ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥΣ... ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΚΤΟΝΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΞΥΛΟ

Τη Δευτέρα 10/10 στο Φυσικό Αθήνας μέλη της Κ.Ν.Ε.- Μ.Α.Σ. έκαναν μια πραγματικά τραμπούκικη επίθεση απέναντι στην Ε.Α.Α.Κ., ενώ τον τελευταίο καιρό οι συγκρούσεις μεταξύ αυτών των δυνάμεων είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Δυστυχώς μέσα από αρκετές τέτοιες εγκληματικές ενέργειες που έχουν συμβεί φαίνεται ότι αυτές οι δυνάμεις θεωρούν τις συγκρούσεις άμεση πολιτική απάντηση.
Σε μια περίοδο που ο λαός και η νεολαία βιώνουν μια πρωτόγνωρη και δίχως τελειωμό θυσία των δικαιωμάτων τους στις ανάγκες του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, ενώ τους τίθενται ακόμα και ζητήματα επιβίωσης, είναι επιτακτικό καθήκον όλων των αριστερών δυνάμεων η οικοδόμηση ενός ανατρεπτικού φοιτητικού κινήματος στο πλευρό του λαού που αγωνίζεται και εξεγείρεται.
Από τη μια όμως η ΚΝΕ ξεπουλά τον αγώνα των φοιτητών, προσπαθώντας να ανοίξει τις καταλήψεις και χωρίς να θέτει καν ζήτημα ανατροπής του νέου νόμου πλαίσιο, και από την άλλη οι δυνάμεις Ε.Α.Α.Κ., ΑΡ.ΕΝ. δίνουν στο κίνημα εκλογικίστικες διεξόδους με το να θέτουν το ζήτημα ανατροπής του νόμου στη βάση αλλαγής της κυβέρνησης και διαχείρισης του αστικού κοινοβουλίου. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της ΕΑΑΚ, λοιπόν, ενώ θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να βρίσκονται στην κατεύθυνση συγκρότησης του κινήματος, φαίνεται ότι φοβούνται και αποφεύγουν την πραγματική σύγκρουση με το σύστημα και βρίσκουν εκτόνωση στη μεταξύ τους σύγκρουση.
Τα παραπάνω πολιτικά τους αδιέξοδα και οι λογικές της ηττοπάθειας και απαξίωσης της δύναμης του λαού και του κινήματος είναι οι βασικοί λόγοι για αυτές τις πρακτικές επιθέσεων και συγκρούσεων αυτών των δυνάμεων. Η αδυναμία τους επίσης σε μια κρίσιμη και δύσκολη καμπή του κινήματος να ενεργοποιήσουν τον κόσμο σε κινηματική κατεύθυνη με βάση τις πολιτικές θέσεις τους, με αποτέλεσμα ο κόσμος να τους ξεπερνά, τους οδηγεί σε τέτοιες μορφές εκτόνωσης. Τέτοιου είδους προβοκατόρικες ενέργειες και τραμπούκικες επιθέσεις, λοιπόν, που γίνονται μάλιστα από δυνάμεις που θέλουν να αναφέρονται στο κίνημα και στην Αριστερά, φυσικά είναι έξω από τις μάζες και καμιά σχέση δεν έχουν με τον κόσμο του φοιτητικού κινήματος. Σίγουρα δεν δίνουν απάντηση στις απαιτήσεις του κινήματος και στους προβληματισμούς των φοιτητών για το πώς θα αντιμετωπίσουν το μέλλον της εξαθλίωσης που τους ετοιμάζουν, αλλά αντίθετα αυξάνουν τις πιθανότητες να δοθεί πάτημα στο σύστημα να κατασυκοφαντήσει τους αγώνες των φοιτητών, το άσυλο και το φοιτητικό κίνημα.
Οι πραχτικές αυτές λοιπόν δεν είναι έκφραση υγιών πολιτικών αντιπαραθέσεων μέσα στις αγκάλες του φοιτητικού κινήματος, γιατί είναι προφανές πως ξεφεύγουν από τα όρια της απλής αντιπαράθεσης και αναδεικνύουν προβλήματα πολιτικής άποψης για καθεμιά από αυτές τις δυνάμεις. Η πραγματική αντιπαράθεση, η συνδιαμόρφωση και η πάλη των απόψεων είναι το πεδίο που θα θέσει τους στόχους πάλης του κινήματος και θα ενεργοποιήσει τον κόσμο στο δρόμο του αγώνα. Οι απαντήσεις σε κάθε περίπτωση αλλά και σε κάθε πρόβλημα των φοιτητών βρίσκονται στους μαζικούς αγώνες και στη συλλογική και οργανωμένη αντίσταση απέναντι σε αυτό το σάπιο σύστημα που καταστρέφει τις ζωές μας. Οποιαδήποτε πραχτική βρίσκεται έξω από τους μαζικούς αγώνες και τις συλλογικές διαδικασίες του κινήματος όχι μόνο δεν βοηθά αλλά ενδεχομένως και να υπονομεύει το κίνημα, και οι φοιτητές καλούνται να γυρίσουν πλάτη σε τέτοιες λογικές.