Τα δεινά που βασανίζουν το λαό μας δεν έχουν τελειωμό. Μία μόλις εβδομάδα μετά την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου της βαρβαρότητας που υποτίθεται ότι θα μας «έσωζε» από τα χειρότερα, ήρθαν κι αυτά. Η χώρα σπρώχνεται και από «μέσα» και από έξω στη χρεοκοπία. Έτσι αποφάσισαν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές και έτσι συμμορφώθηκαν οι ντόπιοι υποτακτικοί τους με την υψηλή επίβλεψη των ΗΠΑ.
Όπως φάνηκε και από τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, οι συμβιβασμοί μεταξύ των ισχυρών της Δύσης και της Ευρώπης είναι και προσωρινοί, αλλά και εντελώς αντίθετοι με τη σωτηρία των λαών και των χωρών
Στην πράξη, το μόνο που κάνουν είναι να σπέρνουν όλεθρο, δυστυχία, πείνα, πολέμους, ξαναχάραγμα συνόρων, στη λυσσαλέα μάχη μεταξύ τους για το μοίρασμα των αγορών, για την ηγεμονία και την κυριαρχία. Αντί για ανάπτυξη και ανάκαμψη φέρνουν την καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, το αλυσόδεμα της εργατικής τάξης, την ερήμωση ολόκληρων περιοχών, τη δημιουργία προτεκτοράτων που θα γεμίσουν με βάσεις και όπου οι «υπήκοοί» τους θα είναι διαθέσιμοι να ληστεύονται προκειμένου να αυξάνονται τα κέρδη των καπιταλιστών.
Η ιστορία των τελευταίων χρόνων έχει αποφανθεί. Το πολιτικό σύστημα της χώρας μέσα απ’ όλη τη διαδρομή του, ιδιαίτερα μετά το ’90, δημιουργεί συστηματικά τους όρους ώστε η χώρα να γίνει προτεκτοράτο της Δύσης για κάθε χρήση. Και ακόμα δεν έχουμε πιάσει πάτο! Το δράμα θα έχει κι άλλες πράξεις. Το δράμα δεν θα τελειώσει ακόμα και αν η σημερινή άθλια κυβέρνηση τα βροντήξει ή την «φύγουν». Τα αρπακτικά της Δύσης δεν είναι ικανοποιημένα και επιμένουν για ακόμα σκληρότερα μέτρα. Ακόμα και αν δεν μπορεί να τα πάρει η σημερινή κυβέρνηση, ετοιμάζουν στο παρασκήνιο, μαζί με διάφορους ντόπιους «πρόθυμους» σφουγγοκωλάριους νέες αντιλαϊκές λύσεις, προκειμένου να κερδίσουν λίγο χρόνο και να αποπροσανατολίσουν τον ήδη αγανακτισμένο και ξεσηκωμένο λαό. Είναι τόσο αδίστακτοι και αχόρταγοι που δεν θα διστάσουν να πάρουν ακόμα και μέτρα φασίζοντος χαρακτήρα προκειμένου να επιβάλουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιθυμούν.
Οι τωρινοί αλλά και οι μελλοντικοί εκπρόσωποι του συστήματος, με όλες τις πιθανές διασταυρώσεις και «λίφτινγκ», όσο διατηρούνται οι σημερινοί συσχετισμοί, είναι τόσο επικίνδυνοι μέσα στη δουλοπρέπειά τους και την υποταγή τους στους ιμπεριαλιστές που δεν θα σταματήσουν από μόνοι τους, αν δεν τους σταματήσει η λαϊκή πάλη και λαϊκή αντίσταση.
Όπως δείχνουν οι πρόσφατες κινητοποιήσεις -από την 5η Μάη μέχρι τις «πλατείες», τις 48ωρες απεργίες και το λαϊκό ξέσπασμα στις παρελάσεις- οι «πάνω» δεν μπορούν να κυβερνούν όπως είχαν συνηθίσει και οι «κάτω» δεν βολεύονται στα ασφυκτικά πλαίσια που τους ετοιμάζουν.
Το ΚΚΕ(μ-λ) και κάθε αριστερή, ριζοσπαστική, προοδευτική δύναμη στη χώρα οφείλουν σε αυτές τις συνθήκες να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην ταξική πάλη, το λαό που στενάζει και τη χώρα που αλυσοδένεται. Να πάρουν πρωτοβουλίες που θα δίνουν διέξοδο και προοπτική στους αγώνες που ξεσπούν καθημερινά, που θα διαλύουν τις εκλογικές αυταπάτες.
- Πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής δράσης μέσα στους αγώνες, έτσι ώστε να οικοδομηθεί σε στέρεες βάσεις ένα ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που θα ανακόψει τη σημερινή πορεία μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο και της απόλυτης υποδούλωσης και εξαθλίωσης του λαού.
- Πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής δράσης που θα δημιουργήσουν και θα διευρύνουν τις εστίες αυτοοργάνωσης του λαού, έτσι ώστε να ανασυγκροτηθεί το ταξικό εργατικό κίνημα και να πάρει στην υπόθεση στα χέρια του.
- Πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής δράσης για ένα κίνημα αλληλεγγύης, με πολιτικά χαρακτηριστικά, που δεν θα αφήνει να υπάρχουν άνθρωποι ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΦΑΪ.
- Πρωτοβουλίες για να δυναμώσουν στο κίνημα η κομμουνιστική τάση και η σοσιαλιστική προοπτική, κόντρα σε όλα εκείνα τα ρεφορμιστικά ρεύματα, παλιά και νέα, που αναπαράγονται αλλά και υποβοηθούνται από το ίδιο το σύστημα προκειμένου να αποτρέψουν το λαό από το να βρει το δρόμο του εκτός συστήματος.
Με δεδομένο το αγωνιστικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο λαό ήδη από τη συγκλονιστική απεργία της 19-20/10 και τη μετατροπή των παρελάσεων σε λαϊκές διαδηλώσεις, όλες οι δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα, πρέπει με συντονισμό και κοινή δράση να συμβάλλουν ώστε η κρίσιμη αυτή κεντρική μάχη αυτή να δοθεί με όρους παλλαϊκού, απεργιακού, ξεσηκωμού.
