Ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας

Με την κήρυξη πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο του εμπορίου την Κυριακή 3 Νοέμβρη και αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας, δόθηκε μια ακόμη απάντηση στην κυβερνητική επιχείρηση κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Ήταν η μέρα που έμπαινε σε εφαρμογή ο νόμος 4177/2013 που ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλη και προβλέπει τη δυνατότητα λειτουργίας των μεγάλων καταστημάτων (άνω των 250 τ.μ.) για 7 Κυριακές το χρόνο και των μικρών καταστημάτων έως και όλες τις Κυριακές του χρόνου. Μια εξέλιξη που αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους εμποροϋπαλλήλους οι οποίοι βλέπουν τα δικαιώματά τους να καταστρατηγούνται σταθερά και το ωράριό τους να εξελίσσεται πλέον σε... μη ωράριο.
Παρ’ όλα αυτά, τόσο η συμμετοχή στην απεργία όσο και στις συγκεντρώσεις δεν ήταν αυτό που θα έπρεπε.  
Στην Αθήνα, στο κάλεσμα της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων στο Σύνταγμα ανταποκρίθηκαν κάποιες εκατοντάδες κόσμου από τους οποίους αρκετοί δεν ήταν εμποροϋπάλληλοι. Στη συγκέντρωση συμμετείχε με οργανωμένο μπλοκ η Ταξική Πορεία και ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου, ο οποίος προηγουμένως είχε προχωρήσει σε αποκλεισμό των βιβλιοπωλείων «Ιανός» και «Παπασωτηρίου».
Αντίστοιχη ήταν και η συγκέντρωση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων, που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ και ο οποίος καλούσε -όπως ήταν αναμενόμενο- σε ξεχωριστή συγκέντρωση μερικά τετράγωνα παρακάτω(!), έξω από τα γραφεία του συλλόγου. Μάλιστα, η πορεία του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων αποδείχτηκε και ιδιαίτερα... ευέλικτη, στην προσπάθειά της να αποφύγει την πορεία των συγκεντρωμένων του Συντάγματος!!!
Πεσμένη, όμως, ήταν και η αγοραστική κίνηση, καθώς -αν εξαιρέσει κανείς τον εμπορικό πεζόδρομο της Ερμού και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα- παντού τα μαγαζιά -όσα είχαν ανοίξει- ήταν άδεια ή είχαν ελάχιστο κόσμο.
Στην Πάτρα, τα πράγματα ήταν αρκετά καλύτερα από άποψη μαζικότητας, πράγμα στο οποίο βοήθησε και η απόφαση του εμπορικού συλλόγου να μην ανοίξουν τα καταστήματα. Εκατοντάδες εργαζομένων συμμετείχαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις και στις περιφρουρήσεις, με στόχο να εμποδίσουν τη λειτουργία μερικών μεγάλων καταστημάτων όπως τα Ζάρα, Καρφούρ και Πράκτικερ και να καταγγείλουν τη μεθόδευση κάποιων επιχειρήσεων που εξανάγκασαν τους εργαζόμενούς τους να πάνε μία και δύο ώρες νωρίτερα από τις έντεκα που ξεκινούσε το κυριακάτικο ωράριο, προκειμένου να αποφύγουν τις απεργιακές περιφρουρήσεις.

• Συνολικά, αυτό που ανέδειξαν αυτές οι πρώτες κινητοποιήσεις είναι ότι χρειάζεται να δοθεί μεγάλη και σκληρή μάχη για να μην περάσει αυτό το μέτρο. Και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο κλάδος των εμποροϋπαλλήλων δεν εμπνέει και μεγάλη αισιοδοξία. Από τη μια, η διασπαστική, αυτιστική τάση του ΠΑΜΕ που ελέγχει το Σύλλογο και, από την άλλη, η ηγεσία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων που πηγαίνει από υποχώρηση σε υποχώρηση, όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του κλάδου αλλά στην παραπέρα αποσυγκρότησή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες μέρες πριν την απεργία η Ομοσπονδία ήρθε σε συμφωνία με την ΕΣΕΕ του Κορκίδη για υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης, και ενώ ο Κορκίδης για εβδομάδες αλώνιζε στα ΜΜΕ απαιτώντας μειώσεις μισθών 13%. Είναι εύκολο, λοιπόν, να αντιληφθεί κανείς το τι είδους συλλογική σύμβαση θα είναι αυτή. Μία σύμβαση με μειώσεις μισθών η οποία θα παρουσιαστεί από την Ομοσπονδία ως θετικό βήμα γιατί διέσωσε το θεσμό της συλλογικής σύμβασης.
Ο κλάδος των εμποροϋπαλλήλων, λοιπόν, πρέπει να προετοιμαστεί διπλά: Τόσο ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας όσο και ενάντια στις νέες μειώσεις μισθών που θα έρθουν και ως επιστέγασμα του «κοινού μετώπου» μικρομεσαίων εμπόρων και των εργαζομένων τους ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.