Για ποιον χτυπά η καμπάνα; ‘Η ποιος θα πάρει τη σκυτάλη των αγώνων;

Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να ξεδιπλώσει το κομμάτι της επίθεσης που αφορά τόσο τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα της περίθαλψης όσο και τις ίδιες τις δομές αυτού του τομέα. Η προετοιμασία μάλλον φτάνει προς το τέλος της, με ανοιχτά 3 μέτωπα: την πρωτοβάθμια περίθαλψη (ΕΟΠΥΥ, κέντρα υγείας κλπ), τα τρία ψυχιατρικά νοσοκομεία (ΔΑΦΝΙ, ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ στην Αθήνα και ψυχιατρικό Θεσσαλονίκης) και τα δεκάδες επαρχιακά νοσοκομεία ανά την επικράτεια που σχεδιάζεται να κλείσουν.
Ως τώρα, βιώσαμε τα δύο πρώτα κύματα αυτής της επίθεσης, με το κλείσιμο όλων των νοσοκομείων του ΙΚΑ αρχικά και το λουκέτο σε άλλα 5 του ΕΣΥ στη συνέχεια (3 στη Θεσσαλονίκη και 2 στην Αττική) ενώ σε τροχιά κλεισίματος βρίσκονται ακόμη 2 στην Αθήνα. Γι’ αυτό το ζήτημα έχουμε αναφερθεί εκτενώς μέσα από τις στήλες της Προλεταριακής Σημαίας.
Έχει καταστεί ήδη φανερό -τα κυβερνητικά στελέχη φροντίζουν να το υπενθυμίζουν συνεχώς- ότι τρόικα, κεφάλαιο και κυβέρνηση θεωρούν πολυτέλεια την ύπαρξη των σημερινών δομών περίθαλψης, συνακόλουθα και τον αριθμό των εργαζομένων σε αυτές. Έτσι, οι πολιτικές αποφάσεις που οριστικοποιούνται αυτές τις ημέρες θα κινούνται στις δύο γνωστές πλέον κατευθύνσεις: την διάλυση των δομών και τις διαθεσιμότητες-απολύσεις των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, τίθεται πλέον καθαρά και παστρικά η κατάργηση στην περίθαλψη εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια σειρά μέτρα και πολιτικές που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται εδώ και χρόνια έχουν δώσει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα για τις δυνάμεις του συστήματος. Όμως, αυτό σήμερα δεν αρκεί και ζητούν ακόμα περισσότερα. Για την ακρίβεια, θέλουν να τελειώσουν μ΄αυτό που γνώρισε ο λαός ως δικαίωμα στην περίθαλψη και “υποχρέωση” του κράτους και να μετακυλίσουν το κόστος αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, ή καλύτερα της ανθρώπινης ύπαρξης, στους ίδιους τους εργαζόμενους και το λαό, με το ανάλογο φυσικά κόστος. Για όσους έχουν, εννοείται...
Για τον ΕΟΠΥΥ και τους 10.000 περίπου εργαζόμενους σ’ αυτόν, δεν αφήνεται περιθώριο καμιάς παρερμηνείας. Σχεδιάζονται το κλείσιμο ή η δραματική μείωση των δομών του και η διαθεσιμότητα-αξιολόγηση-απολύσεις του συνόλου του προσωπικού του. Ο υπουργός Υγείας ήδη προεξοφλεί, ότι ακόμη και γιατροί θ’ απολυθούν, “γιατί δεν τους χρειάζεται το σύστημα”. Για τους υπόλοιπους, τα “στοιχήματα” έχουν τελειώσει και αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο άμεσων ή έμμεσων απολύσεων. Το πώς ακριβώς θα διαχειριστεί ό,τι απομείνει είναι ένα ζήτημα, πάντως οι ως τώρα προθέσεις δείχνουν καθαρά τον ιδιωτικό τομέα που επεκτείνεται ταχύτατα, περιμένοντας το μεγάλο πλιάτσικο. Οι μεγάλες ταμπέλες με τον τίτλο ΕΟΠΥΥ που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια δίπλα από τις κατά τόπους EUROMEDICA, ΒΙΟΪΑΤΡΙΚΗ κλπ, μαρτυρούν προς τα πού πάνε τα πράγματα.
Ήδη ανακοινώθηκαν γύρω στις 1.000 διαθεσιμότητες εργαζομένων από τα ψυχιατρεία για το άμεσο διάστημα ενώ τα νοσοκομεία αυτά αναμένεται να κλείσουν το αργότερο στο τέλος του 2014. Στη φορά των πραγμάτων είναι και ο “ξαφνικός θάνατος” τύπου ΕΡΤ, που μπορεί να σημάνει ακόμα περισσότερες συνέπειες για ασθενείς και εργαζόμενους. Τάδε έφη Ζέτα Μακρή, σε συνάντηση με τα διοικητικά συμβούλια των σωματείων των δύο ψυχιατρικών νοσοκομείων της Αττικής. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι διάφορες παράλληλες δομές (ξενώνες, οικοτροφεία κλπ) μένουν οσονούπω χωρίς πόρους, αφού “ολοκληρώθηκαν” η περιβόητη ψυχιατρική μεταρρύθμιση και αποσυλοποίηση.
Για τα επαρχιακά νοσοκομεία, οι προθέσεις και οι πολιτικοί σχεδιασμοί έχουν ως στόχο το κλείσιμο δεκάδων (πάνω από 50!), με το καταιγιστικό “επιχείρημα”, ότι είναι πάρα πολλά. Κυβέρνηση και “επιστήμονες υγείας” (σε διατεταγμένη υπηρεσία και με το αζημίωτο) “οραματίζονται” μόνο ένα επαρχιακό νοσοκομείο σε κάθε πρωτεύουσα νομού. Τώρα, εάν κάποιος ασθενής δεν προλαβαίνει καν να φτάσει σ’ αυτό, μικρή σημασία έχει. Ας μην υπήρχαν βουνά, θάλασσες και άλλα φυσικά εμπόδια. Ή, ακόμα καλύτερα, ας είχε το σχετικό “παραδάκι” να σώσει εαυτόν. Όλα, άλλωστε, έχουν την τιμή τους σ’ αυτή την κοινωνία.
Με δεδομένη, λοιπόν, την βούληση των δυνάμεων του συστήματος να προχωρήσουν την επίθεσή τους, είναι απαραίτητος όρος να οργανωθεί η “απέναντι πλευρά”, οι εργαζόμενοι και ο λαός. Εκτιμάμε ότι η επίθεση αυτή θα ξετυλιχθεί και πάλι σαλαμωτά. Η κυβέρνηση θα αποφασίσει ποιο κομμάτι θα την δεχθεί πρώτο. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε ήδη μπει σ’ αυτή την τροχιά.
Είναι ενθαρυντικό ότι ήδη, σε διάφορες περιοχές της χώρας, έχει ξεκινήσει μια διαδικασία τόσο συζήτησης όσο και πρωτοβουλιών-συντονισμών πάλης. Ένα πρώτο πεδίο παρέμβασης είναι η πλατιά ενημέρωση του κόσμου για το τί πρόκειται να συμβεί. Παράλληλα έχουν υπάρξει ήδη κινητοποιήσεις, με κεντρικό στόχο να μην κλείσουν τα νοσοκομεία σε διάφορες περιοχές. Το κρίσιμο, κατά τη γνώμη μας, ζήτημα είναι να μπουν στον αγώνα αυτό, πέρα από υγειονομικούς, πλατιές λαϊκές μάζες. Γιατί το θέμα της υγείας και της περίθαλψης αφορά όλο το λαό.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να πρωτοστατήσουν στον ξεσηκωμό του κόσμου, στην συγκρότηση και οργάνωση της πάλης του για την υπεράσπιση του δικαιώματός του στην περίθαλψη, που επιχειρείται να καταργηθεί. Οι ίδιες δυνάμεις οφείλουν να στηρίξουν τον αγώνα των υγειονομικών για το δικαίωμά τους στη δουλειά. Ωστόσο, η μέχρι τώρα στάση των ηγεσιών των δυνάμεων αυτών δεν υπήρξε ενθαρυντική.
Από τη μεριά μας, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, τόσο σε επίπεδο επαρχιακό ή γειτονιάς όσο και στους συγκεκριμένους εργασιακούς χώρους, για ν’ απαντηθεί, επ’ ωφελεία εργαζομένων και λαού, η νέα αυτή επίθεση. Με ξεκάθαρους στόχους, λογική και πρακτική συντονισμού διευρυμένου δυναμικού, χωρίς αποκλεισμούς. Δεν περισσεύει κανείς, αρκεί να το θέλει.
Για όλα αυτά θα επανέλθουμε σύντομα.