Προτάσεις κοινής δράσης της Αριστεράς, με παραλήπτες… τους αποστολείς τους

Δημοσιεύτηκε στο «Δρόμο της Αριστεράς» κείμενο των Γ.Θεωνά και Ρ. Ρινάλντι που απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και τις καλεί να «ξεπεράσουν καθυστερήσεις και αγκυλώσεις» και ότι είναι «εντελώς αναγκαίο να παρθούν ενωτικές πρωτοβουλίες, να αναπτυχθεί κοινή δράση».
Μετά από έναν απολογισμό της μέχρι τώρα στάσης των διαφόρων δυνάμεων αλλά και συνολικά της Αριστεράς διαπιστώνεται –στο κείμενο– ότι ουσιαστικά δεν αναλήφθηκε η ευθύνη για τη δημιουργία μέσα στον εργαζόμενο λαό μιας «ενωτικής, παλλαϊκής δράσης για την ανατροπή και την απαλλαγή της χώρας από το Μνημόνιο και τους εκφραστές του» και ακόμη περισσότερο δεν αναλήφθηκαν «συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα συσπείρωναν όλο το λαό ενάντια στα πακέτα μέτρων που αμαυρώνουν τη ζωή των πολιτών και γκρεμίζουν δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες εδώ και έναν αιώνα…».

Σε όλα αυτά -που θα μπορούσε να τα προσυπογράψει είτε ένας εργαζόμενος, είτε ένας προοδευτικός, είτε ένας αριστερός αγωνιστής- δεν αναζητούνται απαντήσεις, ευθύνες και δεν αναπτύσσεται ένα σκεπτικό αλλά επαναλαμβάνονται οι γνωστές και εύκολες επιχειρηματολογίες περί «αγκυλώσεων, καθυστερήσεων, σεχταρισμού και απομονωτικής πολιτικής». Λες και αυτά είναι οι πραγματικές αιτίες για τις σοβαρές καθυστερήσεις της Αριστεράς στην ανάληψη των καθηκόντων της απέναντι στην κρίσιμη σημερινή περίοδο και όχι αποτελέσματα πολιτικών επιλογών και διαφόρων σχεδίων. Βέβαια το άνοιγμα μιας τέτοιου χαρακτήρα συζήτησης θα έθετε ζητήματα που οι συντάκτες του κειμένου θέλουν να αποφύγουν, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι και οι ίδιοι αποτελούν μέρος του προβλήματος.
Όμως την «απάντηση» σε όλα τα πώς και τα γιατί, στο χώρο της Αριστεράς, τη δίνουν οι συντάκτες του κειμένου με τη σημερινή… πρότασή τους. «Παρ' όλα αυτά» λένε «τα μέτωπα είναι μπροστά μας και ανοικτά». Πρώτο από όλα το «δημοψήφισμα για το σύμφωνο του ευρώ». Και συνεχίζουν: «να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου». Επιπλέον «απαίτηση για αναδιαπραγμάτευση με στόχο τη διαγραφή του χρέους ή την κατάργηση του μεγαλύτερου μέρους του πάνω από το 60% του ΑΕΠ και με ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής του υπολοίπου». Και το απαραίτητο συμπλήρωμα των παραπάνω: «η συγκρότηση ενός μετωπικού ψηφοδελτίου» που, εκτός των άλλων, «θα ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό με νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και νέες πρακτικές» (!!!)
Είναι φανερό ότι όταν καλείς σε κοινή δράση με το δικό σου «στενό» πολιτικό σχέδιο και πλαίσιο δεν κάνεις τίποτα άλλο από προτάσεις… στον εαυτό σου και «φασαρία» για να παίξεις κάποιο ρόλο στις ευρύτερες «ανακατατάξεις» που συμβαίνουν στο χώρο της ευρύτερης Αριστεράς με προοπτική πάντα τις επικείμενες εκλογές.
Όσο, αγκυλωμένα, θα αναζητούνται οι όροι συγκρότησης ενός μετώπου αντίστασης και πάλης έξω από τους όρους που δημιουργεί για την εργατική τάξη και το λαό η επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ., σε κατευθύνσεις που θεωρούν τις εκλογικές διαδικασίες σαν διέξοδο, τον αριστερό κυβερνητισμό σαν προοπτική και θέλουν να συμβάλουν με προτάσεις στο ζήτημα του χρέους, αναγνωρίζοντάς το, τόσο θα απομακρύνεται η υπόθεση της «ενωτικής, μετωπικής, παλλαϊκής δράσης» και οι συντάκτες τέτοιων προτάσεων θα τις επαναφέρουν, σε κάθε ευκαιρία.

Γρηγόρης Ανδρεάτος