Ανταπόκριση από φοιτητικούς συλλόγους Θεσσαλονίκης

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες αποτέλεσαν σημείο καμπής για το φοιτητικό κίνημα, με τη λήξη όλων των καταλήψεων, την τρομοκρατία υπουργείου–καθηγητών και την αναζήτηση της συνέχισης του αγώνα.
Παρά την πτωτική τάση, οι κατειλημμένοι σύλλογοι –που σε αρκετές περιπτώσεις άγγιξαν τις 6 εβδομάδες σε διάρκεια- οργάνωσαν εξωστρεφείς δράσεις για το άνοιγμά τους προς την κοινωνία, με παρεμβάσεις σε σημεία της πόλης, ΔΕΗ, νοσοκομεία, διόδια και, συνεχίζοντας την προσπάθεια σύνδεσης του φ.κ. με το μαθητικό κίνημα, με παρεμβάσεις σε σχολεία και συμπόρευση στο δρόμο. Χαρακτηριστικό και ελπιδοφόρο γεγονός η μαζική συμμετοχή των μαθητών στη γενική απεργία της Τετάρτης 5/10. Αυτός ο κύκλος κινητοποιήσεων κατά κάποιον τρόπο «έκλεισε» με ημερήσιες εκδηλώσεις του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων που παρά τις προβληματικές της διοργάνωσής τους κατάφεραν να δώσουν ένα στίγμα για τη συνέχιση του αγώνα.

Συγχρόνως είχαμε την καθημερινή τρομοκρατία από μεριάς συστήματος με το ρεβανσισμό υπουργείου και καθηγητών και τις απειλές για χαμένες εξεταστικές και εξάμηνα. Απειλές που εφάρμοσαν οι τελευταίοι με τον πιο χυδαίο και εκδικητικό τρόπο, στερώντας την επαναληπτική εξεταστική στη συντριπτική πλειοψηφία των σχολών, ακόμη και σε αυτές που δεν ξεπέρασαν τις δύο εβδομάδες καταλήψεων. Ετσι απέδειξαν για ακόμη μία φορά το ρόλο τους, που δεν είναι άλλος από του εφαρμοστή των αντιεκπαιδευτικών μέτρων, διαλύοντας όποιες αυταπάτες τρέφουν και αναπαράγουν κομμάτια της Αριστεράς. Η ξεκάθαρη στάση των καθηγητών, που δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις από τους νόμους και τα διατάγματα αλλά αντίθετα τιμωρεί τους αγώνες των συλλόγων, καθώς, όπως οι ίδιοι λένε κυνικά, «οι αγώνες έχουν θυσίες», έδειξε στους φοιτητές και στην πράξη ότι δεν μπορεί το καθηγητικό κατεστημένο να αποτελεί σύμμαχο του φ.κ. αλλά το αντίθετο.
Παρά τις απειλές και τις χαμένες εξεταστικές, μια μεγάλη μερίδα των φοιτητών είναι πεισμένη για την αναγκαιότητα του αγώνα και προσπαθεί να βρει τρόπους να αγωνιστεί ακόμη και χωρίς την κατάληψη, μέσα από το δυναμικό που συσπειρώθηκε στις συντονιστικές επιτροπές.
Από τη μεριά τους οι Αγωνιστικές Κινήσεις προσπαθούν να συμβάλουν στη δημιουργία τέτοιων πρωτοβουλιών –και σε κάποιες περιπτώσεις το έχουν καταφέρει– όπου οι φοιτητές θα μπορούν να εκφράζονται, να συζητάνε και να δρουν κόντρα στην απογοήτευση και την ηττοπάθεια της αναρχοαυτονομίας και ενάντια σε λογικές που θέλουν τον κόσμο θεατή και δέκτη της πολιτικής τους πλατφόρμας. Να κρατήσουν τη φλόγα του αγώνα αναμμένη, φτιάχνοντας εστίες αντίστασης που θα παρεμβαίνουν μέσα στους συλλόγους και όχι έξω από αυτούς, δημιουργώντας έτσι καλύτερους όρους για τη συνέχιση του αγώνα για την ανατροπή του νόμου πλαισίου.