Η νεολαία δεν θα
ξεχάσει το Δεκέμβρη του ‘08. Κατέχει μια ξεχωριστή θέση στη μνήμη και
στη συνείδησή της. Γιατί στο πρόσωπο του αιμόφυρτου Αλέξη βλέπει ακόμα
τα όνειρα και τις προσδοκίες της που γκρεμίζονται καθημερινά από το
σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης. Γιατί καταλαβαίνει ότι πίσω
από τους «ειδικούς φρουρούς», που πάτησαν τη σκανδάλη, υπήρχε η
πολιτική που τους «όπλισε» το χέρι. Η ίδια πολιτική που σαρώνει
δικαιώματα και σπρώχνει τις οικογένειες μας στη φτώχεια και την ανέχεια.
Γιατί συνεχίζει να ζει στην ασφυκτική καθημερινότητα που την έκανε να
εξεγερθεί, η οποία γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο μαύρη…
Σήμερα, 4 χρόνια
μετά, η βαρβαρότητα που βιώνουν ο λαός και η νεολαία δύσκολα μπορεί να
περιγραφεί με λόγια. Τα αλλεπάλληλα μέτρα και Μνημόνια των ιμπεριαλιστών
της ΕΕ και του ΔΝΤ καταδικάζουν τον κόσμο της δουλειάς σε αργό θάνατο. Η
χώρα μετατρέπεται σε μια τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη εξαθλίωσης και
δυστυχίας. Τα εφιαλτικά νούμερα της ανεργίας ξεπερνάνε το 1,5
εκατομμύριο, ενώ την ίδια στιγμή στη λίστα προστίθενται καθημερινά οι
χιλιάδες απολυμένοι από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οι μισθοί και οι
συντάξεις στέλνονται στο εκτελεστικό απόσπασμα, οι συλλογικές συμβάσεις
καταργούνται και προχωράει το ολοκληρωτικό ξεπούλημα κάθε σπιθαμής
δημόσιας περιουσίας. Ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, με πιστό τους όργανο όλες
τι προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως και την τωρινή συγκυβέρνηση
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, έχουν επιδοθεί σε έναν ανελέητο πόλεμο στο λαό, από τον
οποίο δεν σκοπεύουν να παραιτηθούν από μόνοι τους.
Παράλληλα με όλα
αυτά προχωράει και η ισοπέδωση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν
εκπαίδευσης. Ο νόμος-πλαίσιο στο χώρο των ΑΕΙ-ΤΕΙ έρχεται να μας
προετοιμάσει για το μέλλον των σύγχρονων δούλων που μας επιφυλάσσουν,
εναρμονίζοντας την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πραγματικότητα που
διαμορφώνει η επίθεση του συστήματος. Τα όρια σπουδών και οι διαγραφές,
τα δίδακτρα, η αντικατάσταση των πτυχίων από πιστωτικές μονάδες, η
κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος και κάθε φοιτητικής παροχής σε σίτιση
και στέγαση αφαιρούν από την πλειοψηφία της νεολαίας κάθε δυνατότητα να
σπουδάσει. Στρώνουν το έδαφος για το πανεπιστήμιο του Μνημονίου, στο
οποίο θα έχουν θέση μόνο οι «λίγοι και εκλεκτοί», μια μειοψηφική ελίτ.
Και όποιος τολμήσει
να αντιδράσει σε αυτόν τον ορυμαγδό, το σίγουρο είναι ότι πολύ γρήγορα
θα νιώσει βαρύ το γκλομπ του ΜΑΤατζή πάνω στο κεφάλι του. Η τρομοκρατία
και η κρατική καταστολή βρίσκονται, πλέον, στην ημερήσια διάταξη. Οι
απεργίες και οι διαδηλώσεις πνίγονται στα χημικά, ενώ κάθε προσπάθεια
αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική ποινικοποιείται και καταστέλλεται.
Κάθε δημοκρατικό δικαίωμα χτυπιέται βάναυσα και μέσα σε όλα αυτά βρίσκει
έδαφος και σηκώνει κεφάλι το φασιστικό ερπετό της Χρυσής Αυγής,
χύνοντας το ρατσιστικό του δηλητήριο και τρομοκρατώντας με τη σειρά του
το λαό και νεολαία. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η καταπάτηση
Ασύλου στο ΑΠΘ
μετά την πορεία
στις 17 του Νοέμβρη, καθώς και η εισβολή των ΜΑΤ, λίγες εβδομάδες μετά,
με στόχο να σπάσουν τον ηρωικό αγώνα των εργολαβικών υπαλλήλων.
Έναν αγώνα για το
δικαίωμα στη δουλειά και το μεροκάματο, για αξιοπρεπείς συνθήκες
εργασίας, για το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Η απεργία των εργολαβικών του
ΑΠΘ κρατάει σθεναρά για πάνω από δύο μήνες και έχει δημιουργήσει, μαζί
με τις κινητοποιήσεις των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστημιακά
ιδρύματα, των εργαζομένων στους δήμους και τους ΟΤΑ, ατέλειωτους
πονοκεφάλους σε κυβέρνηση, εργολάβους και πρυτανείες. Γι’ αυτό και
έσπευσαν να τον τσακίσουν με αστυνομικές επιθέσεις, συλλήψεις και
καταδικαστικές αποφάσεις. Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν λυγίζουν τόσο
εύκολα. Ο δρόμος της αντίστασης και του αγώνα που βαδίζουν, εκτός από το
ότι πρέπει να συναντήσει την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μας,
αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για την κατεύθυνση που πρέπει να
ακολουθήσουμε.
Αυτό που μας
υπενθυμίζει κάθε χρόνο, άλλωστε, η «επέτειος» της εξέγερσης της
νεολαίας, είναι ότι η γενιά μας δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια
στην προσπάθεια των από πάνω να τη διαγράψουν από το χάρτη. Θα
αντισταθεί, θα συγκρουστεί, θα εξεγερθεί! Θα επιλέξει το δρόμο του
οργανωμένου, πολιτικοποιημένου και μαζικού αγώνα, στο πλευρό της λαϊκής
πάλης, για να είναι οι μελλοντικοί «Δεκέμβρηδες» νικηφόροι. Μακριά από
κάθε λογής αυταπάτες για «αριστερούς σωτήρες» που θα αναδειχθούν από τις
κάλπες. Ξεπερνώντας άλλους, που με τα μεγάλα και ωραία επαναστατικά
τους λόγια και τώρα, όπως και τότε, αποχωρούν με «ελαφρά πηδηματάκια»
από κάθε αναμέτρηση του λαού με τις δυνάμεις του συστήματος.
Στο κίνημα
αντίστασης και διεκδίκησης βρίσκονται οι λύσεις στα προβλήματά μας!
Μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση και το μεσαίωνα που μας επιβάλλουν!
ΝΑ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ!
* Αθώωση των απεργών εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, δικαίωση των αιτημάτων και του αγώνα τους.
* Κάτω τα χέρια από το Άσυλο, κάτω τα χέρια από τους αγώνες!
* Κάτω η κρατική τρομοκρατία και καταστολή.
* Να ανατρέψουμε τα βάρβαρα μέτρα και την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και τρόικας.
* Κάτω ο νόμος-πλαίσιο και οι ταξικοί φραγμοί.
* Έξω οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ από τη χώρα.
* Πάλη για Σπουδές-Δουλειά-Ελευθερίες-Ανεξαρτησία.
