Βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή, στην πρώτη αλυσίδα όλων των κινητοποιήσεων, από την πορεία για τη δολοφονία Καλτεζά, την επίσκεψη Κλίντον, τα εξεταστικά του ’98, τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, τις πορείες του Πολυτεχνείου… Παντού μπροστά, να δίνει κουράγιο και να προχωρά.
Ο Βασίλης Γεμιστός γεννήθηκε το 1955 στο χωρίο Χώνος του Ρεθύμνου, από αγροτική οικογένεια. Από τα μαθητικά του χρόνια ανακαλύπτει τις αριστερές δυνάμεις και τάσσεται στο πλευρό των καταπιεσμένων. Σπούδασε στη Γκρενόμπλ και το 1974 ήρθε σε επαφή με την ΠΠΣΠ. Το 1975 συγκροτείται η ΠΠΣΠ Γκρενόμπλ και εκλέγεται στο Γραφείο Πόλης. Έως το 1980 πρωτοστατεί σε όλους τους φοιτητικούς αγώνες και συνδέεται με επαναστατικές οργανώσεις της Γαλλίας, της Τουρκίας και του Ιράν. Ήδη από το 1980 κατανοεί την αντιπαράθεση που έχει εκδηλωθεί στο εσωτερικό του ΚΚΕ (μ-λ) και κατεβαίνει το 1982 στην Αθήνα όπου συνδέεται με τους συντρόφους που δίνουν την πάλη για την ανασυγκρότηση. Από τότε στάθηκε μπροστάρης στην προσπάθεια και μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε καθοδηγητικό στέλεχος και εκλεγόταν αδιάκοπα στο ΠΓ του ΚΚΕ(μ-λ).
Ιδιαίτερη υπήρξε η συμβολή του σ. Βασίλη στην εργατική δουλεία. Εκτιμούσε σωστά τα χαρακτηριστικά της ολομέτωπης επίθεσης του συστήματος στην εργατική τάξη, επικέντρωσε στα κυρίαρχα στοιχεία της επίθεσης (8ωρο, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό) και πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις για την οικοδόμηση όρων αντίστασης μέσα από την κοινή δράση. Πρωτοστάτησε στο στήσιμο της συνδικαλιστικής δουλείας, εργατικών επιτροπών και σωματείων και ήταν μόνιμη η τριβή του με ανθρώπους του μεροκάματου.
Ο σ. Βασίλης με τη στάση ζωής του, την ακεραιότητά του, τη μαχητικότητά του αποτέλεσε πρότυπο για τους νεότερους αγωνιστές. Ζει στις καρδιές μας και του χρωστάμε να συνεχίσουμε εκείνο που εκείνος άφησε ανολοκλήρωτο, τη συμβολή μας στη συγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος της εποχής μας.
