Η κυρίαρχη φασιστικοποίηση κι η κρατική τρομοκρατία καλύπτουν το «κενό» της Χρυσής Αυγής

Πολλοί ήταν αυτοί που, παρακολουθώντας την κυβερνητική επιχείρηση «κοντέματος» ή και «απόσυρσης» της Χρυσής Αυγής, είτε περιόριζαν τον αντιφασισμό τους, κυρίως απέναντι στο συγκεκριμένο νέο-ναζιστικό μόρφωμα, καταγγέλλοντας το επίσημο κράτος και την κυβέρνηση, ως περίπου «ασυνεπείς» στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, είτε έβαζαν σε δεύτερη μοίρα και βαρύτητα τη φασιστικοποίηση που εκπορεύεται εξελισσόμενη, απ’ την κυρίαρχη διαχείριση, σε σχέση με τη δράση του μορφώματος αυτού. Η ίδια η πραγματικότητα όμως της καθημερινής άγριας αντιλαϊκής επίθεσης, που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και βαθαίνει σ’ όλα τα επίπεδα, απαιτεί και τη διαδικασία φασιστικοποίησης της επίσημης πολιτικής του συστήματος, με στόχο πάντα τον «εχθρό – λαό». Τους εργάτες, τους εργαζόμενους του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα, τους άνεργους, τη νεολαία, τους μετανάστες…
Έτσι, στο στόχαστρο της κρατικής τρομοκρατίας βρέθηκαν οι αγωνιζόμενοι μαθητές, τα παιδιά του λαού μας, που αντιμετώπισαν συλλήψεις και ποινές, γιατί έκαναν κατάληψη στο σχολείο τους, έχοντας ως αιτήματα τη διεκδίκηση βιβλίων και καθηγητών. Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, και απ’ τη διάλυση της δωρεάν παιδείας για το λαό κι απ’ τη σκληρή ταξική επιλογή. Οι 10 μαθητές του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας που συνελήφθησαν στις 6.30 το πρωί μέσα στο σχολείο τους, στις 16/10, μετά από μηνύσεις διευθυντών και με εισαγγελική εντολή, που κρατήθηκαν στην ασφάλεια επί 5 ώρες χωρίς να ειδοποιηθούν οι γονείς τους, που, αφού τους πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες, θα συρθούν στα δικαστήρια με κατηγορίες για «φθορά» - που δεν υπήρξε βέβαια καμία, όπως διαβεβαίωσαν και οι γονείς - και για «παρακώλυση μαθημάτων», ακολούθησαν τους 20 μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Λαμίας. Οι τελευταίοι συνελήφθησαν, μετά από αστυνομική έφοδο στις 7/10, ενώ 6 από αυτούς δικάστηκαν με τη διαδικασία του αυτόφωρου, για να τους μοιραστούν ποινές 20 ημερών ή και 4 μηνών, φυλάκιση! Σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης, Αθανασίου, στη βουλή, «όλα έγιναν σύμφωνα με το νόμο»…
Αλλά και οι εργαζόμενοι κι οι απολυμένοι από εργοστάσια της Χαλκίδας (Τσιμέντα Χαλκίδας, Νεοσέτ, Σελμάν, Μηχανική, Ιντερκέμ), που είχαν καταλάβει το κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας, δέχθηκαν τα ξημερώματα 17/10, την επίθεση των ΜΑΤ που έκαναν έφοδο στο κτίριο με χημικά, εκκενώνοντας το και συλλαμβάνοντας 13 εργαζόμενους. Αυτή ήταν η αντιμετώπιση απ’ την κυβέρνηση και το αστικό κράτος, όσων ζητούσαν δουλειά και καταβολή δεδουλευμένων, πολλών μηνών, σε μια περίοδο γενικευμένης ανεργίας, μαζικών απολύσεων και κατεδάφισης δικαιωμάτων. Όμως, και η «ανομία» του κατειλημμένου απ΄ τους εργαζόμενους, κτιρίου της ΕΡΤ πρέπει «να παταχθεί». Τώρα μάλιστα που βρίσκεται σε φάση απομαζικοποίησης. Έτσι, στις 15/10, 32 βουλευτές της Ν.Δ. ζήτησαν απ’ τον αρμόδιο υφυπουργό Καψή, να δώσει εντολή αστυνομικής εισβολής στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. «Τη στιγμή που η κυβέρνηση κι ο πρωθυπουργός επαγγέλλονται τη μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα, το καθεστώς ανομίας στην πρώην ΕΡΤ, δεν είναι δυνατό να γίνεται αποδεκτό», ανέφεραν σε σχετική ερώτησή τους στη βουλή. Η προπαγάνδα που έχει αναπτυχθεί μάλιστα τελευταία, χρησιμοποιεί και υποκριτικά προσχήματα «διασφάλισης της δημόσιας υγείας», λόγω της… ακτινοβολίας των κεραιών του κατειλημμένου κτιρίου. Την ίδια στιγμή, οι διοικητικοί υπάλληλοι των Πανεπιστημίων που βρίσκονται σε απεργιακή κινητοποίηση εδώ και δύο μήνες, αντιδρώντας στην διαθεσιμότητα 1.350 συναδέλφων τους, δέχονται απειλές απόλυσης (αργία) σε περίπτωση μη απογραφής (αποδοχής δηλαδή του καθεστώτος της διαθεσιμότητας), στο πλαίσιο συγκεκριμένης διορίας, σύμφωνα με νέα τροπολογία που προστέθηκε στο «Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα».
Χρησιμοποιώντας είτε τα μέσα καταστολής και ποινικοποίησης είτε το «νομικό» της οπλοστάσιο, η κυβέρνηση προσπαθεί να συντρίψει, στη γέννησή τους, όποιους αγώνες εργαζόμενων, άνεργων ή νεολαίας ξεσπούν. Αλλά ούτε και τα νέα πογκρόμ της αστυνομίας σε βάρος των μεταναστών έλειψαν. Κατά τη διάρκεια εκτεταμένης αστυνομικής επιχείρησης στην Αθήνα, στις 4 και 5/10, με συμμετοχή δυνάμεων των ΜΑΤ, της Άμεσης Δράσης, της Οικονομικής Αστυνομίας και της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, και με πρόσχημα την «καταπολέμηση της εγκληματικότητας», προσήχθησαν 225 μετανάστες, στην περιοχή της Πλατείας Βικτωρίας, Βάθη, Αγίου Παντελεήμονα και Αττικής. Τι έχει άραγε να ζηλέψει η τρομοκρατία αυτή, απ’ αυτήν της Χρυσής Αυγής; Και οι Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες που ζουν στη χώρα μας, όμως, οι οποίοι έκαναν απεργία πείνας στην Πλατεία Συντάγματος, ενάντια στην απόφαση έκδοσης των αγωνιστών Ahmet Düzgün Yüksel, Erdoğan Çakır και Hasan Biber, δέχθηκαν τρεις συνεχόμενες φορές τη βίαιη επίθεση της αστυνομίας. Αποτέλεσμα ήταν η σύλληψη 3 μελών της Επιτροπής Αλληλεγγύης, και η παραπομπή τους σε δίκη με την κατηγορία της… «μόλυνσης».
Γίνεται ολοένα και πιο φανερό, πως η κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ, χρησιμοποιώντας και τη λεγόμενη «θεωρία των δύο άκρων» - σύμφωνα με την οποία, ως «άκρο» δεν χαρακτηρίζεται απλά και μόνο η Αριστερά, αλλά κι ο ίδιος ο αγωνιζόμενος λαός– την υπεράσπιση του «συνταγματικού τόξου» και της λεγόμενης «δημοκρατικής ομαλότητας» και την «πάταξη της ανομίας», προχωρά παραπέρα τους λογαριασμούς της με το λαό. Ανοίγει τη βεντάλια της φασιστικοποίησης. Στοχοποιεί, ποινικοποιεί και διώκει με διάφορα προσχήματα, κάθε λογική και πρακτική αγώνα που θα επιλέξουν τμήματα του λαού, για ν’ αντισταθούν απέναντι σε μια επίθεση που δεν πιάνει πάτο. Η απεργία, η διαδήλωση, η κατάληψη βρίσκονται στο στόχαστρο. Ακόμα και η διαμαρτυρία, καθώς και η προπαγάνδισή της, που αποτελεί διακίνηση ιδεών. Πόσο μάλλον σοβαροί αγώνες που μπορεί να ξεσπάσουν και να θέσουν σε κίνδυνο την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και που απαιτούν η ντόπια άρχουσα τάξη και τα ξένα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της. Ακριβώς επειδή γνωρίζει πολύ καλά τον κίνδυνο αυτό, κινείται στη ρότα της «προληπτικής καταστολής». Το μέτωπο του λαϊκού κινήματος απέναντι στη φασιστικοποίηση της πολιτικής του συστήματος πρέπει να δυναμώσει και να αποτελέσει αναπόσπαστη πλευρά της αντίστασης απέναντι στην επίθεση. Γιατί η αντιφασιστική κατεύθυνση στο κίνημα δεν μπορεί να είναι «μονομερής» ούτε να βλέπει κύρια «το δέντρο», χάνοντας «το δάσος».