Προσέτρεξε το σύστημα, οι δυνάμεις του, οι μηχανισμοί του, οι απολογητές του και τα παπαγαλάκια του, σε πλήρη σύμπνοια και αγαστή συνεργασία να εξαγγείλουν το άνοιγμα των σχολών και την επιστροφή της σπουδάζουσας νεολαίας στην ακαδημαϊκή ομαλότητα. ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, «αγανακτισμένοι» φοιτητές, ξεπέρασαν εαυτόν. Αυτοί βέβαια τη δουλειά τους έκαναν και θα συνεχίσουνε να κάνουν. Άξιος ο μισθός τους.
Προτρέχουν τώρα και οι οργανωμένες δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά και το κίνημα, να αξιοποιήσουν τις εμφανιζόμενες εδώ και μερικές εβδομάδες δυσκολίες του αγώνα, για να κρύψουν την αδιέξοδη γραμμή τους. Αφού συμβάλανε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο στην δημιουργία των δυσκολιών, έρχονται τώρα να κρυφτούν πίσω από την γνωστή πλέον θεώρηση του ρεφορμισμού. «Ο κόσμος κουράστηκε, δεν τραβάει.».
Η σπουδάζουσα νεολαία πρέπει να τους διαψεύσει, τώρα που μπροστά μας έχουμε ένα μεγάλο απεργιακό ξεσηκωμό. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι ο λαός και η νεολαία όχι μόνο δεν κουράστηκαν αντίθετα έχουν διάθεση να τραβήξουν, πολύ πιο μακριά μάλιστα από κει που κάποιοι έχουν κάνει τους σχεδιασμούς τους.
1) Αποδυναμώθηκε η κατεύθυνση και ο στόχος πάλης για την ανατροπή του νόμου.
α) ΚΝΕ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ έθεσαν στο επίκεντρο των Γ.Σ. το ζήτημα της διοίκησης των ΑΕΙ-ΤΕΙ, το ζήτημα της γνώσης, των μεταπτυχιακών και της έρευνας, των «γνωστικών» ή «επιστημονικών αντικειμένων» και του «ολοκληρωμένου» επιστήμονα (αυτό άλλωστε κάνουν εδώ και χρόνια). Οι γνωστές αταξικές αναλύσεις, αναπαραγωγή των αστικών αντιλήψεων με αριστερή φρασεολογία, που βέβαια καταλήγουν στον συντεχνιασμό και τον επιστημονισμό. Που όχι μόνο μπερδεύουν και δεν επιτρέπουν στο κίνημα να ξεκαθαρίσει το βάθος της επίθεσης αναδεικνύοντας συγκεκριμένους στόχους πάλης, αλλά δίνουν και χώρο στις συστημικές δυνάμεις να παρέμβουν αποτελεσματικά αφού αυτή η συζήτηση διεξάγεται στο γήπεδο τους.
β) Όλοι μαζί και με όλες τους τις δυνάμεις διακηρύττουν ότι ο νόμος ΔΕΝ μπορεί να ανατραπεί. Η ΚΝΕ με τη γνωστή λογική ότι ο ψηφισμένος νόμος είναι προϊόν ενός συσχετισμού δύναμης στην κοινωνία που πρέπει να αλλάξει. Δηλαδή η «λαϊκή εξουσία και οικονομία» θα ακυρώσει το νόμο ή αλλιώς βλέπε εκλογές και ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Γι’ αυτό άλλωστε έθεσε εξ αρχής το αίτημα της «μη εφαρμογής». Οι ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ στο ίδιο μήκος κύματος, λέγοντας ότι προϋπόθεση για την ανατροπή του νόμου είναι να πέσει η κυβέρνηση ή αλλιώς βλέπε εκλογές και…ανάδειξη μιας αριστερής, προοδευτικής… κυβέρνησης. «Οι απεργίες είναι πολιτικές και στόχο έχουν να φύγει η κυβέρνηση», δήλωνε ο Γ.Γ. του ΟΑΣΑ στέλεχος της ΔΑΚΕ μιλώντας στο ΣΚΑΙ στις 13/10 ακολουθώντας τη γραμμή της ΝΔ για εκλογές, αποτυπώνοντας ωμά την διέξοδο του αιτήματος. Η «ματαιοδοξία των αγώνων» λοιπόν στην αριστερή της εκδοχή και μάλιστα αυτό να παρουσιάζεται ως πολιτικοποίηση του κινήματος.
γ) Η λεγόμενη συμμαχία με τους πανεπιστημιακούς, που στη βάση πάλι αταξικών αναλύσεων, περί ακαδημαϊκής κοινότητας, προωθούσαν, λειτούργησε ενάντια στις καταλήψεις, αφού ακόμη και το πιο «αγωνιστικό» τους κομμάτι τάχθηκε υπέρ των ανοιχτών σχολών για να μπλοκάρει το νόμο στη πράξη.
2) Αποδυναμώθηκε η κατεύθυνση για τη σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το λαϊκό-εργατικό κίνημα για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης, του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου; Αυτή η σύνδεση υπονομεύτηκε με τον χειρότερο τρόπο τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Όταν βγαίνουν μπροστά οι φοιτητές, οι ίδιες δυνάμεις στους εργασιακούς χώρους δεν παίρνουν την παραμικρή πρωτοβουλία γιατί δεν τραβάνε οι εργαζόμενοι. Όταν βγαίνουν οι εργαζόμενοι μπροστά δεν τραβάνε οι φοιτητές και τούμπλαλιν.
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι οι ηγεσίες αυτής της Αριστεράς είναι βουτηγμένες στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Τις λογικές της ήττας και της ενσωμάτωσης ντύνουν με τον μανδύα της αριστερής φρασεολογίας και των επαναστατικών βερμπαλισμών για να μη φανεί ότι η προοπτική τους εξαντλείται στην κάλπη. Την κάλπη που γι’ αυτούς αποτελεί το δούρειο ίππο για την άλωση του κράτους, που από όργανο κυριαρχίας της αστικής τάξης εμφανίζεται σαν κάτι ουδέτερο. Προϊόν αυτής της αντίληψης, αυτής της αδιέξοδης γραμμής αποτελεί το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν τη νεολαία ως ακροατήρια ψηφοφόρων και τα πλαίσια ως προεκλογικά φυλλάδια που ενσωματώνουν τα κυβερνητικά τους προγράμματα. Προϊόν αυτής της γραμμής είναι και τα καπελώματα που επιδιώκουν στα πλαίσια αλλά και στα Συντονιστικά. Ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσει η αγωνιζόμενη σπουδάζουσα νεολαία και να ερμηνεύσει την έλλειψη δημοκρατίας στους κόλπους του κινήματος. Προϊόν τέλος αυτής της γραμμής αποτελούν και οι ακτιβισμοί του τελευταίου διαστήματος την ίδια στιγμή που ανοίγουν οι σχολές. Ανέλαβαν ρόλο και πάλι οι ειδικοί, οι φωστήρες του κινήματος με «φαντασμαγορικές» ενέργειες.
Το πραγματικό δίλλημα είναι, κίνημα ή εκλογές; Διαμόρφωση όρων μαζικού πολιτικοποιημένου κινήματος ή διαμόρφωση ψηφοφόρων; Να πάρει η νεολαία την κατάσταση στα χέρια της ή να την αφήσει στα χέρια των «ειδικών», των «πεφωτισμένων πρωτοποριών»; Δεν υπάρχει καμία λύση στα προβλήματα του λαού και της νεολαίας, καμία διέξοδος έξω από το δρόμο του αγώνα. Η ελπίδα, το μέλλον και η προοπτική χτίζονται στο πεδίο της ανειρήνευτης ταξικής πάλης και πουθενά αλλού. Οι αγώνες, οι μάχες και οι συγκρούσεις λαού και νεολαίας σήμερα ξαναχτίζουν και μορφοποιούν το όραμα της επανάστασης και του σοσιαλισμού.
Στην κατεύθυνση της πολιτικής και ιδεολογικής ισχυροποίησης των αγώνων δίνουν όλες τους τις δυνάμεις η Σπουδάζουσα του ΚΚΕ(μ-λ) και τα σχήματα των Αγωνιστικών Κινήσεων. Για να μπορέσει το κίνημα να αποκτήσει αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, να συμβάλει αποφασιστικά στο πλευρό του λαού και της εργατικής τάξης στην ταξική αναμέτρηση που διεξάγεται.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι υπό κατάληψη σχολές αγγίζουν τις εξήντα. Η ΚΝΕ μας εύχεται καλή πρόοδο στο πανεπιστήμιο του μνημονίου οδηγώντας τη σπουδάζουσα νεολαία σε εξεταστικές. ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ διαβάζοντας τις διαθέσεις του κόσμου ετοιμάζονται να στείλουν μήνυμα αγωνιστικής υποχώρησης με διήμερες καταλήψεις στις ήδη κατειλημμένες σχολές.
Το κλίμα αυτό πρέπει να ανατραπεί γιατί τίποτα δεν είναι όπως πριν. Διανύουμε μια περίοδο έντονων και ραγδαίων εξελίξεων που τροφοδοτούνται από την βαθιά κρίση του συστήματος. Η εξάρτηση της αστικής τάξης από τους ιμπεριαλιστές (ΗΠΑ-ΕΕ) μετατρέπει τη χώρα με ταχύτατους ρυθμούς σε νεοαποικία. Το ξεπούλημα της χώρας στο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο έχει πάρει σάρκα και οστά. Οι οξυμμένοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί φέρνουν το λαό αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο της πτώχευσης αλλά και με σενάρια θερμών επεισοδίων στην περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου. Τα αντεργατικά μέτρα ανακοινώνονται με γεωμετρική πρόοδο. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία εξαπλώνονται σαν τσουνάμι πνίγοντας όλο και ευρύτερα κομμάτια του λαού.
Η άγρια και αχαλίνωτη επίθεση του συστήματος δημιουργεί πλέον αλυσιδωτές αντιδράσεις στους κόλπους του λαού. Η οργή, ο θυμός και η αγανάκτηση του λαού ξεχειλίζει. Οι καταλήψεις δημοσιών κτηρίων και υπηρεσιών, οι μαζικές συνελεύσεις που είχαν να γίνουν για δεκαετίες, οι συνεχόμενες και διαδοχικές απεργιακές κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων που διαδηλώνουν καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας είναι κομμάτια του παζλ που συνθέτουν το αγωνιστικό τοπίο εν όψει της πανεργατικής απεργίας στις 19-20/10. Ενδέχεται μάλιστα κάτω από την πίεση των εργαζόμενων μαζών και με πραγματικούς όρους να μετατραπεί και σε 48ωρη.
Ετοιμάζονται οι εργαζόμενοι για να δώσουν τη ΜΑΧΗ ενάντια στη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και του προϋπολογισμού, κόντρα στους εκβιασμούς και τα ψευδοδιλλήματα. Είναι αγώνας επιβίωσης, αγώνας ζωής.
Τις επόμενες βδομάδες κρίνεται η κυβερνητική πλειοψηφία κατά πόσο μπορεί να περάσει τα νέα βάρβαρα μέτρα. Μόνο ο λαός μπορεί να τους σταματήσει, να ανατρέψει τα σχέδια και την επίθεση τους.
Σε όλες τις σχολές να χτυπήσει συναγερμός. Να μεταφέρουμε το αγωνιστικό κλίμα στους Συλλόγους. Να συγκαλεστούν άμεσα νέες Γ.Σ.. Να ανατρέψουμε τους προγραμματισμούς του συστήματος και των ρεφορμιστικών δυνάμεων. Ξανά στις καταλήψεις. Κανένας στις εξεταστικές. Όλοι στο δρόμο. Όλοι στη μάχη. Τώρα το φοιτητικό κίνημα να πάρει θέση, πιο μαζικά, πιο αποφασιστικά. Να ενισχύσει τις λαϊκές-εργατικές αλυσίδες!!! Όλοι στις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Κάτω τα βάρβαρα μέτρα, το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο
Κάτω η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ
Κάτω ο νόμος-πλαίσιο
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!!!
