Ετσι, στις 25/10, στο Οκλαντ της Καλιφόρνια των Η.Π.Α., ο 24χρονος διαδηλωτής Σκοτ Ολσεν, μέλος της οργάνωσης «Βετεράνοι υπέρ της ειρήνης» (ήταν βετεράνος του ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Ιράκ το 2006), που ζητάει τον τερματισμό της κατοχής σε Ιράκ και Αφγανιστάν, δέχεται ευθεία βολή κανίστρου δακρυγόνου στο κεφάλι και μεταφέρεται σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο. Είχε συμμετάσχει σε διαδηλώσεις που διοργάνωνε το κίνημα «Occupy Oakland», οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του οποίου ξεκίνησαν στις 10/10, και η κατάστασή του εξακολουθεί να παραμένει κρίσιμη.
Στις 4/11, άλλος ένας διαδηλωτής –βετεράνος επίσης– ο Κεϊβάν Σαμπεγί, διακομίστηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Νοσοκομείου του Οκλαντ πολύ σοβαρά τραυματισμένος απ’ τα ρόπαλα των αστυνομικών που επιτέθηκαν στους διαδηλωτές. Μάλιστα, του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «αντίσταση κατά της αρχής» και «παραμονή σε χώρο όπου γίνονταν επεισόδια»! Οι μαζικές διαδηλώσεις 10.000 λαού, εργαζόμενων, νεολαίων, μαθητών, δασκάλων και γονιών στο Οκλαντ, που συνοδεύονταν από καταλήψεις δρόμων, πλατειών και γραφείων πολυεθνικών εταιρειών –ενώ στις 2/11 πραγματοποιήθηκε και γενική απεργία- χτυπήθηκαν άγρια απ’ τις δυνάμεις καταστολής. Η αστυνομία χρησιμοποίησε τα γνωστά «δακρυγόνα» χημικά αέρια αλλά και όπλα με πλαστικές σφαίρες, καθώς και τα λεγόμενα «ηχητικά όπλα». Οπως η συσκευή τύπου LRAD (Ακουστική Συσκευή Μεγάλης Εμβέλειας), που προκαλεί εκκωφαντικούς θορύβους, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ακοή των αποδεκτών, όπλο που προκαλεί επίσης ναυτίες και εμετούς στους πληγέντες, ενώ αναφέρεται πως είναι ικανή να προκαλέσει σοβαρές ζημιές και σε άλλα ζωτικά όργανα… Περισσότερες από 100 συλλήψεις διαδηλωτών έγιναν επίσης από την αστυνομία. Η καταστολή των διαδηλώσεων είχε βέβαια την τιμητική της και σε άλλες πόλεις, όπως στο Σαν Ντιέγκο και στην Οκλαχόμα, όπου αναφέρθηκε θάνατος διαδηλωτή από «άγνωστα αίτια».
Αλλά και στη Ρώμη, στις 28/10, μετά από εντολή του δημάρχου Τζιάνι Αλεμάνο, αποφασίστηκε η απαγόρευση των διαδηλώσεων για ένα μήνα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και στο ιστορικό κέντρο, επιτρέποντας μόνο τις… καθιστικές διαμαρτυρίες που θα μπορούν να πραγματοποιούνται μόνο σε συγκεκριμένους χώρους. Ανακοίνωσε μάλιστα και κατάλογο με τους χώρους αυτούς!
Πριν από την απαγόρευση αυτή και μετά τις διαδηλώσεις της 15/10, όπου συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου, είχε προηγηθεί μια ολόκληρη τρομοκρατική επιχείρηση με στόχο, κυρίως, άτομα από το χώρο της αυτονομίας–αναρχίας, αλλά με πολύ ευρύτερους αποδέκτες. Δυνάμεις των ιταλικών ΕΚΑΜ (Digos/ROS) πραγματοποίησαν εισβολές σε σπίτια και κατειλημμένους χώρους και προχώρησαν σε κατασχέσεις και προσαγωγές. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εσωτερικών, Μαρόνι, προετοιμάζει μέτρο άμεσης προφυλάκισης όσων συλληφθούν με αντικείμενα που θα μπορούσαν (!!!) να χρησιμοποιηθούν εναντίον των αστυνομικών στις διαδηλώσεις.
Οκλαντ, Ρώμη, Σύνταγμα, Κερατέα και όπου αλλού, παντού όπου ο λαός βγαίνει μαζικά στο δρόμο για να διεκδικήσει τα δίκια του, ίδια είναι η αντιμετώπισή του από το σύστημα της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Μια αντιμετώπιση που σκληραίνει, οξύνεται κι αναβαθμίζεται, αλλά που λογαριάζει χωρίς τον… ξενοδόχο, που είναι ακριβώς ο ίδιος ο παράγοντας λαός!
