Αποφασιστικά συνεχίζουν οι απεργοί στη Χαλυβουργία

Με αποφασιστικότητα συνεχίζουν οι εργαζόμενοι της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο την απεργία διαρκείας και τον αγώνα τους ενάντια στις απολύσεις 34 συναδέλφων τους και στις αντεργατικές ανατροπές που θέλει να επιβάλει η εργοδοσία.
Με πρόσχημα την κρίση, στα μέσα του Οκτώβρη η εργοδοσία πρότεινε στους εργαζόμενους περικοπή του 8ωρου σε 5ωρο με αντίστοιχη μείωση κατά 40% των αποδοχών τους. Σε αντίθετη περίπτωση τους διεμήνυσε ότι θα προχωρούσε σε 180 απολύσεις από το σύνολο των 400 περίπου εργαζομένων του Ασπροπύργου, ενώ τους άφησε περιθώριο μέχρι την 1η του Νοέμβρη να αποφασίσουν. Από την πρώτη κιόλας συνέλευσή τους -που ήταν και ιδιαίτερα μαζική- οι εργαζόμενοι απέρριψαν με συντριπτική πλειοψηφία αυτήν την αισχρή πρόταση, με αποτέλεσμα η εργοδοσία, πριν καν εκπνεύσει η διορία που τους είχε δώσει, να προχωρήσει σε 34 απολύσεις μέσα σε δύο ημέρες (18 στις 31 Οκτώβρη και 16 στην 1η του Νοέμβρη, για να είναι και... νόμιμες) με στόχο να τρομοκρατήσει τους υπόλοιπους και να κάμψει τις αγωνιστικές τους διαθέσεις
Η απάντηση των εργαζομένων ήταν άμεση και αποφασιστική: επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες μέχρι να παρθούν πίσω οι απολύσεις και τα σχέδια της εργοδοσίας. Σχέδια που -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- αποτελούν και σκέτη κοροϊδία, αφού οι εργαζόμενοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι και η παραγωγή αλλά και τα κέρδη της εταιρείας αυξάνονται θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Και προκειμένου αυτά να συνεχίσουν να αυξάνονται, ζητιέται από τους εργαζόμενους να αποδεχτούν μισθούς πείνας!
Αυτήν την απάντηση συνεχίζουν να δίνουν μέχρι σήμερα, παρά τους συνεχιζόμενους, προκλητικούς εκβιασμούς και τις πιέσεις της εργοδοσίας. Και μάλιστα τη δίνουν με τέτοιο πείσμα που και ο ίδιος ο Μάνεσης, ο ιδιοκτήτης, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Είναι προφανές ότι περίμενε κάτι αντίστοιχο με αυτό που συνέβη λίγο καιρό πριν στο σωματείο του Βόλου. Εκεί όπου οι εργαζόμενοι, με την παρότρυνση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, έπεσαν στην παγίδα και αποδέχτηκαν την ανατροπή των εργασιακών τους σχέσεων και την 5ωρη εργασία με αντίστοιχη μείωση μισθών.
Αυτό το στοιχείο είναι και από τα πιο δύσκολα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι του Ασπροπύργου, καθώς η λειτουργία των δύο εργοστασίων στο Βόλο μειώνουν την πίεση που νιώθει η εργοδοσία. Γι’ αυτό εξάλλου και οι εργαζόμενοι του Ασπροπύργου πήραν την απόφαση και πήγαν στις 16/11 στα εργοστάσια του Βόλου απευθύνοντας κάλεσμα κοινού αγώνα προς τους συναδέλφους τους. Κάλεσμα όμως το οποίο φρόντισαν να υπονομεύσουν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στο επιχειρησιακό σωματείο του Βόλου, αρνούμενες να συγκαλέσουν νέα γενική συνέλευση ή να επανεξετάσουν τη στάση τους. Μάλιστα, έφτασαν σε τέτοιο σημείο κυνικότητας που εξέδωσαν ψήφισμα... συμπαράστασης στους απεργούς του Ασπροπύργου!!!
Πέρα όμως από αυτού του είδους τη «συμπαράσταση», ένα εντυπωσιακό κύμα αλληλεγγύης σε αυτόν τον περήφανο και πολύ σημαντικό αγώνα έχει αναπτυχθεί και ολοένα δυναμώνει. Δεκάδες σωματεία, συλλογικότητες, μαθητές, αλλά και απλοί άνθρωποι, δηλώνουν καθημερινά την υποστήριξή τους στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας. Καθημερινές είναι οι επισκέψεις στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου, αλλά και οι προσφορές οικονομικής και υλικής βοήθειας προς τους απεργούς που έχουν ήδη συμπληρώσει τέσσερεις εβδομάδες απεργίας σε περιόδους μεγάλης οικονομικής δυσπραγίας. Πληθαίνουν συνεχώς οι ανακοινώσεις συμπαράστασης απ’ όλη τη χώρα.
Αυτή η -συγκινητική πολλές φορές- έκφραση αλληλεγγύης είναι που δίνει κουράγιο και στους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας. Χάρη σε αυτήν την αλληλεγγύη ο αγώνας αυτός έχει καταφέρει να σπάσει το πέπλο σιωπής και τον ειδησεογραφικό αποκλεισμό που θέλουν να επιβάλουν τα κυρίαρχα αστικά ΜΜΕ επιβεβαιώνοντας ότι ο πραγματικός τους ρόλος δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση και την προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης και του κεφάλαιου, δηλαδή των ιδιοκτητών τους.
Ωστόσο, περισσότερο εξοργιστική είναι η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η ΓΣΕΕ μέχρι σήμερα δεν έχει βγάλει ούτε μία ανακοίνωση για το ζήτημα, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας περίμενε την 22η ημέρα απεργίας για να βγάλει ένα Δελτίο Τύπου (και μέχρι εκεί), ενώ το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας και η ΠΟΕΜ, η Ομοσπονδία Μετάλλου, περίμεναν την 24η ημέρα απεργίας για να κηρύξουν μία τρίωρη στάση εργασίας και αυτή μετά από πιέσεις. Είναι αυτοί που αποδεικνύουν καθημερινά πόσο μεγάλη είναι η αναγκαιότητα για το εργατικό κίνημα να τους βάλει στην άκρη, να πάρει την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα στα δικά του χέρια. Όσο κι αν προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τη διάθεση του ΠΑΜΕ να μονοπωλήσει και να οικειοποιηθεί τον αγώνα των εργαζομένων, η πραγματική αιτία είναι ότι αγώνες σαν κι αυτόν είναι πραγματικά επικίνδυνοι για το κλίμα συναίνεσης και υποταγής το οποίο θέλουν να επιβάλουν στο εργατικό κίνημα. Είναι αγώνες που φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη πραγματικής ταξικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τις δυνάμεις που το στηρίζουν, που αποκαλύπτουν την πραγματική φύση ου κεφάλαιου και της επίθεσης που έχει εξαπολύσει.
Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία πρέπει να επιμείνουν στον αγώνα τους. Να μην κάνουν βήμα πίσω. Μόνο έτσι θα σπάσουν την αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας η οποία -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- έχει στο πλευρό της και την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Μόνο έτσι θα συμπαρασύρουν και τους συναδέλφους τους στο Βόλο.
Είναι ένας αγώνας δύσκολος, ένας αγώνας του οποίου η έκβαση θα κρίνει πολλά. Όμως είναι ένας αγώνας κρίσιμος. Από αυτόν θα εξαρτηθούν πολλά, για όλη την εργατική τάξη. Γι’ αυτό και η συμπαράσταση πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει. Και όχι μόνο σε επίπεδο διακηρύξεων αλλά και σε επίπεδο ουσίας. Καλώντας και άλλα εργοστάσια του κλάδου, αλλά και της περιοχής, στον αγώνα. Ενισχύοντας υλικά και πρακτικά τους εργαζόμενους της Χαλυβουργίας. Για να ατσαλωθεί η εργατική, ταξική αλληλεγγύη. Ενάντια στην ηττοπάθεια και τη συνδιαλλαγή. Για να ηττηθεί το κεφάλαιο και οι δυνάμεις που το στηρίζουν.