Νέα επίθεση εν όψει Επισπεύδεται η αύξηση του χρόνου εργασίας στο Δημόσιο

Αρχικά είχε προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο. Η πίεση, ωστόσο, που ασκείται στην κυβέρνηση και η προσπάθειά της να παραγάγει άμεσο «έργο» την οδηγούν να προωθήσει την αύξηση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από 37,5 ώρες σε 40 ή, αλλιώς, τον ημερήσιο χρόνο δουλειάς από 7,5 ώρες σε 8. Παράλληλα, στο ίδιο νομοσχέδιο, προωθείται η λειτουργία υπηρεσιών του Δημοσίου και το απόγευμα.
Πρόκειται για μια διπλή στόχευση, για την οποία η συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ περίπου κάνει την πάπια. Με το πρόσχημα της «εξίσωσης» των ωρών και των όρων εργασίας μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα επιχειρείται μια σοβαρή ανατροπή και στο κεφάλαιο αυτό. Μ’ έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια, λοιπόν. Και αύξηση της δουλειάς (ποσότητα) των εργαζόμενων στο Δημόσιο και μείωση της αμοιβής συνολικά, αφού τα ίδια και λιγότερα χρήματα θα παρέχονται για περισσότερη εργασία. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού Εσωτερικών, αρμόδιου για όλο τον δημόσιο τομέα, Ραγκούση, που κάνει λόγο για ισοδυναμία της αύξησης του ημερήσιου χρόνου εργασίας κατά μισή ώρα με τη δουλειά που θα πρόσφεραν, αν προσλαμβάνονταν, 45.000 εργαζόμενοι!
Η μέγκενη σφίγγει γύρω από τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Το κεφάλαιο και η τρόικα απαιτούν ο δημόσιος τομέας να λειτουργεί αποκλειστικά για τα συμφέροντά τους και δεν ανέχονται καμία «στρέβλωση» που δεν εναρμονίζεται με τη ζούγκλα της οικονομίας της αγοράς όπως τη βιώνουν στο πετσί τους, πρώτα και κύρια, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.

Προσπαθούν να εμφανίσουν μάλιστα ως «φυσιολογική» μια τέτοια εξέλιξη. Πρώτα παγιώνουν και διευρύνουν τον εργασιακό μεσαίωνα στον ιδιωτικό τομέα και έπειτα κατηγορούν τους δημόσιους υπαλλήλους ως «προνομιούχους».
Την ίδια στιγμή προωθούν νέα μείωση των μισθών με το νέο μισθολόγιο, αλλάζοντας το «πειθαρχικό δίκαιο» επί το αυστηρότερον, καταργούν την οργανικότητα για να μπορούν να μεταθέτουν όσους αντιδρούν και αντιστέκονται. Προσπαθούν έτσι να δημιουργήσουν ένα συνολικά καταπιεστικό πλαίσιο, αφού είναι φανερό ότι εκτιμούν ότι η πολιτική τους μπορεί να οδηγήσει στο ξέσπασμα αντιδράσεων.
Για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο η ανάγκη αντίστασης είναι ολοφάνερη και επιτακτική. Χρειάζεται το ταχύτερο να ξεπεράσουν την αδράνεια των συμβιβασμένων και υποταγμένων ηγεσιών σε συνομοσπονδίες, ομοσπονδίες, συνδικάτα. Απαιτείται να σπάσει η ολέθρια και επικίνδυνη γραμμή που κυριαρχεί σήμερα.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!
ΜΑΖΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ!