΄Υστερα από έναν χρόνο επίσημης σιωπής, στις 29/4, προχώρησαν σε προσαγωγές τεσσάρων ατόμων. Συνέταξαν «ογκώδη δικογραφία», ενώ «αναλύουν» το περιεχόμενο που έχουν καταγράψει οι χαφιεδοκάμερες. Είχε προηγηθεί εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση, με έρευνες σε σπίτια, στην Κυψέλη και στα Εξάρχεια. Οι προσαχθέντες, που σύμφωνα με τα δημοσιεύματα και την ΕΛ.ΑΣ. ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο, και θεωρούνται ύποπτοι για την επίθεση στη «Μαρφίν» και -οι δύο- στο βιβλιοπωλείο «Ιανός», έδωσαν «ανωμοτί» (χωρίς όρκο) κατάθεση και αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι. Οι προσαγωγές τους δεν μετατράπηκαν τελικά σε συλλήψεις γιατί... δεν βρέθηκε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος τους. Εκτός, βέβαια, από μια... σφεντόνα(!), ένα τόξο και ένα κλομπ, που βρέθηκαν στο σπίτι ενός απ’ αυτούς!
Η όλη εξέλιξη δεν είναι μικρής σημασίας. Ούτε φυσικά έχει να κάνει, ας μη γελιόμαστε, με την «απόδοση δικαιοσύνης» και την «εξεύρεση των ενόχων της δολοφονίας». Δεν είναι αυτό που «ενδιαφέρει» την κυβέρνηση και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς! Ξεκινώντας από τον ευάλωτο και «υπό ομηρία» χώρο των αντιεξουσιαστών και των αναρχικών (που, σημειώστε, έχει βγάλει και διάφορες ανακοινώσεις καταδίκης της επίθεσης), ανοίγει ο δρόμος για τη στοχοποίηση και άλλων πολιτικών χώρων. Και αυτών που αναφέρονται στην Αριστερά, στην αντίσταση και στους μαζικούς αγώνες. Και αυτών που οργανώνουν κινητοποιήσεις, οι οποίες, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του συστήματος, μπορεί να έχουν «ανθρώπινα θύματα», όπως στη «Μαρφίν». Ανοίγει ο δρόμος για τη στοχοποίηση απεργών, εργαζομένων, νεολαίων που «επιμένουν» πεισματικά να κατεβαίνουν στις μαζικές διαδηλώσεις! Που συναντούν μπροστά τους την κρατική βία και τρομοκρατία. Που καταγράφονται από τα διάφορα τεχνικά μέσα του συστήματος. Ανοίγει ο δρόμος, εν ολίγοις, για τη στοχοποίηση και την ενοχοποίηση της λογικής και της πρακτικής της αντίστασης. Θυμηθείτε, εδώ, και τις διάφορες φωνές εκπροσώπων του συστήματος απέναντι σε πολιτικούς χώρους, σχετικά με την «πολιτική αυτουργία» τους, με την «κάλυψη» των ενόχων και άρα τη συνενοχή τους.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, η «εκδοχή» της προβοκάτσιας έχει... εξαφανιστεί πλήρως! Τόσο από τα επίσημα δημοσιεύματα όσο και από τα τηλεοπτκά αφιερώματα που έγιναν για το θέμα. Οι «συνειρμοί» που γίνονται παραπέμπουν σε «συνευθύνη» πολιτικών χώρων, που αναφέρονται στο κίνημα, με τους δολοφόνους. Η δράση μηχανισμών, που μάλλον κρατική, παρακρατική και αντιλαϊκή βία θυμίζουν, είναι κάτι που δεν τίθεται ούτε ως... ενδεχόμενο! Αλλά, βέβαια, τα ΜΜΕ και οι διωκτικοί μηχανισμοί τη δουλειά τους κάνουν...
Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ότι η στάση του συστήματος και των μηχανισμών του απέναντι στον λαό, στο κίνημα, στις αντιστάσεις, στις μορφές πάλης, απέναντι στις δυνάμεις και συλλογικότητες της Αριστεράς, απέναντι σε όλους όσοι αναφέρονται στα παραπάνω, ή -πολύ περισσότερο- δουλεύουν γι' αυτά, μπαίνει σε άλλη φάση. Σε κατεύθυνση έντασης της τρομοκρατίας, της συκοφαντίας, της στοχοποίησης, της ποινικοποίησης, των απαγορεύσεων. Στην κατεύθυνση αυτή, πολλά μέσα μπορεί να επιστρατευθούν. Σε αναλογία με τις ανάγκες της πρωτόγνωρης επίθεσης που ξετυλίγεται καθημερινά σε όλα τα πεδία της ζωής του λαού. Και η εξέλιξη αυτή μόνο με οργανωμένο, επίμονο και μαζικό κίνημα αντίστασης αντιμετωπίζεται.
