Οι μαθητές απέναντι σε νέα μέτρα «Αποδέσμευση» από τη ζωή και το μέλλον

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για τα σχολεία την εβδομάδα που πέρασε έρχονται να υλοποιήσουν το έκτρωμα που σχεδιάζουν τα στελέχη του συστήματος εδώ και αρκετά χρόνια. Από την έκθεση του Βερέμη ως το διάλογο του Μπαμπινιώτη, με ενδιάμεσους σταθμούς το «πρώτα ο μαθητής» και το «νέο» σχολείο, οι μαθητές και οι οικογένειές τους έρχονται αντιμέτωποι με ένα πολύ σοβαρό χτύπημα. Αυτό της ολοκληρωτικής κατάργησης του δικαιώματος να τελειώνουν το σχολείο…
Πρόκειται για μέτρα που ταιριάζουν απόλυτα στην εικόνα της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης που επιβάλλουν για το λαό. Η νεολαία πρέπει να εναρμονιστεί με το νέο σκηνικό, αυτό της μηδενικής προοπτικής για αξιοπρεπή ζωή, αυτό της μαζικής της αποθήκευσης στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα.
Οι πολλαπλές πανελλαδικές εξετάσεις στο λύκειο, μία μετά από κάθε τάξη και μία τέταρτη για την εισαγωγή στην τρίτη βαθμίδα, θα στείλουν μαζικά τη μαθητική νεολαία έξω από το λύκειο. Γιατί ποια οικογένεια θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις τόσο αυξημένες απαιτήσεις για φροντιστηριακά μαθήματα, την ίδια ώρα που μένει χωρίς θέρμανση και ρεύμα, ακόμη και χωρίς φαΐ; Εκτός εάν νομίζει κανείς ότι το «νέο» σχολείο θα είναι τέτοιο που το φροντιστήριο θα γίνει παρωχημένο...
«Αποδεσμεύεται», λένε, το απολυτήριο από τις εισαγωγικές εξετάσεις. Η καραμέλα που χρόνια αναμασάνε, ως ένα από τα μεγαλύτερα δεινά του εκπαιδευτικού συστήματος. Που φυσικά το αποδεσμεύουν, αφού στην πραγματικότητα θα είναι ελάχιστοι οι τυχεροί που θα το αποκτούν. Οσο για το εάν πράγματι αποτελεί το μεγαλύτερο δεινό του εκπαιδευτικού συστήματος, εμείς θα λέγαμε ότι ωχριά μπροστά στο ίδιο το σύστημα. Ενα σύστημα που ως στόχο έχει να εκπαιδεύσει του σύγχρονους δούλους μιας χώρας που μετατρέπεται σε ένα απέραντο Μνημόνιο εξαθλίωσης και πείνας.
Από την πλαϊνή πόρτα μπαίνουν και οι διοικήσεις των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων, οι οποίες θα καθορίζουν τα μαθήματα, τις βαρύτητές τους για κάθε σχολή, έως και την εξεταστέα ύλη των εισαγωγικών. Αυτό σημαίνει ότι θα βρει το δρόμο της υλοποίησης ένας ακόμη μηχανισμός απόρριψης των μαθητών, εφόσον φυσικά καταφέρουν να φτάσουν στην πηγή των πανελλαδικών εισαγωγικών. Γνωστή από χρόνια είναι άλλωστε η γκρίνια των πρυτάνεων περί υπεράριθμων εισακτέων στις σχολές. Ηρθε η ώρα να πιάσουν κι αυτές τόπο.
Οι πολλαπλές απαιτητικές αξιολογήσεις των μαθητών πηγαίνουν πλάι πλάι με τις αντίστοιχα σκληρές αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών τους, οι οποίοι θα κληθούν να παίξουν το ρόλο του αποθαρρυντή. Ο εκπαιδευτικός που άλλοτε βοηθούσε το μαθητή του θα πρέπει να λογοδοτήσει για κάθε του κίνηση κάτω από το φόβο που δημιουργούν οι νέες εργασιακές συνθήκες.
Το σύστημα επιλέγει να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο, αυτό της ισοπέδωσης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπως τη γνωρίζαμε έως τώρα. Δεν είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε εάν πράγματι ήθελαν κάτι τέτοιο σε αυτή τη φάση, αλλά ίσως να έχει και μικρή σημασία. Αυτό όμως που έχει σημασία, και για την ακρίβεια τη μοναδική, είναι να ενωθούν οι αντιστάσεις της νεολαίας με τους εκπαιδευτικούς και όλο το λαό, να εκφραστεί σε κίνηση και δράση η αγανάκτηση που ξεχειλίζει από κάθε οικογένεια.