Για μια χώρα «ελκυστική» στους πλούσιους

Εκτός ελέγχου και σε κατάσταση πανικού η κυβέρνηση, ασθμαίνοντας αμολιέται να προλάβει προθεσμίες (ενόψει Γιούρογκρουπ, συνόδων κορυφής, επισκέψεων των ελεγκτών της τρόικας), να εκπληρώσει τελεσίγραφα (που λήγουν το 2012, το 2014, το... 2020 ή 2022!), να ξοφλήσει όπως όπως τις δεσμεύσεις και απαιτήσεις των «δανειστών» που διαρκώς αυξάνουν, σαλεύοντας διαρκώς κάτω από την απειλή να μην εκταμιευτεί η δόση, παρά την τήρηση όλων των καταστροφικών δεσμεύσεων από μια «κυβέρνηση της... επαναδιαπραγμάτευσης». Για να αποφύγει μάλιστα η κυβέρνηση το ενδεχόμενο του περαιτέρω «ακρωτηριασμού» της παρακάμπτει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, προκρίνει την πραξικοπηματική εφαρμογή όλων όσα ψήφισε με οριακή πλειοψηφία στη Βουλή. Με «έκτακτες και κατεπείγουσες» πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (έκτακτη η κρίση!), με υπουργικά διατάγματα και εγκυκλίους, έξω από κάθε διαδικασία, ελπίζοντας να κρατηθεί στη ζωή. Όπως και οι προηγούμενες «σωτήριες» κυβερνήσεις της τρόικας, κάνει ό,τι της ζητηθεί. Και όμως, η δόση (που τόσο χρειαζόμασταν «γιατί στις 16 Νοέμβρη τελειώνουν τα λεφτά» - ακόμη 16 Νοέμβρη έχουμε!) αναβάλλεται έως ότου συμφωνήσουν στο μοίρασμα της λείας οι ιμπεριαλιστές και οι δορυφόροι τους.
Φταίνε τα δύσκολα τεχνικά ζητήματα και οι δύσκολοι υπολογισμοί βεβαιώνουν τα μεγάλα αφεντικά στην Ουάσινγκτον, στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Πράγματι, είναι δύσκολοι οι υπολογισμοί της μοιρασιάς όταν ληστεύεις μια ολόκληρη χώρα, είναι σχεδόν αξεπέραστα τα «τεχνικά ζητήματα» όταν επιδιώκεις να εδραιώσεις την πολιτική και οικονομική κυριαρχία καταβροχθίζοντας μια ολόκληρη χώρα, ανταγωνιζόμενος άλλα αρπακτικά. 11 ώρες διήρκησε ο ενδοϊμπεριαλιστικός και... χαμογελαστός αλληλοσπαραγμός στο Γιουρογκρούπ χωρίς να υπάρξει συμφωνία. Η συμφωνία αναβάλλεται για την επόμενη σύνοδο κορυφής. Έως την επόμενη ασυμφωνία και εμπλοκή με χαμογελαστά αλληλομαχαιρώματα.
Ωστόσο, το εγχώριο κουκλοθέατρο έχει άλλη γνώμη για τα αίτια της εμπλοκής: Φταίνε οι χειρισμοί του Σαμαρά, απαγγέλλει ο Τσίπρας (πόσο γρήγορα μαθαίνει αυτό το παιδί!). Φταίει η Μέρκελ, ξεσπαθώνει η επίσημη ειδησεογραφία. Δεν φταίει κανείς, αφού τελικά θα εκταμιευτεί η δόση, μουρμουρίζει ο κυβερνητικός θίασος και τα «παπαγαλάκια» που έχει στο κλουβί.
Πράγματι, η δόση (αυτή αλλά και οι επόμενες), κάποτε θα εκταμιευτεί. Δεν μπορεί χωρίς δάνεια και δανεισμό να επιβιώσει ο ιμπεριαλισμός. Ούτε βέβαια η ελληνική κεφαλαιοκρατία που έχει μάθει στην περιορισμένη ηγεμονία με δανεικά. Για τον λαό ωστόσο τα δάνεια δεν είναι πάρα μια ακόμη θηλιά που διαρκώς θα σφίγγει, αν δεν την κόψει η λαϊκή αντίσταση και διεκδίκηση.
Οι περίφημοι μηχανισμοί ελέγχου και εποπτείας των «δανειστών» σηματοδοτούν έναν απόλυτο οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της χώρας που είχε να δει η ανθρωπότητα από την εποχή της αποικιοκρατίας. Η επιβολή αυστηρότατων κυρώσεων σε ΔΕΚΟ, ΟΤΑ και υπουργεία (δηλαδή, σε όλον τον δημόσιο τομέα) σε περίπτωση αποκλίσεων από τους μνημονιακούς προϋπολογισμούς σημαίνει την ολοκληρωτική και οριστική απαλλαγή του κράτους από κάθε υποχρέωση απέναντι στους πολίτες και σε όλους του τομείς. Χωρίς υγεία, πρόνοια, παιδεία και με απολύσεις.
Στα ψιλά γράμματα του 3ου μνημονίου, εξάλλου, υπάρχουν ρήτρες φτώχειας, περικοπών και απολύσεων που εξασφαλίζουν το αζημίωτο για το κεφάλαιο σε κάθε αποτυχία του προγράμματος. Ο «αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης και ποινών» ορίζει την υποχρέωση της κυβέρνησης να προβαίνει σε περικοπές κάθε είδους αν αποτύχουν π.χ. οι αποκρατικοποιήσεις. Και ποιοι, παρακαλώ, είναι οι υποψήφιοι αγοραστές των αποκρατικοποιημένων επιχειρήσεων; Είναι οι ίδιοι οι δανειστές, το ιμπεριαλιστικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Και όσο δεν αγοράζει ο «αγοραστής», θα τιμωρείται ο «πωλητής»! Φοβερές οι διαρθρωτικές αλλαγές που... έπρεπε να γίνουν από καιρό! Δικό τους το μαχαίρι, δικό τους το φιλέτο, δικό τους το πιάτο που έχει το φιλέτο, δικό τους το τραπέζι που κρατά το πιάτο που έχει το φιλέτο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ούτε το εγχώριο τραπεζικό σύστημα πρόκειται να εξαιρεθεί από αυτό το δεξιοτεχνικό ξεπούλημα στους «δανειστές». Για να σπάσει η «ραχοκοκαλιά» της εγχώριας οικονομίας και να αποφασίζουν «οι δανειστές» τι θα χρηματοδοτείται, όπως αρμόζει σε ένα προτεκτοράτο στην ιμπεριαλιστική εποχή.
Όμως ακόμα και τα προτεκτοράτα οφείλουν να είναι «ελκυστικά» στους πλούσιους (σε όλους τους πλούσιους, ακόμα και στους «δικούς μας»). Στους πλούσιους αλλοδαπούς που αγοράζουν οικόπεδα και εκτάσεις θα δίνεται μπόνους η άδεια παραμονής, χωρίς ωστόσο δικαίωμα εργασίας. Για να γίνει η χώρα «ελκυστική» στα υψηλά εισοδήματα και να ανοίξει η κτηματική αγορά, όπως πληροφορούμαστε. Είναι η «λαϊκίστικη» εκδοχή των πολυπόθητων ξένων επενδύσεων. Τελικά, το μεγαλύτερο αμάρτημα στη χώρα είναι να εργάζεσαι, να πληρώνεσαι, να μην είσαι πλούσιος, αλλά ξένος.