Οταν οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ μπαίνουν στην εφεδρεία, απολύονται ή παίρνουν εκκαθαριστικά του Δεκέμβρη με 74 ευρώ μισθό και κάθε μέρα ακούνε και διαβάζουν ότι για το μέλλον τους δρομολογούνται οι απολύσεις ή η δουλειά σε συνθήκες δουλείας, χωρίς γιατρούς και φάρμακα, χωρίς βιβλία και δωρεάν σχολεία για τα παιδιά τους, με φόρους και χαράτσια ποικιλώνυμα, η ξεπουλημένη κυβερνητική ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) πάει στα δικαστήρια σωματεία και πληρώνει νομικούς σύμβουλους για να τελειώνει με τους συμβασιούχους.
Συνειδητοποιεί ότι όλο και περισσότεροι σύλλογοι γράφουν τους εργαζόμενους, με οποιαδήποτε σχέση, στα σωματεία και παίρνουν αποφάσεις σε συνελεύσεις να ψηφίζουν και να εκλέγονται σε όλα τα όργανα οι συμβασιούχοι, τρέχει σε νομικούς σύμβουλους. Ξέρει καλά ότι είναι σημαντικό βήμα για τη συγκρότηση και την ενότητα των εργαζομένων, ξέρει ότι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι μπορούν να οργανώσουν καλύτερα τον αγώνα τους, να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν τα δίκια τους.
Από αυτό απειλείται, γιατί ξέρει ότι μόνο με διασπασμένους εργαζόμενους σε κατηγορίες, με φαινομενικά διαφορετικά προβλήματα και συμφέροντα, πολλές φορές και σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, μπορεί να χειραγωγήσει τους αγώνες, να παίζει με τις τύχες και τις ζωές των εργαζομένων και να ξεπουλάει αγώνες μόλις αρχίσουν να ενοχλούν την κυβέρνηση.
Τότε τρέχει και μηνύει σωματεία, όπως της Λάρισας και του Κορυδαλλού, γιατί θεωρούν τους συμβασιούχους εργαζόμενους! Ναι, είναι παράνομοι σύμφωνα με τους αντεργατικούς νόμους που ρυθμίζουν πώς θα συνδικαλιστούν οι εργαζόμενοι!
Νόμοι σαν τον 1264 είναι για να τους χρησιμοποιούν τα αφεντικά και να κυνηγούν σωματεία για να βγάζουν τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές και υπηρετούν τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Θα έπρεπε να καταργήσουν τέτοιους νόμους στην πράξη και οι αποφάσεις των συνελεύσεων των σωματείων να καθορίζουν ποιοι είναι μέλη τους με όλα τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και όχι το δευτεροβάθμιο όργανο να μηνύει σωματεία για μη συμμόρφωση με αυτόν. Νόμος για τους εργαζόμενους είναι οι αποφάσεις των συνελεύσεών τους και το δίκιο τους. Αυτό όμως προϋποθέτει συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων.
Σήμερα, που ταυτόχρονα με τις απολύσεις μονίμων και αορίστου χρόνου προετοιμάζονται 55.000 προσλήψεις συμβασιούχων για 5μηνες συμβάσεις, 120.000 για 5μηνες συμβάσεις ή 135 ημερομίσθια, με 4.000 εργαζόμενους στη βοήθεια στο σπίτι, με χιλιάδες συμβασιούχους στις δημοτικές επιχειρήσεις, η άρνηση σωματείου ή δευτεροβάθμιου και τριτοβάθμιου οργάνου να εκπροσωπούνται οι συμβασιούχοι είναι ξεκάθαρα ταγμένη από την άλλη μεριά. Τη μεριά του εργοδότη και όχι του εργαζόμενου. Στηρίζει την ίδια πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ που θέλουν εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς μονιμότητα, χωρίς διεκδικήσεις, με διαφορετικό μισθό για ίδια δουλειά, στον ίδιο χώρο, χωρίς συνδικαλιστική έκφραση. Τέτοιες ηγεσίες είναι εχθροί των εργαζομένων.
Γι’ αυτό τρέχει στα δικαστήρια και στους νομικούς και απειλεί τα σωματεία με αποκλεισμό από το συνέδριο αν ψηφίσουν συμβασιούχοι. Πλήρωσε νομικό σύμβουλο η ΠΟΕ ΟΤΑ για να πείσει τους εργαζόμενους ότι οι συμβασιούχοι δεν είναι συνάδελφοι, αφού τα επιχειρήματά της δεν μπορούν πια να πείσουν τους εργαζόμενους. Επιχειρήματα όπως «οι συμβασιούχοι έργου (μπλοκάκι) δεν είναι εργαζόμενοι αλλά εργολάβοι», «οι συμβασιούχοι είναι άνθρωποι των δημάρχων» είναι επιχειρήματα υπουργών και όχι συνδικαλιστικών οργάνων. Βέβαια έχει και άλλους λόγους που ψάχνει τρόπους αποκλεισμού. Είναι η διατήρηση της καρέκλας στο Γενικό Συμβούλιο εν όψει του συνεδρίου της ΠΟΕ ΟΤΑ τον Απρίλη και φοβάται τους συμβασιούχους. Ασχετα αν έκανε δήλωση η ΠΑΣΚΕ ΟΤΑ ότι διαχωρίζεται από το ΠΑΣΟΚ, είναι οργανικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, το ίδιο και η ΔΑΚΕ σαν κομμάτι της ΝΔ, και προωθούν ακριβώς τις ίδιες απόψεις με τα κόμματά τους για τους συμβασιούχους.
Σήμερα πολλοί δείχνουν το δρόμο. Με μπροστάρηδες τους χαλυβουργούς, οι εργαζόμενοι της Λουκίσα, του ΑΛΤΕΡ, του εργοστασίου Μακρής, της ΤΡΑΣΤΙΚ, εστίες αντίστασης σε διάφορα εργοστάσια, σε πολλές πόλεις δείχνουν το δρόμο. Αυτό το δρόμο έχουν να βαδίσουν και θα τον βαδίσουν οι εργαζόμενοι, σε αντίθεση με τα καταθλιπτικά μονοπάτια που θέλουν να τους καθηλώσουν οι κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες, σαν την τρίωρη στάση εργασίας της ΠΟΕ ΟΤΑ για να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας του Λαγκαδά, ή τη στάση της ΑΔΕΔΥ, που προσφεύγει στο ΣτE μαζί με την Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης για να ακυρώσει την εφεδρεία, προσπαθώντας να αποδείξει ότι είναι αντισυνταγματική και να έχει τους εργαζόμενους στη γωνία, αφού θα αναλάβουν οι εργατολόγοι.
Η πρωτοφανής αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών δείχνει ότι ο λαός περιμένει τη δική του ευκαιρία να αγωνιστεί, ότι θα ήθελε ο καθένας να είναι χαλυβουργός!
Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που, συμμετέχοντας στα σωματεία τους, θα τα ξανακατακτήσουν και θα τα κάνουν όργανα ενημέρωσης, συγκρότησης, οργάνωσης των μικρών και μεγάλων αγώνων, αλληλεγγύης, συντονισμού κινητοποιήσεων, εργαλεία στα δικά τους χέρια για την υπεράσπιση της ζωής τους, για την επανακατάκτηση των δικαιωμάτων τους. Και τότε καμιά ηγεσία δεν θα μπορεί να κρίνει νόμιμους και παράνομους τους συμβασιούχους, νόμιμους και παράνομους τους τρόπους διεκδίκησης.
