Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.

2 Μαΐ 2011

Στις… ταξικές δυνάμεις Καμίνης, Μιχαλολιάκος και πολλοί άλλοι!
Ποιός μίλησε για σεχταρισμό του ΚΚΕ;

“Η καρδιά της παγκόσμιας εργατικής τάξης «χτύπησε» για πέντε μέρες στην Ελλάδα. Οι εργασίες του 16ου Συνεδρίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας - που για πρώτη φορά στην ιστορία του φιλοξενήθηκαν στη χώρα μας - ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή, επισφραγίζοντας την ανάγκη να δυναμώσει χωρίς καμιά καθυστέρηση η ταξική οργάνωση και πάλη των εργατών όλου του κόσμου…
...Με διεθνιστικά συνθήματα έγινε αποδεκτό το μήνυμα που έστειλε στο 16ο Συνέδριο της ΠΣΟ ο πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο. Μηνύματα έστειλαν ακόμα ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας. Χαιρετισμό την πρώτη μέρα απηύθυναν ο α' αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Γρηγόρης Νιώτης, ο περιφερειάρχης Αττικής, Γιάννης Σγουρός, ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, ο δήμαρχος Πειραιά, Βασίλης Μιχαλολιάκος…” (Ανταπόκριση του Ριζοσπάστη 12/4/2011 για το 16ο Συνέδριο της λεγόμενης Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας που έγινε στην Αθήνα με την ευθύνη του ΠΑΜΕ).
Μάλιστα, λοιπόν… Αυτοί που με κάθε ευκαιρία –στο όνομα της υποτιθέμενης καθαρότητας- είναι ικανοί να υπονομεύσουν και τη μικρότερη κινητοποίηση πρωτοβάθμιου σωματείου, δε δίστασαν να κάνουν τη γύρα τους για να μαζέψουν χαιρετισμούς συμπαράστασης από όλο αυτό τον αστικό εσμό που προβάλλει χωρίς ντροπή ο Ριζοσπάστης.

Δε μας εντυπωσιάζει βέβαια που αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως όλη η φασαρία που κάνει το ΚΚΕ για τους «υποταγμένους» στοχεύει στη διεκδίκηση για τον εαυτό του, του ρόλου του επίσημου συνομιλητή - αντί για τη ΓΣΕΕ - με το σύστημα.
Ούτε μας εντυπωσιάζει ότι οι τραμπουκισμοί και οι ύβρεις προς τα αριστερά του συνοδεύονται με καθωσπρεπισμό και «ανοιχτό μυαλό» προς τα δεξιά. Και μάλιστα σε ένα ζήτημα που αποτελεί κεντρική πολιτική παρουσία, που δεν άπτεται ούτε του μαζικού κινήματος ούτε ζητημάτων δημοκρατικών δικαιωμάτων όπου θα δικαιολογούνταν υπό συνθήκες πλάτεμα των μετώπων. Είναι οι αναμενόμενες αντιφάσεις ενός κόμματος που εδώ κι πενήντα χρόνια έχει υιοθετήσει τη γραμμή του «ειρηνικού δρόμου» για το σοσιαλισμό.
Αυτό, όμως, που είναι εντυπωσιακό είναι ότι αυτή η ξετσίπωτη οπορτουνιστική διγλωσσία προβάλλεται από το Ριζοσπάστη χωρίς έστω μια συνοδευτική απολογία –«εξήγηση»… Τόσο το άγχος της καθοδήγησης του ΚΚΕ να μπει στα σαλόνια, που τα υπόλοιπα περισσεύουν, φαίνεται…