Νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο Μηχανισμός άγριων περικοπών, διαρκούς φτώχειας και πειθαναγκασμού των εργαζομένων

Κατατέθηκε και συζητείται ήδη στη Βουλή, στο πλαίσιο του ονομαζόμενου πολυνομοσχεδιου, το νέο σύστημα αμοιβών στο Δημόσιο, στενό και ευρύτερο. Βασικό του χαρακτηριστικό είναι οι άγριες περικοπές των αποδοχών στο σύνολο των εργαζομένων, η επιβολή ενός καθεστώτος μόνιμης φτώχειας και η προσπάθεια εμπέδωσης ενός εργασιακού κλίματος ανασφάλειας, αβεβαιότητας και τρομοκράτησης.
Ας τα δούμε όλα αυτά πιο συγκεκριμένα:

Το νέο μισθολόγιο, λοιπόν, πατάει πάνω στις περικοπές και στις μειώσεις των αποδοχών που επιβλήθηκαν αρχικά από το μνημόνιο και στη συνέχεια από το μεσοπρόθεσμο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και που είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του εισοδήματος (σε συνδυασμό με τα φοροληστρικά μέτρα) κατά περίπου το 1/3. Αυτή τη λεηλασία του εισοδήματος θέλει να παγιώσει και να διευρύνει. Είναι χαρακτηριστικό ότι η καλλιέργεια αυταπατών για δήθεν αυξήσεις στους χαμηλόμισθους γκρεμίστηκε με πάταγο. Ίσα ίσα, απ' τους πλέον χαμηλόμισθους αφαιρεί το μεγαλύτερο τελικά αναλογικά ποσό.
Στελέχη του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης ανέφεραν ότι «δεν πρόκειται για ενιαίο μισθολόγιο αφού δεν εξισώνονται πλήρως οι αμοιβές όλων των δημοσίων υπαλλήλων, με τα ίδια προσόντα και την ίδια προϋπηρεσία, αλλά για νέο μισθολόγιο το οποίο κατανέμει τις αμοιβές με δικαιοσύνη (sic) συνδέοντας τον μισθό με τη βαθμολογική εξέλιξη μέσω της αξιολόγησης».
Με την κατάταξη των ήδη υπηρετούντων υπαλλήλων μισθολογικά και βαθμολογικά θα υπάρξει άγριο μαχαίρι στις ΚΑΘΑΡΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ που θα προκύψει μέσα από δύο κανάλια: την κατάργηση όλων σχεδόν των επιδομάτων που προσαυξάνουν τον βασικό μισθό (πλην ελαχίστων και συγκεκριμένων) και τις αυξημένες κρατήσεις για ασφάλιση, περίθαλψη, αλλά και φόρο. Το αποτέλεσμα θα είναι να δουν οι εργαζόμενοι τις καθαρές αποδοχές τους να μειώνονται από 200 έως και πάνω από 1.500 ευρώ! Ακόμα και αν δίνουν ένα εύρος ακαθάριστων αποδοχών από 780 έως 2.700 ευρώ το μήνα, η συντριπτική πλειοψηφία των μονίμων και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου εργαζομένων θα κυμαίνεται γύρω στο χιλιάρικο καθαρά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και αυτό μετά από πολλά χρόνια δουλειάς.
Για τους πρωτοδιόριστους (αν ποτέ υπάρξουν τέτοιοι, αφού πάμε ολοταχώς σε μαζικές απολύσεις και εφεδρεία) ο εισαγωγικός μισθός θα παραμένει τέτοιος σχεδόν για πάντα, με βάση τις διπλές και τριπλές αξιολογήσεις που προβλέπονται. Όλοι μαζί, παλιοί ή νέοι, θα παραμένουν καθηλωμένοι στα επίπεδα της φτώχειας. Ένα τέτοιο πάγωμα μισθών θα σημάνει επιστροφή σε αγοραστική δύναμη όχι του 2004, που σκόπιμα χρησιμοποίησε ο Βενιζέλος, αλλά μάλλον προ του 1981, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η διπλή σύνδεση του μισθού τόσο με τον βαθμό όσο και με τη λεγόμενη παραγωγικότητα δημιουργεί διπλό, ανυπέρβλητο για τους περισσότερους εμπόδιο στο να ανέβουν μισθολογικά. Είναι η μέθοδος επιστροφής στον μεσαίωνα (σε μισθολογικό επίπεδο) και θυμίζει εποχές που «προάγονταν» οι δημόσιοι υπάλληλοι σαν απαραίτητο όριο για να δουν κάποια οικονομική ανέλιξη. Ακόμα όμως και αν «προαχθεί» κάποιος, καραδοκεί η «ποσοστικοποιημένη παραγωγικότητα» που θα προκύπτει από συγκεκριμένους στόχους και δείκτες (να δεις τι σου 'χω για μετά...) και που μόνο ένα ποσοστό που θα βαίνει μειούμενο όσο ανεβαίνει κάποιος τη σκάλα θα μπορεί να «απολαύσει». Έτσι ευελπιστούν να φτάσουμε τελικά στην περιβόητη εξατομικευμένη αμοιβή -κάτι σαν την ατομική σύμβαση- που θα ανατινάξει κάθε έννοια συλλογικότητας για τη βάση ενοποίησης των εργαζομένων και των διεκδικήσεών τους σε οικονομικό και όχι μόνο επίπεδο.
Δεν θα θέλαμε να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες αναφορικά με τη δομή την καθαρά οικονομική του νέου συστήματος αμοιβών στο Δημόσιο. Απλά παραθέτουμε 2 πίνακες που εν πολλοίς είδαν το φως της δημοσιότητας. Ο ένας αφορά το μισθολόγιο αυτό καθαυτό και ο άλλος τις ισχύουσες σήμερα κρατήσεις και τη φορολόγηση. Φυσικά με κάθε επιφύλαξη (αν και θεωρούμε ότι δεν θα αλλάξουν τα δομικά στοιχεία του μισθολογίου) δεδομένου ότι συνεχίζεται η συζήτηση στη Βουλή. Εκτός και αν η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα μπλοκάρει την προσχεδιαζόμενη διαδικασία και δρομολογήσει άλλου τύπου καταστάσεις πράγμα για το οποίο πασχίζουμε.
Αξίζει να επισημανθούν τα εξής:
Οι μειώσεις που θα προκύψουν στους μισθούς θα εφαρμοστούν αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου.
Για το θέμα της λεγόμενης παραγωγικότητας-αποδοτικότητας θα χρειαστεί να επανέλθουμε αφού λεπτομέρειες θα καθοριστούν με προεδρικό διάταγμα.
Η εισαγωγή του όρου «κρατικός υπάλληλος» τινάζει στον αέρα κάθε έννοια μονιμότητας στη θέση και οργανικότητας, αφού δίνει το δικαίωμα μετακίνησης κυριολεκτικά σε όλη την επικράτεια. (Για να θυμηθούμε την ταινία με τον Βέγγο-δημόσιο υπάλληλο που έψαχνε να βρει στον χάρτη κατά πού πέφτει το... Σουφλί.)
Το βέβαιο πάντως είναι ότι πρόκειται για μια βάναυση νέα επίθεση με άμεσες συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα μέτρα (απολύσεις, εφεδρεία, φοροληστεία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, δραματική περικοπή συντάξεων κ.λπ.) διαμορφώνεται ένα πολύ ζοφερό τοπίο για τον κόσμο της δουλειάς. Δεν είναι καθόλου τυχαία η εξαίρεση από το νέο μισθολόγιο του σκληρού πυρήνα του αστικού κράτους (αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δικαστές, διπλωμάτες κ.λπ.) στους οποίους επιφυλάσσεται διαφορετική μεταχείριση λόγω, κυρίως, του ρόλου τους.
Η επιχείρηση να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν (όσοι) κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί και με το κεφάλι σκυμμένο δεν πρέπει να περάσει. Η προσπάθεια πειθάρχησης και υποταγής, πότε με τη δουλειά, πότε με τον μισθό, πότε με την τρομοκράτηση και πότε με την ανοιχτή καταστολή, πρέπει να πέσει στο κενό. Με μαζικότητα, οργάνωση και ξεκάθαρους στόχους να ξεδιπλωθούν οι άμεσοι αγώνες που απαιτούνται για να μην περάσει το πολυνομοσχέδιο-έκτρωμα και μαζί με αυτό το νέο μισθολόγιο.