ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ!
ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΝΤ-ΕΕ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες
Μπροστά μας έχουμε την απεργία στις 11 του Μάη και είναι μια ευκαιρία με τη μαζική συμμετοχή μας να δείξουμε την οργή και το θυμό μας για τη βάναυση και βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε, αλλά, ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία να διατρανώσουμε τη θέλησή μας να αντιπαρατεθούμε στην επίθεση αυτή και να την ανατρέψουμε.Αν δεν μπορέσουμε να αντιπαρατεθούμε, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα για μας και τα παιδιά μας. Η επίθεση που δεχόμαστε είναι καταιγιστική και γίνεται όλο και πιο άγρια. Η κυβέρνηση -υποταγμένη στις εντολές κεφάλαιου-ΔΝΤ-ΕΕ και έτοιμη να εφαρμόσει τα νέα αντεργατικά μέτρα που επιβάλλει το αντιδραστικό Σύμφωνο για το Ευρώ- είναι αποφασισμένη να μας εξοντώσει, να κάνει τη ζωή μας κόλαση: να πετσοκόψει ακόμα περισσότερο τους μισθούς και τις συντάξεις, να στραγγαλίσει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ζούνε πολύ πιο κάτω από τα λεγόμενα όρια της φτώχειας καταργώντας ή περικόπτωντας δεκάδες κοινωνικά επιδόματα, όπως το επίδομα ανεργίας. Και όλα αυτά, σε συνθήκες που η ανεργία καλπάζει (πλησιάζοντας στο τέλος του χρόνου το 1 εκατομμύριο, ενώ οι μισοάνεργοι τους 600.000), σε συνθήκες που το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου της δουλειάς βρίσκεται αντιμέτωπο με το πρόβλημα της επιβίωσης. Είναι συνεπώς ολοφάνερο ότι ζωή μας θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη και γεμάτη βάσανα.Πρόκειται για μια κυβέρνηση απάνθρωπη και επικίνδυνη, όπως είναι ακριβώς και το εκμεταλλευτικό σύστημα που υπηρετεί και εκπροσωπεί. Ανάλογες όμως είναι και οι υπηρεσίες της «αντιπολίτευσης» των αστικών κόμματων τα όποια στηρίζουν όλα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες
Οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες στενάζουν κάτω από το βάρος της φτώχειας και της ανέχειας. Όλο και περισσότερες αδυνατούν να καλύψουν ακόμα και τις πιο στοιχειώδες ανάγκες τους. Την ίδια στιγμή, στους χώρους της δουλειάς οι εργαζόμενοι εκβιάζονται και απειλούνται με απόλυση, εάν δεν αποδεχτούν μείωση των μισθών τους και ανατροπές στις εργασιακές τους σχέσεις. Οι συλλογικές συμβάσεις είτε παραβιάζονται ανοιχτά είτε δίνουν τη θέση τους σε ατομικές συμβάσεις με τους βάναυσους όρους της εργοδοσίας. Σε αυτές τις άγριες συνθήκες που ζούμε, ο δρόμος του αγώνα και της αντίστασης, αποχτάει σπουδαία σημασία και αποτελεί ζωτική και άμεση ανάγκη για όλο τον εργαζόμενο λαό.Γίνεται επίσης φανερός ο άθλιος ρόλος των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ οι οποίοι κάνουν τα πάντα για να αποθαρρύνουν τους εργαζόμενους και να τους κρατάνε στη γωνία. Πρόκειται για μια συμβιβασμένη ηγεσία που υποτάσσεται στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της κυβέρνησης και μάλιστα με τον πιο προκλητικό τρόπο Οι απεργίες, αντί να πυκνώσουν, γίνονται όλο και πιο αραιές με μόνη επιδίωξη να βγουν οι εργατοπατέρες από την υποχρέωση. Ανάλογη στην πράξη είναι και η στάση της ηγεσίας του ΠΑΜΕ. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λέει μεγάλα λόγια, περί «αγώνων» και «αντεπιθέσεων» και στην πράξη να σέρνεται πίσω από τις αποφάσεις της ΓΣΕΕ. Αλήθεια, τι έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια της άγριας και βάρβαρης επίθεσης; Τι έχουν κερδίσει οι εργαζόμενοι από τη δράση του ΠΑΜΕ; Ένα τίποτα!
Ο μόνος δρόμος που έχουν να επιλέξουν οι εργαζόμενοι είναι ένας και είναι αυτός της μαζικής πάλης και της αντίστασης. Και αυτός ο δρόμος θα ανοίξει και θα φέρει αποτελέσματα, μόνο αν τον ανοίξουν όλοι αυτοί που νιώθουν την ανάγκη, η μεγάλη μάζα των εργαζομένων, ο κόσμος της δουλειάς και του μόχθου. Ναι, αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν! Να φτιάξουν τις δικές τους οργανώσεις, παντού όπου ζουν και δουλεύουν. Να φτιάξουν τα δικά τους όργανα πάλης. Να οικοδομήσουν παντού πρωτοβουλίες αντίστασης. Ας γίνει το πρώτο βήμα και τα υπόλοιπα θα έρθουν. Ας μην καθυστερούμε! Μπορούμε να οργανωθούμε, να αντισταθούμε, να καταφέρουμε νίκες! Έξω από την οργάνωση και τον αγώνα, δεν μπορούν να προκύψουν νίκες και κατακτήσεις. Ας γίνει η γενική απεργία στις 11 του Μάη μια νέα αρχή για την πάλη μας!
Ταξική Πορεία
