ΓΙΑ ΤΟ «ΝΕΟ» ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΥΡΝΑΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΙΣΩ!

Φανή Ζυμβρακάκη 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε νέες εξαγγελίες εν μέσω καλοκαιριού για το νέο επαγγελματικό και το γενικό λύκειο, οι οποίες μάλιστα θα ισχύσουν για τα παιδιά που θα φοιτήσουν στην Α’ Λυκείου το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014. Οποιαδήποτε κριτική μπορεί να ασκηθεί στα επιμέρους σημεία του νομοσχεδίου ή στην τακτική που χρησιμοποιεί το Υπουργείο για να το προωθήσει και να το συνδέσει με νέους αριθμούς «πλεονάζοντος» προσωπικού και καταργημένες ειδικότητες εκπαιδευτικών, η κριτική αυτή έχει μικρή αξία, εάν δεν συνδεθεί και δεν ειδωθεί ως σημαντικό κομμάτι στο παζλ της υλοποίησης της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής και της επίθεσης στην εκπαίδευση.Με δυο λόγια το νέο τεχνικό και γενικό λύκειο προωθεί με γοργούς ρυθμούς την απομαζικοποίση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα των μνημονίων, στο πλαίσιο του βαθέματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, της διάλυσης του παραγωγικού της ιστού και της παραρτημοποίησης της, τα παιδιά του λαού δεν χρειάζεται να μαθαίνουν γράμματα, πολύ περισσότερο δεν χρειάζεται να σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν θέλουν ένα φθηνό, ευέλικτο εργατικό δυναμικό των 300 και 400 ευρώ, της ανασφάλειας και της επισφάλειας, που θα καταφύγει σε μεγάλο ποσοστό στα σκλαβοπάζαρα των ιμπεριαλιστικών κέντρων της Δύσης. Ακριβώς όπως παλιά και μάλιστα με χειρότερους όρους καθώς το πάλαι ποτέ ονομαζόμενο κράτος- πρόνοιας καταρρέει παγκόσμια.
Έχοντας αυτό ως αναμφισβήτητο δεδομένο, ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες του συστήματος και στα ΜΜΕ που ακούγοντας για το νέο Λύκειο θα σπεύσουν να μιλήσουν για εξορθολογισμό στη δημόσια εκπαίδευση, για νέες ειδικότητες στο επαγγελματικό λύκειο που ανταποκρίνονται στα «επαγγέλματα αιχμής» -την ίδια στιγμή που καταργούν τον τομέα της πληροφορικής-, για αποδέσμευση του γενικού λυκείου από το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση! (Αυτό το τελευταίο ειδικά προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση μειδίαμα!). Ας μην παρασυρθούμε όμως οι εκπαιδευτικοί από τη λογική του εφησυχασμού που καλλιεργούν εδώ και χρόνια οι εργατοπατέρες των κυρίαρχων παρατάξεων. Ας μην τρίψουμε τα χέρια μας οι φυσικοί, οι μαθηματικοί, οι φιλόλογοι. Ας μην πουν ευτυχώς οι καθηγητές των γερμανικών και των γαλλικών ή οι θεολόγοι γιατί παραμένουμε –προς το παρόν πάντα- στο γενικό λύκειο. Είναι τουλάχιστον αφέλεια να αισθάνεται κάποιος ασφαλής και σίγουρος για το εργασιακό του μέλλον. Πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται κάποιος εκπαιδευτικός, μετά την εν μία νυκτί απόλυση 2500 συναδέλφων του; Πόσο σίγουρος μπορεί να αισθάνεται ένας καθηγητής οποιασδήποτε ειδικότητας μετά την 2ωρη αύξηση του υποχρεωτικού ωραρίου όλων; Πόσο εξασφαλισμένος μπορεί να νιώθει, όταν με τα νέα ωρολόγια προγράμματα χάνονται ώρες διδασκαλίας για τους εκπαιδευτικούς του γυμνασίου και καταργούνται κι άλλοι τομείς στα τεχνικά λύκεια; Σε ποιο εργασιακό μέλλον μπορεί να προσδοκά, όταν βλέπει την ωρομισθοποίηση να προωθείται σε συναδέλφους δίπλα του; Και κανείς δεν μπορεί να πιστεύει πια ότι τα μέτρα αυτά θα ‘ναι τα τελευταία, αν δεν τους σταματήσουμε.
Κι αν θέλει να τεκμηριώσει κανείς την πολιτική εκτίμηση ότι προωθείται η αύξηση της σχολικής διαρροής από το γενικό λύκειο αλλά και από το τεχνικό και η στροφή στην κατάρτιση και τη μαθητεία, τη φθηνή δηλαδή εργασία και μάλιστα ανηλίκων, δεν έχει παρά να σταθεί και να σχολιάσει τα εξής σημεία του νομοσχεδίου.

Για το νέο γενικό λύκειο.
1) Καταρχάς και στις τρεις τάξεις του Λυκείου το 50% των θεμάτων των προαγωγικών και των απολυτηρίων εξετάσεων θα προέρχεται από τράπεζα θεμάτων –άρα αυξάνει κατά πολύ ο βαθμός δυσκολίας. Επιπλέον θα μετράει για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο ο μέσος όρος των τριών τάξεων του Λυκείου και μάλιστα θα προσαρμόζεται προς τα κάτω φυσικά –όπως αποδεικνύει η σχολική εμπειρία- προς το μέσο όρο των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων. Επομένως το Λύκειο μετατρέπεται σε εξεταστικό κάτεργο και χώρο βαθμοθηρίας.
2) Στη Γ’ Λυκείου αυξάνονται οι ώρες κατεύθυνσης από 12 σε 20 με μείωση του αριθμού των μαθημάτων. Αυτό αυτόματα σημαίνει εξαιρετικά μεγάλο άνοιγμα στο εύρος της εξεταζόμενης ύλης. Ας σκεφτούμε φέτος τα θέματα των πανελλαδικών σε βασικά μαθήματα όπως τα μαθηματικά και ίσως και τα αρχαία: πόσο αποθαρρυντικά αλλά και καταλυτικά αυτό λειτούργησε στην ψυχολογία των υποψηφίων. Και μάλιστα όταν το Υπουργείο της Αναξιοπιστίας επιστράτευσε έναν κλάδο 85000 εργαζομένων στο όνομα της διασφάλισης της ψυχικής υγείας των μαθητών, προκειμένου να μην ξεκινήσει ένας απεργιακός αγώνας ο οποίος θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγαλειώδη.
Κατά συνέπεια η μείωση του αριθμού των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων από 6 σε 4 κάθε άλλο δεν λειτουργεί υπέρ των μαθητών. Αντίθετα θα είναι πολύ πιο δύσκολα, γιατί θα εξετάζονται σε πολύ μεγαλύτερη ύλη και το κυριότερο περιορίζεται το εύρος των σχολών και των πανεπιστημιακών τμημάτων που τα παιδιά θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν. Για παράδειγμα τα παιδιά που θα δηλώσουν τις επιστήμες υγείας δεν θα μπορούν να δηλώσουν πολυτεχνείο ή φυσικομαθηματική σχολή. Ή όσοι δηλώσουν ανθρωπιστικές σπουδές δεν θα μπορούν να δηλώσουν κοινωνικές επιστήμες ή παιδαγωγικά τμήματα. Το πιο κραυγαλέο: εάν θέλεις να γίνεις δάσκαλος ή νηπιαγωγός δεν θα μπορείς να δηλώσεις άλλες σχολές. Άρα προωθείται η λογική όχι του ότι δίνω πανελλαδικές και κάπου μπορεί να περάσω, να πάρω «ένα βραχιόλι» στο χέρι, όπως έλεγαν οι παλιοί για το πτυχίο, αλλά ότι θα πρέπει να υποστώ τον Γολγοθά των Πανελλαδικών και υπάρχει κίνδυνος να μην πιάσω καμιά σχολή, αφού είναι ελάχιστες αυτές που θα έχω δικαίωμα να δηλώσω. Ποια παιδιά θα κάνουν αυτή την επιλογή; ποιοι από τους μαθητές που έχουν άνεργους γονείς ή εργάζονται οι ίδιοι; Και αυτό φυσικά θα επιφέρει κλείσιμο και άλλων πανεπιστημιακών τμημάτων, καθώς θα μειώνεται ολοένα η ζήτησή τους.
3) Η έννοια του ενδοσχολικού απολυτηρίου που ευνοούσε, υποτίθεται, τους αδύναμους μαθητές καταργείται, καθώς όλοι θα υποχρεούνται να παίρνουν πρώτα το απολυτήριο με το 50% των θεμάτων από τράπεζα, και μετά όσοι θέλουν θα προσέρχονται στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ακόμα και η εξαγγελία ότι θα δημιουργηθεί σώμα επιλεγμένων βαθμολογητών αναδεικνύει ότι ως πολιτικός σχεδιασμός τουλάχιστον –γιατί δεν ξέρουμε εάν οι πολιτικές συνθήκες και η συγκρότηση του λαϊκού και του νεολαιϊστικού κινήματος, θα επιτρέψουν την υλοποίησή του- υπάρχει η βούληση οι πανελλαδικές εξετάσεις να εξελιχθούν σε έναν μηχανισμό που θα αφορά λίγους και εκλεκτούς.
4) Η απομαζικοποίηση του γενικού λυκείου θα ξεκινά από την Α΄ Λυκείου, καθώς φαίνεται ότι δεν θα υπάρχει η δυνατότητα ένα παιδί να τελειώνει την Α λυκείου στο γενικό και να πηγαίνει στη Β τάξη του Επαγγελματικού, αφού η ειδικότητα στο νέο Επαγγελματικό θα δίνεται από την Α΄ Λυκείου.

Για το νέο Επαγγελματικό Λύκειο.
1) Αντίστοιχη κατάσταση διαμορφώνεται και στο νέο ΕΠΑΛ. Μετά την κατάργηση μέσα στον Ιούλη των δυο πιο μαζικών τομέων, της Πρόνοιας και της Κομμωτικής- Αισθητικής, που πετά εκτός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πάνω από 13.000 μαθητές, καταργείται τώρα και ο τομέας Πληροφορικής (αν και παραμένει το μάθημα) και συνακόλουθα πολλές ειδικότητες των ΕΠΑΣ. Στους υπόλοιπους τομείς που παραμένουν (ιδιαίτερα δαπανηροί για το ιδιωτικό κεφάλαιο) συρρικνώνονται τα μαθήματα γενικής παιδείας και εισάγεται η μαθητεία (50 % των ωρών σε παραγωγικές μονάδες (;!), με ό,τι αυτό συνεπάγεται – φθηνή, ευέλικτη, απλήρωτη εργασία.
2) Κομβικό σημείο αποτελεί η «δυνατότητα» ένα παιδί να στραφεί στην κατάρτιση, στα μεταγυμνασιακά ΙΕΚ. Αυτό κυρίως αποδεικνύει αυτό που ειπώθηκε στην αρχή, ότι δηλαδή ζητούμενο για το σύστημα είναι ότι τα παιδιά δεν χρειάζεται να τελειώνουν το σχολείο. Συνεπώς τα «νέα» Λύκεια συμπυκνώνουν τη βάρβαρη επίθεση στην εκπαίδευση με το χτύπημα του μορφωτικού δικαιώματος των παιδιών, με την ένταση των ταξικών φραγμών, με το χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών και κυρίως το χτύπημα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά.
Τη στιγμή που το Υπουργείο ζητά από τους Διευθυντές Εκπαίδευσης με βάση τα καινούρια ωρολόγια προγράμματα του Γυμνασίου, Γενικού και Επαγγελματικού Λυκείου, νέους «πλεονάζοντες» εκπαιδευτικούς ως βορά στη βουλιμία της Τρόικα και ως δεξαμενή νέων απολύσεων, οι όποιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς θα καλυφθούν με ωρομισθία, δηλαδή μοίρασμα της φτώχειας και δουλειά χωρίς δικαιώματα.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι οι εκπαιδευτικοί αλλά και η νεολαία και οι οικογένειες τους οφείλουμε να ξεπεράσουμε τα ιδεολογήματα που τόσα χρόνια δουλεύτηκαν και εμπεδώθηκαν, ότι δεν είναι όλοι για τα γράμματα και ότι δεν χρειάζεται όλοι να σπουδάσουν. Πρέπει να απορρίψουμε τον ελιτισμό ιδεολογιών ακόμη και της Αριστεράς ότι δεν είναι όλοι για το Λύκειο και το Πανεπιστήμιο και να αγωνιστούμε με όλες τους τις δυνάμεις για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της νεολαίας στη μόρφωση, για να αποτρέψουμε την αμορφωσιά του λαού μας. Γιατί αν θέλουμε να είμαστε δάσκαλοι, σήμερα πρέπει να δίνουμε μαθήματα αντίστασης, διεκδίκησης, πάλης και αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για εκπαίδευση, περίθαλψη, ασφάλιση για όλους, για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, για να σπάσουμε το κλίμα του φόβου και της υποταγής, για να διαμορφώσουμε -και να διαμορφωθούμε- μέσα σε συνθήκες δράσης και κινήματος εκείνα τα ιστορικά και πολιτικά υποκείμενα που θα προετοιμάζουν δυναμικά τη συνολική αναμέτρηση, τη σύγκρουση και την ανατροπή. Αυτή είναι η μέγιστη «μορφωτική» ανάγκη η δική μας, των εργαζομένων και της νεολαίας στο σήμερα.