγκη, να οδηγεί αυτό σε εχθρικές συμπεριφορές απέναντι στην απεργία αλλά περισσότερο σε προβληματισμό και ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι.
Όπως και να χει, στο ερώτημα «ποιος καταστρέφει το μέλλον των παιδιών», ας μας επιτρέψουν οι θρηνούντες που κόπτονται για τα εξάμηνά μας, να έχουμε διαφορετική γνώμη. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που έχουν τσακίσει τις οικογένειες μας και έχουν κάνει αδύνατο για τους περισσότερους να μπορούν να σπουδάζουν, όπως ξέρουμε εξίσου καλά ποιοι θέλουν να πληρώνουμε δίδακτρα και βιβλία, να μην έχουμε σίτιση και στέγαση, να διαγραφόμαστε.
Πρέπει, πάνω απ’ όλα, να γίνει ξεκάθαρο ότι η όλη φιλολογία περί χαμένου εξαμήνου συνιστά έναν απροκάλυπτο πολιτικό εκβιασμό που απευθύνεται πρώτα και κύρια στην ίδια τη σπουδάζουσα νεολαία. Εκβιασμό που απορρέει από το νόμο-πλαίσιο και τις διατάξεις του, οι οποίες προβλέπουν ως διάρκεια τις 13 εβδομάδες, για να μπορεί να θεωρηθεί πως πραγματοποιήθηκε το εξάμηνο. Πάνω εκεί ακριβώς πατάνε και απειλούν τους φοιτητές, έχοντας πλέον περισσότερα βέλη στη φαρέτρα τους, σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό επικαλέστηκε και η τελευταία σύγκλητος του ΕΚΠΑ, η οποία πήρε απόφαση να ανοίξουν οι σχολές.
Ως πτυχή του νόμου, οι 13 εβδομάδες ήταν ηλίου φαεινότερο, ευθύς εξαρχής, για το πού στοχεύει. Και πέρα από το ότι προσθέτει δεδομένα στην κατεύθυνση της εντατικοποίησης και του μαραθώνιου που πρέπει να διανύσει κάποιος μέχρι τη λήψη του πτυχίου, αυτό που αναδεικνύεται ως κυρίαρχο στο χαρακτήρα της, είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή ως μοχλός καθυπόταξης και πειθάρχησης της νεολαίας. Πλέον, στα πλαίσια του Πανεπιστημίου του Μνημονίου, ενός χώρου πλήρως αποστειρωμένου από κάθε συλλογική και αγωνιστική διαδικασία, οι συνελεύσεις και οι καταλήψεις θα είναι λίγο-πολύ απαγορευμένες, για να μη χάνονται μαθήματα και «κινδυνεύσει το εξάμηνο». Οι φοιτητές θα πρέπει να προσπερνούν χίλια δυο εμπόδια για να μπορέσουν να εκφράσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις τους, υπό τη μόνιμη αυτήν απειλή και με το καθηγητικό κατεστημένο να τρίβει τα χέρια του για τις κάθε λογής δυνατότητες επιβολής και αυθαιρεσίας που του προσφέρονται.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι σχεδόν ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε απώλεια εξαμήνου, είναι κάτι που οφείλουμε να το γνωρίζουμε, αλλά δεν πρέπει να λειτουργεί εφησυχαστικά. Άλλωστε, το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, που αγωνιζόταν για σπουδές-δουλειά-ελευθερίες, ήταν που μεταξύ άλλων εγγυήθηκε και αυτό το ζήτημα. Με αυτόν τον τρόπο οφείλει να τίθεται και σήμερα, δηλαδή, ως στόχος προς διεκδίκηση και πάλη, κόντρα στις απειλές και τους εκβιασμούς. Χωρίς να μπαίνουμε στη λογική της «γνώσης που θα πάρουμε», αλλά απαιτώντας σπουδές με ανθρώπινους ρυθμούς και εξέταση στην ύλη που έχουμε διδαχθεί.
Είναι φανερό ότι η αντίσταση στην τρομοκρατία του εξαμήνου πρέπει να γίνει για τη σπουδάζουσα νεολαία ζήτημα συνολικής αντίθεσης στο νόμο-πλαίσιο. Να μην αποδεχτούμε σαν κάτι το αντικειμενικό τις 13 εβδομάδες. Οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και του υπουργείου μπορούν και πρέπει να πάρουν απάντηση!
Το ιστολόγιο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας του Κ.Ο. του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.
