Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

25 Σεπ 2013

ΒΙΟΧΑΛΚΟ
«Απόδραση» στο Βέλγιο και οι εργάτες στον αέρα

Μεγάλος ντόρος έχει γίνει γύρω από την ανακοίνωση της απόφασης του ομίλου ΒΙΟΧΑΛΚΟ, που λειτουργεί από το 1937, να μεταφέρει την έδρα του στο Βέλγιο, ακολουθώντας το παράδειγμα της Coca Cola 3Ε και της ΦΑΓΕ που μεταφέρθηκαν στην Ελβετία και το Λουξεμβούργο αντίστοιχα. Και όχι τυχαία, καθώς πρόκειται για το μεγαλύτερο μεταλλουργικό όμιλο στην Ελλάδα, συμφερόντων Στασινόπουλου, με περίπου 8000 εργαζόμενους, τζίρο 3,3 δισ. ευρώ, περίπου 80 θυγατρικές εταιρίες και εξαγωγές που φτάνουν το 12% της χώρας.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του διοικητικού συμβουλίου, ο λόγος μεταφοράς της έδρας είναι η αναζήτηση καλύτερων όρων χρηματοδότησης. Στελέχη προσθέτουν και το κόστος της ενέργειας, θέμα που έβαλε κι ο ΣΕΒ στην ανακοίνωσή του, μαζί με «την υπερφορολόγηση, την έλλειψη ρευστότητας και το αντιεπενδυτικό περιβάλλον». Κρίσιμο ζήτημα παραμένει το μέλλον των εργοστασίων στην Ελλάδα, παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις ότι η απόφαση αυτή δεν θα επηρεάσει τη διάρθρωση της παραγωγής.
Η μεταφορά της έδρας της ΒΙΟΧΑΛΚΟ έχει διάφορες πτυχές, όπως φαίνεται από τις σχετικές αναλύσεις και τοποθετήσεις. Σε ένα βαθμό εκφράζει την όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου, με το δεύτερο να γκρινιάζει για την απροθυμία των τραπεζών να δανείσουν, παρά την κρατική στήριξη με την ανακεφαλαιοποίησή τους. Αυτή η όξυνση εμφανίζεται ακόμα και σε επίπεδο ΣΕΒ, μέλη του οποίου είναι παράλληλα και τραπεζίτες, με συζητήσεις για αλλαγή στη διοίκησή του. Επιπλέον, αποτελεί ένα ακόμα χτύπημα στο «success story» της κυβέρνησης, που συνοδεύεται από υπαρκτή ανησυχία για το ρόλο της τρόικας στην αποβιομηχάνιση, με βιομηχανικούς κύκλους να μιλάνε για σχέδιο απαξίωσης κυρίως των εξαγωγικών μονάδων είτε για όφελος ανταγωνιστών είτε για διευκόλυνση εξαγορών. Είναι φανερή η ενόχληση από την «αδιαφορία» των τροϊκανών για τις δυσκολίες του εγχώριου βιομηχανικού κεφαλαίου και την εμπλοκή ακόμα και κατώτερων υπαλλήλων της στη διαχείριση παραγωγικών μονάδων (βλ. ΕΛΒΟ, ΕΑΣ και ΛΑΡΚΟ). Η ανακοίνωση της Γιούρομπανκ, από την άλλη, πιέζει για προχώρημα των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» σύμφωνα με τις απαιτήσεις της τρόικας, μείωση των κρατικών δαπανών με στόχο το μόνιμο δημοσιονομικό πλεόνασμα και προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων.
Σχετικά με τις εγκαταστάσεις του ομίλου στην Ελλάδα, η «διαβεβαίωση» της διοίκησης μόνο ανησυχία προκαλεί. Οι «διεθνείς αγορές», που υποτίθεται πως προσεγγίζει η ΒΙΟΧΑΛΚΟ με τη μεταφορά της έδρας στο Βέλγιο και τη συμμετοχή στο χρηματιστήριο των Βρυξελλών, γνωρίζουν ότι πρόκειται για όμιλο που λειτουργεί στην Ελλάδα και όλες οι αναλύσεις καταλήγουν στην πίεση που θα ασκηθεί για αναδιάρθρωση της παραγωγής, με μεταφορά γραμμών ή και ολόκληρων εγκαταστάσεων σε γειτονικές χώρες και μειώσεις μισθών και προσωπικού. Ο όμιλος έχει ήδη εργοστάσια σε Βουλγαρία και Ρουμανία, ενώ η Τουρκία θεωρείται «γόνιμο έδαφος». Παράλληλα, οι περισσότερες ελληνικές θυγατρικές υπολειτουργούν και στελέχη της διοίκησης μιλάνε για «μεγάλη αχρησιμοποίητη δυναμικότητα».
Για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι καθαρό ότι καμία θυσία δεν μπορεί να γίνεται στο βωμό της κρίσης. Η επίθεση της εργοδοσίας σε μισθούς και κατακτήσεις χρησιμοποιεί μόνιμα την απαίτηση από τους εργαζόμενους να «βάλουν πλάτη» για να σωθεί η εταιρία, με τον εκβιασμό του κλεισίματος και της ανεργίας. Τα ίδια τα στελέχη της διοίκησης της ΒΙΟΧΑΛΚΟ δηλώνουν προκλητικά πως «τζάμπα πάνε και οι θυσίες των εργαζομένων». Και αυτές δεν είναι καθόλου μικρές: μειώσεις 16% το Γενάρη στα «Ελληνικά Καλώδια», διαθεσιμότητα των εργατών της «ΣΟΒΕΛ» όλο το Μάρτη, 20% μείωση αποδοχών στη «Σιδενόρ» τον Απρίλη, 15% μείωση και απολύσεις στη «Χαλκόρ» το Μάη, μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία και απολύσεις και στις υπόλοιπες θυγατρικές του ομίλου. Με σημαντικό εργαλείο την κατάργηση της κλαδικής συλλογικής σύμβασης στο μέταλλο, η εργοδοσία της ΒΙΟΧΑΛΚΟ εξαθλιώνει ολοένα και περισσότερο τους εργαζόμενους, για να τους πετάξει στο δρόμο όταν το «απαιτήσουν οι συνθήκες». Όλα αυτά με πρόσχημα τη «βιωσιμότητα» και την «αντιμετώπιση της κρίσης».
Δεν υπάρχει καμία προοπτική στην υποταγή. Τα παιχνίδια των κεφαλαιοκρατών και οι ανταγωνισμοί τους ξεσπάνε στις ζωές εργατών και εργαζομένων. Μόνος δρόμος ο συλλογικός αγώνας για δουλειά με αξιοπρέπεια που ταυτόχρονα θα αποκαλύπτει και θα σπάει όλα τα ιδεολογήματα ταξικής συνεργασίας και «κοινών συμφερόντων» εργατικής και αστικής τάξης, που μόνο στόχο έχουν την αποδυνάμωση των εργατικών αντιστάσεων και την αποδοχή της εξαθλίωσης.