Πρόκειται για την πιο άγρια και βάναυση επίθεση που δέχεται ο εργαζόμενος κόσμος. Μία δραματική πτώση των μισθών των εργαζομένων η οποία δεν έχει προηγούμενο. Πρόκειται για ένα σύνολο εφιαλτικών μέτρων που στόχο έχουν να τσακίσουν τους εργαζόμενους και να τους αφήσουν χωρίς κανένα δικαίωμα. Μέτρα διαμόρφωσης πάμφθηνης εργατικής δύναμης για να θησαυρίζει το μεγάλο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, και παράδοση σε αυτά τα αρπαχτικά των εργαζομένων χωρίς κανένα δικαίωμα. Τίποτα που να εξασφαλίζει κάποια στοιχειώδη δικαιώματά τους. Αυτό ακριβώς αποφάσισαν οι τροϊκανοί δυνάστες του εργαζόμενου λαού μας μαζί με τους ντόπιους υποτακτικούς τους.
Το αστικό και αντιδραστικό μπλοκ εξουσίας που συμμετέχει στην κυβέρνηση, αλλά και το μέρος εκείνο που τη στηρίζει χωρίς να συμμετέχει, έδειξε για μία ακόμη φορά και με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο το μέγεθος της υποτέλειας στα ξένα αφεντικά τους και τη μεγάλη ευκολία να γονατίζουν μπροστά τους.
Πρόκειται, είναι αλήθεια, για ένα πολιτικό προσωπικό έτοιμο κάθε στιγμή και χωρίς κανέναν δισταγμό να ξεπουλήσει τα συμφέροντα των εργατικών μαζών και της χώρας στα μεγάλα τους αφεντικά – και αυτό τις μέρες αυτές αναδείχτηκε με τον πιο καθαρό τρόπο. Μπροστά στα μάτια του λαού και χωρίς ίχνος ντροπής δέχτηκαν να τους τσουβαλιάσουν σ’ ένα γραφείο και να αναγκαστούν, μέσα σε λίγες ώρες, να αποδεχτούν τους αβάσταχτους για τον εργαζόμενο λαό όρους του νέου μνημονίου. Τον μόνο ρόλο που μπορούν να παίξουν, και αυτό πραγματικά κάνουν, είναι η συμμόρφωσή τους με τις υποδείξεις που τους κάνουν, και να οργανώνουν την επίθεση στις εργαζόμενες μάζες.
Είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να αφήσουν τίποτε όρθιο, τίποτε που να θυμίζει δικαιώματα και κατακτήσεις, και το μόνο που μπορούν να προσφέρουν στον κόσμο της δουλειάς στο μέλλον, καθώς και στους νέους ανθρώπους, είναι συμφορές και ένα εφιαλτικό αύριο.
Η νέα μνημονιακή συμφωνία, ανάμεσα σε άλλα, περιλαμβάνει τα εξής:
1. Μείωση των βασικών μισθών κατά 22%.
2. Μείωση των μισθών των νέων μέχρι 25 χρονών στο 32%.
3. Πάγωμα του κατώτατου μισθού έως το 2015.
4. Πάγωμα ωριμάνσεων μέχρι τη μείωση της ανεργίας στο 10%.
5. Μείωση των επικουρικών συντάξεων κατά 15% αναδρομικά από την αρχή του έτους. Ανάλογη μείωση προβλέπεται και για την κύρια σύνταξη που αποδίδουν το ΤΑΠ-ΟΤΕ και το ΤΑΠ –ΔΕΗ και κατά 7% στο ΝΑΤ. Εδώ να σημειώσουμε πως το τελευταίο εξάμηνο οι επικουρικές συντάξεις έχουν μειωθεί δύο φορές και αυτή είναι η τρίτη. Μέχρι στιγμής δεν έχει αποσαφηνιστεί αν μέρος του ποσοστού 15% μείωσης των επικουρικών μεταφερθεί στις κύριες συντάξεις.
6. Απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι τον Ιούνη και 150.000 έως το 2015.
7. Ιδιωτικοποίηση μέχρι τον Ιούνη της ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΟΠΑΠ πέραν αυτών που έχουν δρομολογηθεί.
8. Κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ και κατάργηση των εσωτερικών κανονισμών.
9. Μείωση των εργοδοτικών εισφορών 2% φέτος και 3% το 2013.
10. Ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Σχετικά με τις μειώσεις του κατώτατου μισθού
Σήμερα ο κατώτατος μισθός, αυτός δηλαδή της Γενικής Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, είναι 751 ευρώ μεικτά και θα μειωθεί κατά 22%. Θα θέλαμε να πούμε στο σημείο αυτό λίγα πράγματα σχετικά με τη σημασία που έχει για τον εργαζόμενο η ύπαρξη του κατώτατου μισθού:
Πρώτον, ότι η αμοιβή του εργαζόμενου δεν μπορεί να πέσει κάτω από τον κατώτατο μισθό ή ημερομίσθιο.
Δεύτερον, αποτελεί τη βάση από την οποία ξεκινάει το εργατικό κίνημα και όλοι οι χώροι και κλάδοι των εργαζόμενων τις διεκδικήσεις τους. Ό,τι παραπάνω κερδίζουν κατοχυρώνεται με την υπογραφή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως όσο πιο πάνω είναι ο κατώτατος μισθός τόσο περισσότερα μπορείς να διεκδικείς. Επειδή έτσι συμβαίνει, η εργοδοσία, το κεφάλαιο δηλαδή, επιμένει και πιέζει πάντα ο κατώτατος μισθός να αυξάνεται ελάχιστα, ενώ οι μισθοί που διαπραγματεύεται η ΓΣΣΕ αυξάνονται σε μεγαλύτερη αναλογία. Η ετήσια έκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αναφέρει πως ο πραγματικός κατώτατος μισθός –αφαιρώντας δηλαδή τον πληθωρισμό του 2009– βρίσκεται κοντά στα όρια του έτους 1984.
Εάν πάρουμε υπόψη μας πως στη νέα τριετή σύμβαση που υπέγραψαν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ το 2010, 2011, 2012, θα δούμε ότι ο κατώτατος μισθός παρέμεινε ονομαστικά ο ίδιος με την προηγούμενη χρονιά, ενώ για τα έτη 2011-12 αυξήθηκε ονομαστικά στο ύψος του πληθωρισμού της ΕΕ (αυτά είναι τα νέα τερτίπια των εργατοπατέρων). Τα χρόνια αυτά ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ήταν τριπλάσιος, που σημαίνει ότι υπήρξε μεγάλη πραγματική μείωση του κατώτατου μισθού που βρίσκεται στα επίπεδα του 1980. Το γεγονός αυτό της τριετούς ΕΓΣΣΕ είχε σαν αποτέλεσμα να επηρεάσει αρνητικά και το μέγεθος των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.
Μείον τρεις μισθούς
Η απότομη και τρομακτική σε μέγεθος μείωση του κατώτατου μισθού θα παρασύρει προς τα κάτω και θα οδηγήσει τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα σε ελεύθερη πτώση κάτω από την πίεση των αρνητικών για το κίνημα συσχετισμών δύναμης. Ουσιαστικά, όλο το λεγόμενο εργατικό δίκαιο και το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και κυρίως όσοι εργαζόμενοι καλύπτονται με κλαδικές συμβάσεις κινδυνεύουν να δουν τους μισθούς τους να κόβονται στη μέση. Πρόκειται για τραγωδία, για κατάσταση εφιαλτική στην οποία θα βρεθούν άμεσα οι πλατιές μάζες των εργαζόμενων.
Όσοι εργαζόμενοι αμείβονται με την εθνική συλλογική σύμβαση χάνουν τρεις μισθούς. Πιο συγκεκριμένα, σήμερα ο κατώτατος μισθός είναι 751,39 μεικτά το μήνα. Με τη μείωση 22% θα πέσει κατά 150,28 ευρώ και θα περιοριστεί στα 586,08 ευρώ που σημαίνει ότι καθαρά θα είναι 487,45 ευρώ τον μήνα.
Επίδομα ανεργίας
Να σημειώσουμε πως η μείωση του κατώτατου μισθού της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας θα συμπαρασύρει μια σειρά από επιδόματα που καθορίζονται από το μέγεθος του κατώτατου μισθού. Για παράδειγμα, το βασικό επίδομα ανεργίας υπολογίζεται με βάση το 55% του εκάστοτε ισχύοντος ημερομισθίου ανειδίκευτου εργάτη, δηλαδή 751 ευρώ. Αυτό σημαίνει πως από τα 461,5 ευρώ που είναι σήμερα το επίδομα ανεργίας θα πέσει στα 359,97 ευρώ, θα χάσει δηλαδή το 1/3 του επιδόματός του.
Να λοιπόν μέχρι ποιο σημείο φτάνει η «ευαισθησία» του κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού του που κυβερνάει τον τόπο. Σήμερα, από τους 1.029.000 άνεργους, επίσημα ταμείο ανεργίας δικαιούνται λιγότεροι από το 1/3 αφού οι περισσότεροι είναι μακροχρόνια άνεργοι ή άλλοι δεν έχουν αποκτήσει δικαίωμα επιδόματος ανεργίας. Επίσης με τη μείωση του κατώτατου μισθού της ΕΣΣΕ μειώνονται ανάλογα επιδόματα, όπως το επίδομα ασθενείας, το επίδομα τοκετού, η αμοιβή που δίνεται για την άσκηση μαθητείας από τον ΟΑΕΔ κάτω των 23 ετών, από τα 527.97 ευρώ θα πέσει στα 410 ευρώ.
Νέοι εργαζόμενοι
Για τους νέους εργαζόμενους, για τη νέα γενιά, η μείωση των μισθών είναι πρωτοφανής. Έτσι, οι εργαζόμενοι νέοι κάτω των 25 χρόνων θα δουν τον μισθό τους να μειώνεται κατά 32%. Απίστευτο, αλλά αληθινό. Το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα δεν βάζει όρια στην εκμετάλλευση, άλλωστε οι πρόγονοι των σημερινών καπιταλιστών χρησιμοποιούσαν στις τότε εργοστασιακές τους επιχειρήσεις παιδιά ηλικίας ακόμη και πέντε χρόνων. Και όπως γράφει ο Ένγκελς στο βιβλίο του «Η εργατική τάξη της Αγγλίας», τα έδερναν για να μπορούν να παραμένουν όρθια για να δουλεύουν 10-12 ώρες τη μέρα. Μειώνουν κατά 1/3 τον μισθό των νέων και την ίδια στιγμή δηλώνουν ξεδιάντροπα πως στηρίζουν τους νέους ανθρώπους που αποτελούν το μέλλον της κοινωνίας. Έτσι η μείωση κατά 32% του μισθού των νέων, πρακτικά σημαίνει πως οι μεικτές αποδοχές τους πέφτουν στα 510 ευρώ μεικτά και οι καθαρές στα 400 ευρώ τον μήνα.
Να λοιπόν: η γενιά των 500 ευρώ έγινε των 400.
Μερική απασχόληση
Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που εργάζονται με μειωμένο ωράριο με μέσο ημερήσιο χρόνο 4-5 ώρες και ο μέσος μισθός τους δεν ξεπερνάει τα 400 ευρώ. Ο καθορισμός αυτού του μισθού καθορίζεται ουσιαστικά από το μέγεθος του κατώτατου μισθού –συνήθως– της ΕΓΣΣΕ. Είναι βέβαιο πως η πτώση του κατώτατου μισθού θα επιφέρει πτώση και στον μισθό των εργαζόμενων με μερική απασχόληση. Με δυο λόγια, όλη η πυραμίδα των μισθών θα μετατοπιστεί προς τα κάτω.
Σχετικά με τις Συλλογικές Συμβάσεις
Σύμφωνα με το νέο μνημόνιο επιχειρείται ουσιαστικά η κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Πιο συγκεκριμένα: οι κλαδικές συμβάσεις καθώς και οι ομοιοεπαγγελματικές δεν μπορούν να έχουν διάρκεια μεγαλύτερη των 3 χρόνων και σε κάθε περίπτωση θα λήξουν έναν χρόνο μετά την ψήφιση του πρόσφατου μνημονίου. Στον βαθμό που δεν υπάρξει νέα συλλογική σύμβαση εντός 3 μηνών, ως βάση θεωρείται ο βασικός μισθός της ΕΓΣΣΕ. Αυτό σημαίνει τεράστιες απώλειες για τους εργαζόμενους. Επίσης, δυνατότητα προσφυγής στη Διαιτησία μπορεί να υπάρξει μόνο με διμερή συμφωνία συνδικάτων και εργοδοτών.
Οι εργοδότες δεν έχουν κανένα συμφέρον να πάνε στη διαιτησία και θα προχωρήσουν σε ατομικές συμβάσεις.
Εδώ έχει σημασία να κάνουμε μια σύντομη αναφορά σχετικά με τον ΟΜΕΔ, δηλαδή τον θεσμό της Διαιτησίας. Τον ρόλο δηλαδή που αναλαμβάνει το κράτος να συμβιβάσει τις δύο πλευρές, εργοδότες και εργαζόμενους. Πρόκειται για ένα θεσμό ταξικής συνεργασίας που στόχο έχει, με την παρέμβαση του κράτους, να αμβλυνθούν οι αντιθέσεις ανάμεσα στην εργατική και στην αστική τάξη. Ο θεσμός αυτός τις τελευταίες δεκαετίες αποτέλεσε το αποκούμπι των αστικορεφορμιστικών συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η υποχώρηση του εργατικού και αριστερού κινήματος και η αποσάθρωση του συνδικαλιστικού κινήματος με ευθύνη των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αλλά εξίσου και της τότε ΕΣΑΚ και σήμερα ΠΑΜΕ, μπροστά στην αδυναμία τους να υπερασπίσουν τα εργατικά συμφέροντα και να διεκδικήσουν μέσα από αγώνες ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις, αντί τέτοιων αγώνων και μπροστά στην αδιαλλαξία των κεφαλαιοκρατών, προσέφευγαν στη Διαιτησία.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Συλλογικών Κλαδικών Συμβάσεων ήταν αποτέλεσμα της Διαιτησίας, δηλαδή της παρέμβασης του κράτους. Ακριβώς το ίδιο έκαναν οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, όσο και αυτοί της ΕΣΑΚ και ΠΑΜΕ.
Οι διεκδικήσεις των εργαζομένων για αυξήσεις του μισθού τους και για πολλές ακόμα ανάγκες τους, για να έχουν θετικό αποτέλεσμα, είναι ζήτημα συσχετισμού δύναμης. Έχεις τον συσχετισμό δύναμης; Κερδίζεις. Δεν τον έχεις και τον έχει ο αντίπαλος; Τότε χάνεις. Πάντα έτσι γίνεται στην ιστορία του κινήματος.
Το κεφάλαιο στη χώρα μας και διεθνώς αισθάνεται ισχυρό και κάνει επίδειξη δύναμης. Έχει αποθρασυνθεί και τα θέλει όλα. Αυτή είναι η αλήθεια. Ακόμη και τα όργανα που έφτιαξε μια προηγούμενη περίοδο για να επιβάλει την ταξική συνεργασία, όπως και ο ΟΜΕΔ, σήμερα δεν του είναι χρήσιμα ή τουλάχιστον δεν τα θεωρεί απαραίτητα αφού πιστεύει ότι έχει τη δύναμη να επιβάλει τις απαιτήσεις του σε βάρος των εργαζομένων.
Το νέο μνημόνιο δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να μη συμμετέχουν στη Διαιτησία με συνέπεια στην πράξη να καταργείται ο ΟΜΕΔ.
Αναμφίβολα μπαίνουμε σε μια περίοδο που η επίθεση των δυνάμεων του μεγάλου κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου, εναντίον των εργατικών μαζών είναι καταιγιστική και δεν έχει προηγούμενο το μέγεθος, το βάθος και η ένταση που έχει δώσει σε αυτή τη γενικευμένη επίθεση. Αυτή η ηγεσία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, τόσο της φιλοκυβερνητικής και εργοδοτικής κατεύθυνσης όσο και αυτή των ρεφορμιστών της επίσημης Αριστεράς, δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και όλων των εργαζόμενων μαζών. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια και αυτή επιβεβαιώνεται από τα ίδια τα γεγονότα.
Και αυτή ακριβώς η κατάσταση που επικρατεί στις γραμμές του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι αναγκαίο και πρέπει να ανατραπεί. Να ανατραπεί ο συσχετισμός δύναμης προς όφελος του εργαζόμενου λαού. Αυτό είναι το πραγματικό ζήτημα που μπαίνει αντικειμενικά στην ημερήσια διάταξη. Και αυτό θα βρίσκει απαντήσεις και λύσεις στα πεδία που διεξάγεται η ταξική πάλη, παντού όπου ζουν και δουλεύουν οι εργαζόμενες μάζες.
Κανένα πρόβλημα που αφορά τα εργατικά στρώματα δεν μπορεί να λυθεί χωρίς τη δική τους μαζική συμμετοχή, χωρίς τις δικές τους πλατιές οργανώσεις που θα γίνουν όργανα πάλης στα χέρια τους. Το πρόβλημα αυτό απαιτεί πρακτικά μέτρα, απαιτεί να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για κοινή αντιμετώπισή του. Η οργή των εργαζόμενων μαζών υπάρχει και οι διαθέσεις τους για αγώνα υπάρχουν και αυτό είναι ολοφάνερο: όταν τους δίνεται η δυνατότητα να βγουν στους δρόμους, το κάνουν μαζικά και αγωνιστικά. Πρακτικά μέτρα σημαίνει πρώτα και κύρια κοινή δράση και συντονισμός όλων των αριστερών εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, όλων όσων δηλώνουν την ανάγκη να διευκολυνθούν οι εργαζόμενες μάζες να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα δικά τους χέρια.
Το ιστολόγιο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας του Κ.Ο. του Κ.Κ.Ε.(μ-λ)
Το ιστολόγιο της Προλεταριακής Σημαίας παύει να λειτουργεί. Από αυτό το Σαββατοκύριακο συγχωνεύεται με την ιστοσελίδα του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια νέα κοινή ιστοσελίδα της οποίας η διεύθυνση θα είναι η http://www.kkeml.gr/.
