Απολύσεις στους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ-ΤΕΙ Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων!

Λίγο καιρό μετά την ψήφιση του μνημονίου 3, η εφαρμογή όλων των αντιλαϊκών μέτρων συνεχίζεται αμείωτη. Ο προσανατολισμός του συστήματος για πλήρη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα έχει περάσει για τα καλά και στον δημόσιο τομέα. Μετά τις απολύσεις μέσω εφεδρείας, ο χορός ξανάνοιξε με τις απολύσεις στους εργαζομένους στους ΟΤΑ, αλλά και στους εργολαβικούς και διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Για τους τελευταίους, τα δεδομένα δίνονται εύκολα από την περίπτωση του Παντείου, όπου 14 από τους 30 εργαζομένους είδαν την πόρτα της εξόδου. Η άμεση απάντηση των εργαζομένων έδωσε ένα πρώτο ελπιδοφόρο μήνυμα. Την ώρα που στο Πάντειο η απεργία και η κατάληψη των διοικητικών υπηρεσιών κρατάει πάνω από δύο εβδομάδες, οι εργαζόμενοι στα υπόλοιπα ΑΕΙ και ΤΕΙ προχώρησαν σε κινητοποιήσεις παρ' ότι σε μερικές περιπτώσεις (π.χ. ΑΣΟΕΕ) οι υπεύθυνοι και οι πρυτάνεις τούς έδιναν εγγυήσεις ότι δεν θα απολυθούν… σε αυτήν τη φάση.
Ο αγώνας αυτός των εργαζομένων δεν μπορεί να μείνει ξεκρέμαστος, αλλά, όπως και κάθε άλλος αγώνας, οφείλει να βρεθεί στους δρόμους και με τα υπόλοιπα κομμάτια των εργαζομένων, αλλά και της κοινωνίας συνολικά. Δεν πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί ανάμεσα σε εργολαβικούς, διοικητικούς μόνιμους ή συμβασιούχους, σε εργαζομένους σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και δήμους, ανάμεσα σε εργαζομένους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το ζητούμενο είναι ένα, η διεκδίκηση του δικαιώματος στη δουλειά και στην ίδια τη ζωή, τη ζωή με αξιοπρέπεια.
Σε αυτόν τον αγώνα οφείλουν να πάρουν θέση και οι φοιτητές και σπουδαστές. Οι απολύσεις και η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα είναι εικόνες από το μέλλον της σπουδάζουσας νεολαίας, αλλά και από το παρόν που ζουν οι γονείς τους, όπως και οι νέοι εργαζόμενοι και τους αφορά άμεσα. Οφείλει το φοιτητικό κίνημα να κάνει πέρα τις απόψεις που βάζουν οι δυνάμεις του συστήματος και θέλουν τους φοιτητές αμέτοχους, αλλά και την αδράνεια της πλειοψηφίας των δυνάμεων της Αριστεράς. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές πρέπει να μπουν στις συλλογικές τους διαδικασίες, να παλέψουν για τα δικαιώματά τους, να βγουν στους δρόμους, δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο την αλληλεγγύη τους σε αυτόν τον αγώνα των εργαζομένων.