Πράγματι η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους κλιμακώνεται καθημερινά, οι απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. μεγιστοποιούνται σε όλα τα επίπεδα. Πρόκειται για μια συνολική επίθεση στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, ακόμα και στα ενδιάμεσα στρώματα, που δεν έχει τελειωμό, αποκαλύπτοντας το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για την πλήρη υποδούλωση και διάλυση των λαϊκών στρωμάτων.
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η επόμενη αναθεώρηση του συντάγματος θα έχει ως κεντρικό ζήτημα την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και τη δυνατότητα άμεσων απολύσεων με συνοπτικές διαδικασίες. Οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο σκέψης περί του αντιθέτου. Μάλιστα το έδαφος προλειαίνεται εδώ και πολύν καιρό ώστε να «ωριμάσουν» τόσο οι σκέψεις όσο και το τελικό χτύπημα.
Η θεσμοθέτηση του όρου «κρατικός υπάλληλος» σπάει κάθε έννοια οργανωτικότητας και παροχής εργασίας σε συγκεκριμένο φορέα-υπηρεσία και γεωγραφικό τόπο. Οι μετακινήσεις-μεταθέσεις-μετατάξεις απελευθερώνονται, ούτως ώστε να πραγματοποιούνται άμεσα και με υποχρεωτικό τρόπο κατά τις ορέξεις της εκάστοτε εξουσίας. Ωστόσο, όλη αυτή η διαδικασία αφορά το «τυχερό» κομμάτι που θα συνεχίσει να έχει δουλειά με όρους και συνθήκες ανάλογες της ζούγκλας της ιδιωτικής οικονομίας.
Μιλούν, λοιπόν, εδώ και καιρό για 150-200.000 θέσεις εργασίας που «περισσεύουν» στο δημόσιο τομέα και σχεδιάζουν την απόλυση όσων τις κατέχουν. Ωστόσο, φαίνεται να αντιμετωπίζουν πρόβλημα από μια «οριζόντια» εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής. Και επειδή αναγκάζονται να διώξουν και στελέχη του δημόσιου τομέα που πιθανόν να χρειάζονται ακόμα και κυρίως γιατί συμπεριλαμβάνονται στους απολυμένους και «δικά τους παιδιά» (όπως τους θεωρούν) με ανάλογο κόστος κομματικό. Η κατεύθυνση, λοιπόν, που φαίνεται να υιοθετούν είναι οι στοχευμένες πλέον απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Και ντύνουν αυτή τους την επιλογή με το ανάλογο κοστούμι.
Οχημα σ' αυτή τους την πολιτική αποτελεί ήδη η λεγόμενη αξιολόγηση. Ευελπιστούν ότι θα τους δώσει τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν «τους χρειαζούμενους από τους άχρηστους», εξατομικεύοντας τις συνέπειες τόσο κατά φορέα-υπηρεσία όσο και ατομικά ανά υπάλληλο. Η δήθεν «αντικειμενικοποίηση» που ευαγγελίζονται δεν είναι παρά το φύλλο συκής, η επίφαση αδιαβλητότητας που επιζητούν για να διώξουν-απολύσουν τους μη αρεστούς. Μάλιστα προσέλαβαν ήδη γαλλική εταιρεία για να προχωρήσει στην αξιολόγηση ολόκληρων φορέων και οργανισμών αλλά και οργανικών μονάδων και ατομικών οργανικών θέσεων. Η «εποπτεία» του ΑΣΕΠ και η επαναφορά της «συνέντευξης» είναι κινήσεις που εντάσσονται σ' αυτή την κατεύθυνση, όπως προβλέπει άλλωστε και ο πρόσφατος αντιλαϊκός-αντεργατικός νόμος 4024.
Στο ίδιο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα εντάσσονται οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις υπηρεσιών και φορέων του δημόσιου τομέα (που βεβαίως αφήνουν ελεύθερο το πεδίο δράσης του κεφαλαίου στους αντίστοιχους τομείς) που ήδη προωθούνται, ενώ η περίφημη «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας δεν είναι τίποτε άλλο από το ξεπούλημα ό,τι κερδοφόρου έχει απομείνει πλέον στο κεφάλαιο, ξένο (κυρίως) και ντόπιο. Εξυπακούεται, φυσικά, ότι οι απολύσεις των εργαζομένων σ' αυτούς τους μέχρι σήμερα υπό κρατικό έλεγχο φορείς που ξεπουλιούνται είναι εκ των ων ουκ άνευ, για να αποδοθούν «καθαροί» στις ληστρικές βλέψεις των νέων ιδιοκτητών. Είναι ενδεικτικό από την άποψη αυτή το ενδιαφέρον των δήθεν επενδυτών που συνωστίζονται.
Οι ΔΕΚΟ και οι εργαζόμενοι σ' αυτές φαίνεται να είναι τα πρώτα θύματα αυτών των επιλογών. Οχι μόνο θα βρεθούν απολυμένοι σύντομα, αλλά ήδη έχουν στοχοποιηθεί (πολλοί από αυτούς) για να τους αφαιρεθεί κάθε κατάκτηση άμεσα (μισθολογικά και σε επίπεδο δικαιωμάτων συνολικά).
Αξίζει ν' αναφερθεί η «μέθοδος» που από κυβερνητικές πηγές είδε το φως της δημοσιότητας πρόσφατα. Η κατάργηση οργανικών θέσεων, λένε, δεν σημαίνει αυτόματα την απόλυση όσων τις κατέχουν. (Μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα). Από αυτούς κάποιοι θα απολύονται (μετά από «αξιολόγηση») και κάποιοι θα καταλαμβάνουν οργανικές θέσεις σε άλλες υπηρεσίες για ν' απολυθούν αυτοί των οποίων τις θέσεις καταλαμβάνουν. Και ο νοών νοείτω...
Κανείς δεν μπορεί ν' αποκλείσει πλέον «εν ψυχρώ» απολύσεις στο Δημόσιο (άλλωστε ψάχνουν από καιρό κάτι «μεγάλο» που θα «ηρεμήσει» τις αγορές). Εκτός κι αν η πάλη των εργαζόμενων βάλει ένα stop. Γι' αυτό πασχίζουμε.
