ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Αυτό το ερώτημα η πραγματικότητα όλο τον τελευταίο χρόνο το φέρνει διαρκώς μπροστά μας, όλο και πιο έντονα. Τώρα πια δεν μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες.
Η κυβέρνηση, όλα τα κόμματα του συστήματος μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους, απαιτούν ατελείωτα ιδρώτα, αίμα και δάκρυα να καταβάλλουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία στο λογαριασμό των διεθνών αρπακτικών της ΕΕ και του ΔΝΤ, στις τσέπες των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, του κεφαλαίου.
Μας ζητούν να θυσιάσουμε κάθε δικαίωμα, κάθε στοιχειώδη κατάκτηση της ζωής μας με αντίτιμο την παντοτινή υποδούλωση της χώρας και την μετατροπή κάθε εργαζόμενου σε δούλο. Απαιτούν αδιαμαρτύρητα να συρθούμε στο πυκνό σκοτάδι του εργασιακού- κοινωνικού μεσαίωνα που ήδη στήνουν.
Μόνο που ενώ η οργή μας περισσεύει, της φράζει το δρόμο για να γίνει πράξη η χρόνια παράλυση των σωματείων, η υποταγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών που είτε κηρύττουν «παύση αγώνων», είτε επιμηκύνουν τον χρόνο των κινητοποιήσεων ώστε να είναι αποσπασματικές τουφεκιές χωρίς συνέχεια και κλιμάκωση, «κουρεύοντας» έτσι δραστικά τις ελπίδες των εκπαιδευτικών.
ΌΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΘΡΗΝΟΥΜΕ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΜΕ !
Μπορούμε και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά που χάνουμε τώρα, είναι αυτά που είχαν κερδίσει με τους ηρωικούς τους αγώνες οι λαοί και οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου. Τώρα τα χάνουμε, γιατί πρώτα χάσαμε τη δύναμη μας, δηλαδή την πολιτική, συνδικαλιστική και οργανωτική συγκρότηση που έκανε το λαό και τη νεολαία καθοριστική δύναμη της κοινωνίας.
Αυτή τη δύναμη πρέπει να ξαναχτίσουμε από την αρχή ξεκινώντας από το σωματείο μας.
ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ:
ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ – ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ Με την επανασύσταση του συνδικαλισμού στη βάση της ανεξαρτησίας του από το κράτος, τη διοίκηση και τις καθεστωτικές δυνάμεις .
ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Σε συντονισμό με όλους τους εργαζόμενους, ανέργους, νεολαίους, παλεύοντας για την υπεράσπιση της ζωής μας.
Στον απεργιακό συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων ακόμα και έξω από την καταστατική «νομιμότητα» των ομοσπονδιών
Αυτό το νόημα θα πρέπει να δώσουμε ΑΠΕΡΓΩΝΤΑΣ την Τετάρτη 5/10
• Μήνυμα ότι δεν αποδεχόμαστε και δεν παραδινόμαστε στην βαρβαρότητα.
• Βήμα για να ξαναπάρουμε τα σωματεία στα χέρια μας.
• Για να ληφθούν πρωτοβουλίες κοινής δράσης μέσα και έξω από την εκπαίδευση.
• Για να γίνει πράξη ο συντονισμός των αγώνων «από τα κάτω».
• Για να γίνει το κίνημα γίνει πραγματική υπόθεση των εργαζομένων
Ο αγώνας θα είναι δύσκολος και μακρύς. Κάθε μέρα που περνάει ο αντίπαλος θα γίνεται και πιο άγριος. Χωρίς αυτόν τον αγώνα όμως η κατάσταση θα είναι ένας μονόδρομος προς την κοινωνική τραγωδία και την κοινωνική ερήμωση!
ΟΛΟΙ στις απεργιακές συγκεντρώσεις
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
