Στα πλαίσια μιας πιο ολοκληρωμένης προσπάθειας για να εξηγηθούν και να αναλυθούν οι οικονομικές εξελίξεις και παίρνοντας υπόψη πως για τον αναγνώστη της «Π.Σ.» είναι πιο παραγωγικό και συνεπώς πιο εύληπτο να παρακολουθεί είτε τα αναλυτικά οικονομικά άρθρα είτε τις στήλες που αναφέρονται σε πολύ συγκεκριμένα οικονομικά συμβάντα, εγκαινιάζουμε μια ακόμη οικονομική στήλη, τις «χρεώσεις».
Στόχος είναι να παρακολουθεί τις εσωτερικές οικονομικές εξελίξεις, κεντράροντας σε ένα θέμα κάθε φορά ή ζήτημα. Ο τίτλος προφανώς και αναφέρεται στο χρέος και στη θέση της οικονομίας της χώρας μας την εποχή των μνημονίων.
Βέβαια, κατά διαστήματα θα υπάρχουν αναλυτικότερες τοποθετήσεις (είτε στο διεθνές είτε στο εγχώριο) για την οικονομία, αλλά σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα και αφού έχει εξασφαλιστεί μια περισσότερο ολοκληρωμένη παρακολούθηση, στόχευση και φυσικά σαφήνεια.
Τη στήλη των «χρεώσεων» όπως και τον «οικονοκόσμο» γράφει και επιμελείται ο Δημήτρης Μάνος.
Η κυβέρνηση ζεσταίνει τις «μηχανές» των πλειστηριασμών. Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός δεν «πήρε πάνω του» το φορτίο των βάρβαρων αποφάσεων για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας (οι άλλοι έχουν ήδη ξεκινήσει) για να τους παγώσει αλλά για να τους μεθοδεύσει καλύτερα.
Ποια λοιπόν είναι τα κίνητρα της τρόικας και γιατί τόσο έντονη η επιμονή της;
Από γενική άποψη είναι γνωστό πως έχει μπει στο στόχαστρο το υψηλό επίπεδο ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα. Επίσης είναι γνωστό πως στο χώρο ενεργοποιούνται funds (distress funds) πολυεθνικού χαρακτήρα που ασχολούνται με την αγορά των «μη εξυπηρετούμενων» ή αλλιώς λεγόμενων «κόκκινων δανείων» τόσο των νοικοκυριών όσο και των επιχειρήσεων. Όσον αφορά τα δεύτερα, είχαν χτυπήσει την πόρτα των επιχειρήσεων που ήταν υπερχρεωμένες στις τράπεζες πριν από δύο χρόνια αλλά τότε, όπως γράφουν διάφορα έντυπα που ασχολούνται με τα οικονομικά, «είχαν φάει πόρτα». Όσον αφορά τα νοικοκυριά, τα επενδυτικά αυτά σχήματα αγοράζουν τα δάνεια από τις τράπεζες σε εξευτελιστικές τιμές και στη συνέχει επιβάλλουν τους όρους αποπληρωμής ως νέα αφεντικά, πράγμα που σημαίνει πως ο δανειολήπτης στην καλύτερη περίπτωση μετατρέπεται σε έναν ισόβιο ενοικιαστή της κατοικίας του αυτός και τα παιδιά του. Στη χειρότερη περίπτωση αξιοποιούν με τους όρους και τους τρόπους που αυτά επιλέξουν τις περιουσίες τις οποίες έχουν αρπάξει.
Ο περιορισμός σε ό,τι αφορά μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου η φτωχοποίηση και η εξαθλίωση προχωρά πολλαπλασιαστικά, ενώ από την άλλη η ακίνητη περιουσία μετατρέπεται στον σταθερό και ανερχόμενο (και σχεδόν αποκλειστικό!) φορολογικό αιμοδότη, είναι όμως πολύ σημαντικός, ακόμα και αποτρεπτικός, για μπίζνες μεγάλης έκτασης. Μπορούν, π.χ., τα εξοχικά να πουληθούν σε τουρίστες-επισκέπτες, αλλά τα σπίτια των πόλεων; Δεν λέμε βέβαια ότι δεν θα δούμε αυτά τα κοράκια εν δράσει και στη χώρα μας, όμως υπάρχουν περιορισμοί.
Από την άλλη, γεννά πολλούς προβληματισμούς το όψιμο ενδιαφέρον της Ένωσης Τραπεζών και των συμβούλων, οικονομικών αναλυτών και αρθρογράφων που συνδέονται με αυτές για την πρωιμότητα της απόφασης, για τους όρους προστασίας των δανειοληπτών κ.λπ. Η οικονομική άποψη που κυριαρχεί –και φαίνεται αρκετά βάσιμη- είναι πως οι πλειστηριασμοί θα ανοίξουν το σπιράλ μιας ακόμη μεγαλύτερης πτώσης των τιμών των ακινήτων –που αυτή τη στιγμή ήδη βρίσκονται απομειωμένα στην κατοχή των τραπεζών. Πράγμα που θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση της δυνατότητας αποπληρωμής τους από δανειολήπτες που εκτός από τα δάνεια έχουν να αντιμετωπίσουν και τον φορολογικό ορυμαγδό.
Τίποτε παραπάνω δηλαδή από την ανησυχία των τραπεζών για τα δάνεια και τις περιουσίες που είναι υποχρεωμένες να διαχειρίζονται υποτίθεται προσωρινά. Φοβούνται δηλαδή οι έλληνες τραπεζίτες ότι θα αυξηθούν οι επισφάλειες που έχουν στα χέρια τους καθώς ήδη οι τιμές των ακινήτων βρίσκονται στο 50% της αξίας τους. Οικονομική εφημερίδα έγραψε πως οι τραπεζίτες θα επιθυμούσαν μόνο το 35% των στεγαστικών δανείων να μην ενταχθεί στο καθεστώς απαγόρευσης πλειστηριασμών. Παρ' όλα αυτά η τρόικα επιμένει.
Μια ακτινογραφία των δανείων συνολικά ίσως μας δώσει κάποιες πιο ολοκληρωμένες εξηγήσεις γι' αυτή την επιμονή.
Στη χώρα μας τουλάχιστο μέχρι τον Απρίλιο είχαν καταγραφεί συνολικά 220 δισ. δανείων (επιχειρηματικών και των νοικοκυριών, κατά βάση στεγαστικών αλλά και κατά 20% καταναλωτικών). Τα δάνεια των νοικοκυριών είναι περίπου τα μισά, δηλαδή 104 δισ. Ευρώ. Από αυτά, τα δάνεια με εμπράγματη εγγύηση ακινήτου, δηλαδή τα στεγαστικά δάνεια, δεν φτάνουν τα 80 δισ.
Αντίθετα τα επιχειρηματικά δάνεια της αξιοπρεπούς βιομηχανίας, εμπορίου, ναυτιλίας και κατασκευών ξεπερνούν τα 108 δισ. αλλά –προσοχή εδώ- δεν έχουν εμπράγματες εγγυήσεις ή έχουν πολύ μικρές εμπράγματες εγγυήσεις που αντιπροσωπεύουν το 25% της αξίας τους. Δάνεια στον αέρα. Τι πιο φυσικό για τη μεγαλοαστική τάξη και τα «περίχωρά» της, μόνο που τώρα υπάρχει και ο ξενοδόχος.
Αν αθροίσεις τις εγχώριες καταθέσεις (163 δισ. Ευρώ), που είναι κατά βάση καταθέσεις μικρών και μεσαίων κοινωνικά στρωμάτων, με τα ακίνητα των δανείων και τις εμπράγματες εγγυήσεις τους (73 δισ. Ευρώ), καλύπτεται το σύνολο των δανείων (και τα αεροδάνεια των επιχειρηματιών)! Η τρόικα φιλοδοξεί με αυτό τον τρόπο να παράγει εγχώρια ρευστότητα… ρευστοποιώντας ένα μεγάλο μέρος τούτης της εγχώριας αποταμίευσης. Φυσικά με το αίμα των δανειοληπτών αλλά και των καταθετών που ήδη πιέζονται να πληρώσουν από τα έτοιμα. Είναι σίγουρο ότι θα παραχθεί ένας ορυμαγδός καθώς τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια ξεπερνούν μετά τα τρία χρόνια μνημονίου την αναλογία των κόκκινων δανείων σε ΗΠΑ και Ισπανία! Αν σε αυτή τη διαδικασία οι τράπεζες αποδυναμωθούν κι άλλο, κανένα πρόβλημα καθώς η βασική κατεύθυνση εξακολουθεί να παραμένει ο περιορισμός του εγχώριου τραπεζιτικού συστήματος και ο έλεγχός του, στο πλαίσιο βέβαια και των ανακατατάξεων που θα γίνουν (αν γίνουν και όπως γίνουν) στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όπως επίσης βάλλεται και η «διαπλοκή» του με τα κομμάτια της μεγαλοαστικής τάξης. Έτσι και η μεγαλοαστική τάξη γνωρίζει τη δικαιοσύνη των ιμπεριαλιστών επιτετραμμένων που ψάχνουν τις «γκρίζες ζώνες» στα χαρτοφυλάκια των ελληνικών τραπεζών. Το είδαμε στην περίπτωση της Εθνικής.
Προς τούτο, υπηρεσίες της τρόικας ελέγχουν –όπως έγραφε άλλη οικονομική εφημερίδα- και πιθανόν να ακυρώσουν συμφωνίες ελλήνων επιχειρηματιών αλλά και τραπεζών, ακόμα και της Εθνικής Τράπεζας, με διεθνή funds για εξαγορά επισφαλών επιχειρηματικών δανείων ή τη δανειοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης (στην περίπτωση της Εθνικής).
Η πίεση είναι μεγάλη και θα ενταθεί.
Το ιστολόγιο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας του Κ.Ο. του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.
