ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΩΝ

Ελευθερία Βάρσου 

Πορευόμουν με το μπλοκ της Ταξικής Πορείας φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και στα νέα αντεργατικά μέτρα που έρχονται να ισοπεδώσουν τη ζωή μας. Επί της Πανεπιστημίου, στο ύψος της οδού Αμερικής, εντελώς απρόκλητα δυνάμεις των ΜΑΤ άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα, βόμβες κρότου-λάμψης και να περικυκλώνουν το μπλοκ απ’ όλες τις πλευρές. Μέσα στο χάος και στον πανικό που επικρατούσε άνθρωποι ποδοπατούνταν και, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική, αντιλήφθηκα από τη δεξιά πλευρά μια διμοιρία των ΜΑΤ. Μας επιτέθηκαν λυσσαλέα και άρχισαν να χτυπάνε με στυγνό και άγριο τρόπο τους διαδηλωτές. Εκείνη τη στιγμή δέχτηκα και εγώ ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι. Κατάλαβα ότι το αίμα έτρεχε ασταμάτητα και ταυτόχρονα πνιγόμουν από τα δακρυγόνα. Με μεγάλη δυσκολία με βοήθησαν και βγήκαμε στην οδό Αμερικής όπου διαπίστωσα ότι πολλοί διαδηλωτές βρίσκονταν στην ίδια και χειρότερη κατάσταση. Κάποιοι ειδοποίησαν και μας δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες από μοτοσικλετιστή του ΕΚΑΒ περιμένοντας το ασθενοφόρο. Με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι αυτά τα βάναυσα χτυπήματα στο κεφάλι είχαν ως στόχο γυναίκες και παιδιά.
Βλέποντας τους τραυματίες, και με τον τρόπο που χτύπησαν την πορεία, όπως περιέγραψα παραπάνω, πιστεύω ότι στόχος τους ήταν να σακατέψουν τον κόσμο που κατέβηκε σε αυτή. Σε αυτό άλλωστε συγκλίνουν όλες οι εκτιμήσεις των ανθρώπων με τους οποίους έχω μιλήσει.
Ήταν μια στυγνή δολοφονική επίθεση, που στόχο της είχε να φοβίσει τον κόσμο, να τον τρομοκρατήσει, να τον αποτρέψει από τον αγώνα και από τη συμμετοχή του στην απεργία και στη διαδήλωση. Αυτό δεν θα περάσει. Ο αγώνας θα συνεχιστεί γιατί είναι ο μόνος δρόμος που έχουν οι εργαζόμενοι. 

Σωτήρης Λέγγας

Φαρμακοποιός-συνδικαλιστής (πρώην πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Ικαρίας)

Σε μια από τις πιο ειρηνικές πορείες των τελευταίων χρόνων είχα την «τύχη» να δεχτώ την ιδιαίτερη «προστασία» των ΜΑΤ, όπως και δεκάδες άλλοι διαδηλωτές, ανάμεσά τους νεαρά παιδιά και ηλικιωμένοι, που διαδήλωναν ενάντια στις πολιτικές της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Βρίσκομαι εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια στις γραμμές του λαϊκού κινήματος και ποτέ δεν ξανασυνάντησα τέτοια λύσσα σαν αυτή με την οποία μας χτυπούσαν χθες. Τα χτυπήματα των ΜΑΤ ήταν δολοφονικά, σημάδευαν κεφάλια. Έχω τη γνώμη ότι επιδίωκαν θύματα, αυτές ήταν οι εντολές τους. Αυτή είναι και η δημοκρατία στην εποχή της τρόικας και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Όλοι δικαιούνται να έχουν διαφορετική άποψη, αρκεί να μην την εκφράζουν. Όποιος την εκφράζει, «τυγχάνει» της ίδιας «προστασίας» με μένα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση σε διατεταγμένη υπηρεσία από τους ξένους προστάτες και τα μεγάλα συμφέροντα είναι αδίστακτη και επικίνδυνη.
Η μόνη απάντηση στην πολιτική των μαντρόσκυλων του μνημονίου είναι μαζικός, λαϊκός, παρατεταμένος αγώνας, έξω από τους περιορισμούς των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, με την ουσιαστική συμμετοχή του ίδιου του λαού στη λήψη των αποφάσεων και στην οργάνωση των αγώνων, πέρα από λογικές αποκλεισμών και κοινοβουλευτικών αυταπατών.
Οι αγώνες δεν τρομοκρατούνται! Κάτω η πολιτική της εξαθλίωσης και της καταστολής και οι εκφραστές της!

Ρούλα Σακκά

Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο 7ο Θεραπευτήριο του ΙΚΑ

Με την απροκάλυπτη και δολοφονική βία από τα ΜΑΤ αντιμετωπίστηκε η χθεσινή απεργιακή πορεία στην οποία συμμετείχα. Την πρωτοφανή χρήση χημικών μέσα στα μπλοκ των διαδηλωτών ακολούθησε ο κλοιός των διμοιριών των ΜΑΤ, όπου ο κάθε διαδηλωτής δεχόταν τη δολοφονική τους μανία. Από καθαρή τύχη δεν υπάρχει νεκρός.
Ήταν, καθαρά, επίδειξη ισχύος ενάντια στον εχθρό-λαό που αντιστέκεται στα μέτρα, δεδομένης της παρουσίας της τρόικας στην Ελλάδα, δίνοντας για μία φορά ακόμα τα διαπιστευτήριά τους στα ξένα αφεντικά τους, βομβαρδίζοντας κυριολεκτικά τον λαό που αντιστέκεται με όπλο την απεργία.
Δεν μπορούν να μας τρομοκρατήσουν και θα συνεχίσουμε στον μόνο δρόμο που αποτελεί διέξοδο για τον λαό. Αντίσταση στην επίθεση για την ανατροπή των μέτρων!